هم وطن من، باور کن که این عکس ها دو گونه می توانند تفسیر شوند. از یک طرف نشان می دهند که اینها مردمان شجاع و جنگجو بوده اند. اما از طرف دیگر نشان می دهد که چه قدر اینها یعنی ما مردم از تمدن و علم و هنر به دور بوده ایم. در این عکس ها خبری از علم و دانش و زندگی متمدن و خرد و تفکر نیست. حرف من آن است که بیایید شعارهایی را که دیگران برای ما ساخته است دیگر باور نکنیم. انگلیس ها برای سد کردن راه روسها افسانه ای پشتون جنگجو و افغان غیور را ساختند و بعد هم امریکایی ها افسانه ای تسخیر ناپذیری افغانستان را ساختند. به اصطلاح وطنی در کلاه ما مردم پر زدند. ما از پف و پتاق های دیگران مغرور شدیم و دروغ های آنها را حقیقت دانستیم. در حالیکه اگر ما و شما تاریخ وطن را بخوانیم، تمام شاهان افغانستان از هند بریتانوی معاش دریافت می کردند. سرحدات افغانستان را خارجی ها تعیین کردند. افغانستان برای سالیان سال تحت قیادت انگلیس بود.
بعضی از شاهان افغانستان در هند برتانوی تولد شده بودند و در انجا پرورش یافته بودند. یعنی در حقیقت مزدوران دست پرورده ای انگلیس بودند. همچنان ما در ارتش انگلیس ، فرقه های خاص پشتون ها را داشتیم که برای انگلیس ها درمقابل پشتونها و دیگر مردمان منطقه جنگ می کردند. شما باید بهتر از من بدانید که همین افسانه ای پشتون جنگجو چه بلایی را بر سر همین مردم بیچاره اورده است. امروز جامعه ای پشتون یکی از بی سواد ترین جوامع در روی کره ای زمین است که تا گلو در مشکلات گوناگون غرق است. از مواد مخدر گرفته تا به تروریسم و انواع و اقسام مشکلات دیگر جامعه ای پشتون را در خود اسیر کرده است.
امیدوارم ناراحت نشوی. هدف من فقط این است که بیایید دست از دروغ های بیگانگان که به کله های ما فرو کرده اند بر داریم و برای یک زندگی انسانی و ارزشهای انسانی تلاش کنیم. جنگجویی هیچ ارزش نیست. اصلا جنگ یک پدیده ای ضد بشری است که نتیجه ای به جز ویرانی و بی سوادی و عقب ماندگی و توحش ندارد. پش کسی که تنها صفت اش جنگجو باشد یک ادم بدبخت و بیچاره است.
امروز نگاه کنید که افغان و افغانستان برای بشر و جهان به یک عبرت تبدیل شده است. افغانستان را برای بدترین شرایط ممکن مثال می زنند. اوارگان افغان در کشورهای همسایه و منطقه و جهان بی غزت و حیثیت ارامش و اسایش و نان و سر پناه گدایی می کنند. ایا عاقلانه است که ما باز هم لاف جنگجویی بزنیم و اصلا از خود نپرسیم که این جنگجویی ما برای ما چه داده است؟ چهل سال است که گاهی این کشور و گاهی آن کشور بر ما حکومت می کنند. فعلا چهل کشور بر ما حکومت می کند و تمام خرج و مصارف مملکت را صدقه می دهند. ایا وقت آن نیست که از خواب بیدار شویم و به قافله ای انسانهای ناجنگجو و ترسو و ارام و متمدن ملحق شویم؟ ایا وقت آن نیست که از کوهها پیاده شویم و تفنگ را از شانه به زمین بگذاریم و کار و بار و علم و دانش یاد بگیریم و در میان بشریت برای خود یک آبرویی نیک کمایی کنیم؟
the truth teller
هم وطن من، باور کن که این عکس ها دو گونه می توانند تفسیر شوند. از یک طرف نشان می دهند که اینها مردمان شجاع و جنگجو بوده اند. اما از طرف دیگر نشان می دهد که چه قدر اینها یعنی ما مردم از تمدن و علم و هنر به دور بوده ایم. در این عکس ها خبری از علم و دانش و زندگی متمدن و خرد و تفکر نیست. حرف من آن است که بیایید شعارهایی را که دیگران برای ما ساخته است دیگر باور نکنیم. انگلیس ها برای سد کردن راه روسها افسانه ای پشتون جنگجو و افغان غیور را ساختند و بعد هم امریکایی ها افسانه ای تسخیر ناپذیری افغانستان را ساختند. به اصطلاح وطنی در کلاه ما مردم پر زدند. ما از پف و پتاق های دیگران مغرور شدیم و دروغ های آنها را حقیقت دانستیم. در حالیکه اگر ما و شما تاریخ وطن را بخوانیم، تمام شاهان افغانستان از هند بریتانوی معاش دریافت می کردند. سرحدات افغانستان را خارجی ها تعیین کردند. افغانستان برای سالیان سال تحت قیادت انگلیس بود.
بعضی از شاهان افغانستان در هند برتانوی تولد شده بودند و در انجا پرورش یافته بودند. یعنی در حقیقت مزدوران دست پرورده ای انگلیس بودند. همچنان ما در ارتش انگلیس ، فرقه های خاص پشتون ها را داشتیم که برای انگلیس ها درمقابل پشتونها و دیگر مردمان منطقه جنگ می کردند. شما باید بهتر از من بدانید که همین افسانه ای پشتون جنگجو چه بلایی را بر سر همین مردم بیچاره اورده است. امروز جامعه ای پشتون یکی از بی سواد ترین جوامع در روی کره ای زمین است که تا گلو در مشکلات گوناگون غرق است. از مواد مخدر گرفته تا به تروریسم و انواع و اقسام مشکلات دیگر جامعه ای پشتون را در خود اسیر کرده است.
امیدوارم ناراحت نشوی. هدف من فقط این است که بیایید دست از دروغ های بیگانگان که به کله های ما فرو کرده اند بر داریم و برای یک زندگی انسانی و ارزشهای انسانی تلاش کنیم. جنگجویی هیچ ارزش نیست. اصلا جنگ یک پدیده ای ضد بشری است که نتیجه ای به جز ویرانی و بی سوادی و عقب ماندگی و توحش ندارد. پش کسی که تنها صفت اش جنگجو باشد یک ادم بدبخت و بیچاره است.
امروز نگاه کنید که افغان و افغانستان برای بشر و جهان به یک عبرت تبدیل شده است. افغانستان را برای بدترین شرایط ممکن مثال می زنند. اوارگان افغان در کشورهای همسایه و منطقه و جهان بی غزت و حیثیت ارامش و اسایش و نان و سر پناه گدایی می کنند. ایا عاقلانه است که ما باز هم لاف جنگجویی بزنیم و اصلا از خود نپرسیم که این جنگجویی ما برای ما چه داده است؟ چهل سال است که گاهی این کشور و گاهی آن کشور بر ما حکومت می کنند. فعلا چهل کشور بر ما حکومت می کند و تمام خرج و مصارف مملکت را صدقه می دهند. ایا وقت آن نیست که از خواب بیدار شویم و به قافله ای انسانهای ناجنگجو و ترسو و ارام و متمدن ملحق شویم؟ ایا وقت آن نیست که از کوهها پیاده شویم و تفنگ را از شانه به زمین بگذاریم و کار و بار و علم و دانش یاد بگیریم و در میان بشریت برای خود یک آبرویی نیک کمایی کنیم؟