کميسيون فرهنگی مجلس يا اتاقکی وابسته به آی. اس . آی؟

گرچند طرفدار سر سخت کاربرد هردو زبان ملی پشتو و فارسی در همه ای زمینه ها هستم و طرفدار کار برد زبانهای محلی در محلات هستم اما اگر با انصاف و بدون تعصب نگاه کنیم، من طرفدار تقلید بی چون و چرا از ایران به بهانه ای زبان مشترک نیستم. باید بعضی از اصطلاحات ملی شده را قبول کنیم و از سردر گمی زبانی دوری کنیم. نمی شود که در یک کشور، مثلا یک ولایت بگوید و دیگری استان. یعنی شاروال بگوید و دیگری شهردار. تغییر این کلمات با کلمات رایج در ایران هیچ دردی را دوا نمی کند. همچنان اگر کسی این کلمات را استفاده کرد هم نباید خیلی سخت گرفت. این مسایل از مسایل خیلی حیاتی کشور ما نیست.
عنوان این نوشته هم بسیار جزم اندیشانه و کوته بینانه است. ملت های بسیاری در جهان زبان شان تغیی می کند. اصلا خود زبان ماندگار و جاویدان نیست. مثلا زبان مصر عربی شد. زمین به اسمان نخورد. زبان هند کم کم انگلیسی می شود، هند و یا ملت هند از بین نرفت و نمی رود.