به قناعت شههٔ عیارودلاور امیرحبیب الله کلکانی باید آفرین گفت که با نان جوین و سفره خالی ساختند ولی هر گز غذای رنگین در کاسهء زرین انگریز نخوردند. «خوشا به حال کابل زمین که چنین عیارودلاور بلند همت در دامان خود خوابیده دارد».
جادارد خاطرهٔ که از کتاب «امیرحبیب الله خادم رسول الله نویسنده شاه آغا صدیق مجددی» را بخوانش بگیرم ؛
ابراهیم مجددی از روحانیون پروان مسکونهء لغمانی چاریکار که در دوران جهاد در پشاور می زیست و در حضور ده ها نفر این حکایت را بیان داشت ومطمئن هستم که این شخص روحانی و محاسن سفید هر گز دروغ نمی گوید: او گفت روزی همرا ه با محمد صادق خان مجددی برادر شمس المشایخ برای دیدن حبیب الله به ارگ رفتیم، وقت طعام چاشت بود سفره هموار شد و شوربا آوردند. محمد صادق خان مجددی رو به طرف حبیب الله کرده گفت:
« امیر صاحب این ارگ شوروبائی نبود و همیش در دسترخوان پادشاه پلو و چلو میبود شما چرا آنرا به شوربا تبدیل نموده اید؟»
حبیب الله به جوابش گفت: حضرت صاحب ما به افغانستان چه خدمت نموده ایم که پلو بخوریم، مردم ما هنوز نان خشک نمی یابند و به توت و تلخان گزاره می کنند، شوربا هم برای ما زیاد است. باید شکر بگوئیم، هر وقت مردم سیر شد و بخارا را آزاد کردیم باز انشاءالله پلو هم می خوریم.
این است مفکورهء نماینده توده های فقیر که از حال زار، شکم گرسنه و پاهای برهنهٔ مردمش آگاه است.
آیا چنین قناعت وبُردباری را کدام زمامدارهای پیشین و پسین آن جوانمرد کوهدامن «شاه، شهزاده ،رئیس جمهور چه کمونست،چه مجاهد ،طالب ،قدرتمنان فعلی ویا آنهائیکه داد ازدیموکراسی و مردم سالاری میزنند دید؟؟؟؟
«ماع»
به قناعت شههٔ عیارودلاور امیرحبیب الله کلکانی باید آفرین گفت که با نان جوین و سفره خالی ساختند ولی هر گز غذای رنگین در کاسهء زرین انگریز نخوردند. «خوشا به حال کابل زمین که چنین عیارودلاور بلند همت در دامان خود خوابیده دارد».
جادارد خاطرهٔ که از کتاب «امیرحبیب الله خادم رسول الله نویسنده شاه آغا صدیق مجددی» را بخوانش بگیرم ؛
ابراهیم مجددی از روحانیون پروان مسکونهء لغمانی چاریکار که در دوران جهاد در پشاور می زیست و در حضور ده ها نفر این حکایت را بیان داشت ومطمئن هستم که این شخص روحانی و محاسن سفید هر گز دروغ نمی گوید: او گفت روزی همرا ه با محمد صادق خان مجددی برادر شمس المشایخ برای دیدن حبیب الله به ارگ رفتیم، وقت طعام چاشت بود سفره هموار شد و شوربا آوردند. محمد صادق خان مجددی رو به طرف حبیب الله کرده گفت:
« امیر صاحب این ارگ شوروبائی نبود و همیش در دسترخوان پادشاه پلو و چلو میبود شما چرا آنرا به شوربا تبدیل نموده اید؟»
حبیب الله به جوابش گفت: حضرت صاحب ما به افغانستان چه خدمت نموده ایم که پلو بخوریم، مردم ما هنوز نان خشک نمی یابند و به توت و تلخان گزاره می کنند، شوربا هم برای ما زیاد است. باید شکر بگوئیم، هر وقت مردم سیر شد و بخارا را آزاد کردیم باز انشاءالله پلو هم می خوریم.
این است مفکورهء نماینده توده های فقیر که از حال زار، شکم گرسنه و پاهای برهنهٔ مردمش آگاه است.
آیا چنین قناعت وبُردباری را کدام زمامدارهای پیشین و پسین آن جوانمرد کوهدامن «شاه، شهزاده ،رئیس جمهور چه کمونست،چه مجاهد ،طالب ،قدرتمنان فعلی ویا آنهائیکه داد ازدیموکراسی و مردم سالاری میزنند دید؟؟؟؟
«ماع»