آقای محمد!
آیا واقعا معتقد استی که تاجکان پشتونها را با دیگر اقوام جنگانده اند؟ پس اگر چنین باشد پس شعر عبدالباری جهانی دربارهء ملای شینواری راچگونه توجیه میکنی؟
دوست عزیزم!
پشتونها را هیچ کسی با اقوام دیگر نمی جنگانند بلکه این خود پشتونها اند که هم باخودشان میجنگند وهم با دیگران.
اگر در افغانستان پشتونها را تاجکان با دیگران جنگانده اند پس درپاکستان پشتونها را کی علیه سندی ها واردو زبانها وشیعه ها میجنگاند؟ چرا نمی پذیرید که نظر به گفتهء عبدالباری جهانی حتی پشتون بهشت خدا را هم نا امن می سازد؟ آیا شعر عبدالباری جهانی را شنیده ایی؟ اگر پشتونها میخواهند به صلح وسلامتی برسند باید قبل ازهمه زنده گی صلح آمیز با دیگر ابنای بشر را تمرین نمایند.
شعر عبدالباری جهانی زیر عنوان « ملای شینواری» عمق وحشت طلبی وبربریت خواهی قبایل پشتون را نمایان می سازد. درین شعر داستانی؛ شاعر از دیالوگ یک ملا ومقتدی اش؛ به این نتیجه رسیده است که پشتون حتی بهشت خدا را هم مردار می سازد.
دوستان عزیز ! .بعداز خواندن این شعر درخواهید یافت که چرا جنگ و خونریزی و انتقام و انتحار و ترور و تریاک در فرهنگ «پشتونوالی» نهادینه شده و متولیان این فرهنگ، هر روز خدا را با ذهنیتی مملو از انتقام و خشونت و قتل و غارتگری آغاز میکنند . در پارچه شعری که آقای عبدالباری جهانی سروده است، خواست درونی یک پشتون را خیلی زیبا و واضح تمثیل و بیان نموده است که راقم این سطور آنرا دوسال قبل به فارسی ترجمه کرده است :
نظر به روایت سمبولیک این شعر، "ملای از شینوار در خلال وعظ و نصیحتی که برای مریدان خویش میکند میگوید ای مردم! از عذاب دوزخ بترسید، از مارهای چند سر بترسید که هر سرش چندین زبان و هر زبان چندین کیلو زهر دارد از گژدم ها و از خوراک زقوم و ازحرارت آتش و بالاخره از غضب الهی خوف کنید و در مقابل به نعمتهای پرودگار در بهشت تفکر کنید. بهشتی که برای متقیان آمده شده است برای نیکوکاران در آنجا حور و غلمان است شراب طهور و جوهای شیر و شربت های رنگارنگ و غیره نعمات الهی است. به این چیزها امیدوار باشید و با اعمال نیک خویش کوشش کنید که آنرا نصیب شوید.
اما درمقابل یک پشتون ازبین حاضرین بالاشده و از ملا می پرسد قربان شما ملاصاحب بزرگوار! با این وعظ و این نصیحت خودت و قربان این نعمات بزرگ بهشتی اما ملا صاحب قربان ریش مبارکت! فقط یک پرسش کوتاه دارم و آن اینکه آیا در بهشت جنگ و انتقام جوئی وجود دارد؟
ملا میگوید خاموش احمق! در بهشت جنگ و انتقام جوئی برای چی؟ جایکه همهء اهل بهشت از نعمات خداوند مساویانه برخوردار باشند ضرورت به جنگ و دعوا و انتقام گیری چی می ماند؟ آنجا آرامگاه و استراحتگاه است که باید بنده های نیکوکار خداوند آنجا راحت باشند و جزای اعمال نیک دنیوی خویش را ببنید.
پشتون میگوید: برو برو ملاصاحب! این بهشت برای خودت مبارک باد و این نصحیت ها را به بی غیرتها بکن! برای من جای که جنگ با برادر و پسران کاکا نباشد آنجا خوش آیند نیست جایکه انتقام خون و قصاص نباشد جای که تجاوز بالای زنان نباشد، جای که تفنگهایم پر از مرمی نباشد جای که اختلاف بر سر اصل و کم اصل نباشد جای که اختلاف میان درانی و غلجای نباشد جای که زد و خورد و قتل و نسل کشی نباشد آنجا باید یا ملا زنده گی کند یا هم میرزا (نویسنده) و یا هر بی غیرت دیگر، فرق میان انسان و بز این است که انسان می کشد، تجاوز می کند خون می ریزاند و تباه میکند اما بز بیچاره به خیر و شرکسی کار ندارد.
شاعر میگوید: که خدا پشتون را برای بدی آفریده است، پشتون باید ماجرا بیافریند، پشتون باید بکشد و اختلاف و تفرقه و گروه گرائی های جاهلی را راه بیندازد در غیر آن وی پشتون اصیل حساب نمی شود."
پس حالا ازین شعر میتوان به ماهیت اصلی خصوصیات روانی و خواست درونی پشتونها پی برد و این پرسش جواب پیدا میکند که در افغانستان چرا تاکنون جنگ و برادر کشی بوده و سلطه دوصد و شصت سالهء پشتونها بما چه چیزرا به ارمغان آورده است.
