هویت گرایی و تبار پرستی: توهم های عاطفی یا ابزار های معمولی قدرت

جناب پرویز بهمن !
آنچی نوشته اید بیشتر به آقای نعیم بر می گرددو ایشان باید پاسخ بدهند. اما درمورد ریشه های جریانات درون افغانستان نمی دانم شما به کدام تصور می خواهید به من درس بدهید. کمی از خود بزرگ بینی خویش بکاهید . این مسایل را حتا بچه های کوچه برابر ما وشما می دانند. این که شما واقعیت دسایس خارجی و قدرت های درگیر در افغانستان را در جهت تشدید بحران قومی وزبانی انکار می کنید برای من سوال بر انگیز است . این یعنی انکار نقش آی اس آی، ا نکار نقش رژیم آخوندی ایران، انکار نقش سی آی ای و نیز نقش عربستان و ترکیه و از بیکستان وروسیه ودیگران . من دید گاه مستقل خودم را در زمینه ی آنچی که در کشور ما می گذرد دارم . از نظر من چهره های رسوا ، آزموده شده وبدنامی که برای جلب توجه طالبان به سوی خود وراضی نگهداشتن قدرت های خارجی برای منافع شخصی و ابقا ی سیاسی خود شان در دوران پس از کرزی - با هم مسابقه گذاشته اند ؛ هرگز نمی تواند نماینده ی منافع این یا آن قوم وتبار باشد. نظر آقای نعیم درمورد این که اانتظار دلسوزی داشتن از روها باکر یا کدام رجل دیگر سیاسی خارجی یک توهم محض ا ست ، درست می باشد . من از فلسفه و جامعه شناسی وتاریخ و روند جهانی ساختن ژیو پولیتیک و ژیو ستراتیژیک و ژیو اکنو میک امریکا در گذرگاه افغا نستان حرف های" سلمبه و قملبه " نمی زنم. حد اقل به این مثل مردمی باید توجه کرد : هر کس برای مطلب خود دلبری کند ...اگر ما در این سی وپنج سال وحشت وخونریزی و مداخلات ونیرنگ های گوناگون خارجی ها این نکته را نیاموخته باشیم که هیچ نیروی خار جی مارا نجات نخواهد داد و هنوز هم چشم امید به بیگا نگان داشته باشیم، صد سال دیگر نیز نخواهیم آموخت. من در همین جا دنباله ی این گفت وگورا از جانب خود قطع می کنم . کامگار باشید.