بخشی از جنایات سید منصور نادری در نامه سرگشاده به اشرف غنی احمدزی

سید نادر خان کیانی غالباً دعوی داعی گری داشته و خودرا متصف به آن می دانسته است، بدون اینکه ذرۀ از علم، دانش، اخلاق و صفات داعی در وجودش دیده میشد. برای معلومات خوانندگان وجه تسمیه ووظیفه داعی ذیلاً آورده می شود:
داعی
داعی لغت عربی است و معنای دعوت کننده را میدهد، و در اصطلاح مذهبی فردی که مردم را بسوی خدامیخواند و دعوت میکند. داعی در سلسله مراتب حدود دعوت دارای مرتبت بلندی بوده است. داعیان معمولاً در راس سازمانهای منطقه ای دعوت قرار داشتند، وظیفه داعیان را نظارت و بر رسی بر امور تبلیغات و دعوت، توضیح و تشریح حقایق و اصول بنیادی اسماعلیت، حفظ و حراست از امور دعوت در مقابل معاندین و دعوت مردم در حلقۀ دعوت، تشکیل می داده. سید صادق گوهرین در کتاب پر محتوای " حجت الحق بوعلی سینا " صفحه 200 مینویسد :" داعیان به کلیه علوم ومعارف اسلامی آراسته و به دانش و حکمت زمان تسلط و احاطۀ کامل داشتند... بدین قرار، داعیان نه فقط ادیب، دانشمند و مبلغ بودند، بلکه جامعه شناسان ماهر، روان شناسان مجرب و اداره کنندگان مدبر و با کفایت نیز بودند. داعیان غالباً به مبا حثه، گفتگو، جدل و مناظره با دانشمندان، علما و متکلمین سایر فرق اسلامی نیز می پرداختند؛ و با مردمان با حجت و استدلال، منطق و برهان قوی رو برو میشدند، راه راستی را پیش پای آنان می گذاشتند. رسیدن بمرحله داعی در میان اسماعیلیه کاری بوده صعب و دشوار، و راۀ تحصیل آن مقام فقط کسب دانش بوده و تفرس در امور دینی و فلسفی و روحی." در بارۀ استعدادها،تواناهیها، علم و تدبیرو اخلاص و عمل کرد داعی کتاب تحت عنوان رسالة الموجزة الکا فیّه فی ادب الدعاة از داعی احمد بن ابراهیم نیشابوری است که در آن اصول اخلاقی دعوت و صفات لازم برای داعیان رابطورمؤجز تشریح داشته فردی که به عنوان داعی معیین می شد میبایستی آنرا که دستور العمل داعی بود در اختیار خود میداشت و بر طبق آن عمل می کرد. هر دستور با این عبارت شروع میشود: " وظیفۀ داعی است که..." بناءً برای خود داعی سه تا از مهم ترین شروط که هریک خود شروط بسیار دیگری را در بر دارند، عبارت بودند از تقوی، سیاست و علم. این شرط های اصلی مر بوط به همۀ داعیان صرف نظر از مرتبۀ خاص آنها در سلسلۀ مراتب دعوت است.

تقوی
بنا بر گفتۀ داعی نیشابوری کلمۀ تقوی" یعنی دانستن و عمل کردن از روی ایمان." تقوی همچنین به معنای داشتن همۀ فضایل و دوری از همۀ رذایل" بنا بر این داعی باید به تمرین خو یشتنداری بپردازد. با خویشتن داری وی نخست نفس شخص خودرا به نظام می آورد و آنرا تحت انظباط در می آورد و آماده برای جهاد علیه شرور و تمایلات جسمانی میکند.( رسالۀ۱۹) داعی نیشابوری مستقیماً به داعی زنهار میدهدکه ؛ اگر تو خود شخصیت آراسته و به نظامی نداشته باشی و مستجیب از بی نصیبی و محرومیت تو... صدمه ببیند هیچ کس جز تو بار مسؤ لیت را نخواهد کشید."
سیا ست
به اعتقاد داعی نیشابوری داعی برای ورزیدن تقوای خود به معنای درست آن باید صاحب رأی و عقل بحد اعلا باشد.(رسالۀ ۳۰) گذشته ازین، وی باید دارای سه گونه سیاست باشد: سیاست الخاصه نسبت به خویشتن، سیاست الحامه، نسبت به خانه و خانوادۀ خود وسیاست العامه نسبت به فضای عمومی. در بارۀ سیاست عامه، داعی نیشابوری از داعیان میخواهد که داعی کار های کسانی را که رهبری می کند چنان تر تیب دهد که به نفع آنها تمام شود، آنهارا با روحیۀ قانون دینی تربیت کند و بپرورد، و آنهارااز رذایل به دور دارد و به آنها تلقین کند که به پرورش فضایل خود بپردازد...باید وقتی منازعه و کشمکش( بین مستجبان) پیش می آید بی طرف باشد، و از اشاعۀ نفرت پرهیز کند. هر اقدامی که صورت می گیرد باید کلاً از مد نظر گذرانیده شده باشد، زیرا صدمه ای که وی میتواند به دعوت بزند میتواند مصیبت بار و در نهایت قابل تر میم نباشد.(رسالۀ ۳۲)
علم
مبنای کار تعلیمی و تبلیغی موفق در جامعه و بیرون جامعۀ یک داعی علم و دانش است. صرف نظر از علم به موضوعات و مسایل دینی- همچون قرآن، تفسیر قرآن، احادیث نبوی و قصص انبیاء وتاویل اسماعیلی این نوشته ها- از داعی انتظار میرود که تقریباً فرهنگی جامع و دایرت المعارف گونه باشد: منطق، فلسفه، تاریخ و جغرافیا بطور یکسان باید از جملۀ کمالات او باشد تا بهر حجتی پاسخ گو ید ودر هر زمینۀ از علم و دانش شکست نا پذیر باشد.(رسالۀ۱۴ و بعد)
در وجود سید نادر خان این مدعی داعی گری نه تقوی وجودداشت، نه سیاست یا اداره امور ونه هم علم. واین جامعه نا آگاه و بی سواد جامعه اسماعیلیه بود که تا امروز تاوان جهالت، فضاحت، بلاهت و فسق و فجور او واخلاف نالایق و فاسدش را می پردازند.

گل احمد