آقای محمد!
آیا واقعا معتقد استی که تاجکان پشتونها را با دیگر اقوام جنگانده اند؟ پس اگر چنین باشد پس شعر عبدالباری جهانی دربارهء ملای شینواری راچگونه توجیه میکنی؟
دوست عزیزم!
پشتونها را هیچ کسی با اقوام دیگر نمی جنگانند بلکه این خود پشتونها اند که هم باخودشان میجنگند وهم با دیگران.
اگر در افغانستان پشتونها را تاجکان با دیگران جنگانده اند پس درپاکستان پشتونها را کی علیه سندی ها واردو زبانها وشیعه ها میجنگاند؟ چرا نمی پذیرید که نظر به گفتهء عبدالباری جهانی حتی پشتون بهشت خدا را هم نا امن می سازد؟ آیا شعر عبدالباری جهانی را شنیده ایی؟ اگر پشتونها میخواهند به صلح وسلامتی برسند باید قبل ازهمه زنده گی صلح آمیز با دیگر ابنای بشر را تمرین نمایند.
شعر عبدالباری جهانی زیر عنوان « ملای شینواری» عمق وحشت طلبی وبربریت خواهی قبایل پشتون را نمایان می سازد. درین شعر داستانی؛ شاعر از دیالوگ یک ملا ومقتدی اش؛ به این نتیجه رسیده است که پشتون حتی بهشت خدا را هم مردار می سازد.
دوستان عزیز ! .بعداز خواندن این شعر درخواهید یافت که چرا جنگ و خونریزی و انتقام و انتحار و ترور و تریاک در فرهنگ «پشتونوالی» نهادینه شده و متولیان این فرهنگ، هر روز خدا را با ذهنیتی مملو از انتقام و خشونت و قتل و غارتگری آغاز میکنند . در پارچه شعری که آقای عبدالباری جهانی سروده است، خواست درونی یک پشتون را خیلی زیبا و واضح تمثیل و بیان نموده است که راقم این سطور آنرا دوسال قبل به فارسی ترجمه کرده است :
نظر به روایت سمبولیک این شعر، "ملای از شینوار در خلال وعظ و نصیحتی که برای مریدان خویش میکند میگوید ای مردم! از عذاب دوزخ بترسید، از مارهای چند سر بترسید که هر سرش چندین زبان و هر زبان چندین کیلو زهر دارد از گژدم ها و از خوراک زقوم و ازحرارت آتش و بالاخره از غضب الهی خوف کنید و در مقابل به نعمتهای پرودگار در بهشت تفکر کنید. بهشتی که برای متقیان آمده شده است برای نیکوکاران در آنجا حور و غلمان است شراب طهور و جوهای شیر و شربت های رنگارنگ و غیره نعمات الهی است. به این چیزها امیدوار باشید و با اعمال نیک خویش کوشش کنید که آنرا نصیب شوید.
اما درمقابل یک پشتون ازبین حاضرین بالاشده و از ملا می پرسد قربان شما ملاصاحب بزرگوار! با این وعظ و این نصیحت خودت و قربان این نعمات بزرگ بهشتی اما ملا صاحب قربان ریش مبارکت! فقط یک پرسش کوتاه دارم و آن اینکه آیا در بهشت جنگ و انتقام جوئی وجود دارد؟
ملا میگوید خاموش احمق! در بهشت جنگ و انتقام جوئی برای چی؟ جایکه همهء اهل بهشت از نعمات خداوند مساویانه برخوردار باشند ضرورت به جنگ و دعوا و انتقام گیری چی می ماند؟ آنجا آرامگاه و استراحتگاه است که باید بنده های نیکوکار خداوند آنجا راحت باشند و جزای اعمال نیک دنیوی خویش را ببنید.
پشتون میگوید: برو برو ملاصاحب! این بهشت برای خودت مبارک باد و این نصحیت ها را به بی غیرتها بکن! برای من جای که جنگ با برادر و پسران کاکا نباشد آنجا خوش آیند نیست جایکه انتقام خون و قصاص نباشد جای که تجاوز بالای زنان نباشد، جای که تفنگهایم پر از مرمی نباشد جای که اختلاف بر سر اصل و کم اصل نباشد جای که اختلاف میان درانی و غلجای نباشد جای که زد و خورد و قتل و نسل کشی نباشد آنجا باید یا ملا زنده گی کند یا هم میرزا (نویسنده) و یا هر بی غیرت دیگر، فرق میان انسان و بز این است که انسان می کشد، تجاوز می کند خون می ریزاند و تباه میکند اما بز بیچاره به خیر و شرکسی کار ندارد.
شاعر میگوید: که خدا پشتون را برای بدی آفریده است، پشتون باید ماجرا بیافریند، پشتون باید بکشد و اختلاف و تفرقه و گروه گرائی های جاهلی را راه بیندازد در غیر آن وی پشتون اصیل حساب نمی شود."
پس حالا ازین شعر میتوان به ماهیت اصلی خصوصیات روانی و خواست درونی پشتونها پی برد و این پرسش جواب پیدا میکند که در افغانستان چرا تاکنون جنگ و برادر کشی بوده و سلطه دوصد و شصت سالهء پشتونها بما چه چیزرا به ارمغان آورده است.