برگهای بازجویی نادر علی «پویا» بدبختانه خوانده نمیشود !

اقای مامون درود بر شما . دسترسی و فراهم نمودن برگهای بازجویی پویا کار خطیری بود ، زحمت کشیده و آنرا پیدا نموده و به دیدگاه خواننده گان کابل پرس^? قرار داده اید که قابل ستایش است . ولی شوربختانه و بدبختانه که با وجود بزرگ ساختن برگهای بازجویی توسط رایانه نتوانستم پاسخهای پویا را بخوانم . تنها گاهی پرسشهای فرزندان جانان را خوانده میشود و بس . اگر شیوۀ دیگری را که بتوانیم از آن سود بجویم و بخوانیم بلد اید ، خواهشمندم آنرا بنگارید .

آقای مامون ! تمام دولت ها و حکومت ها و حتی جریانهای سیاسی مانند سکۀ اند که دو روی دارند . وقتی دولت ها که لاف مردم سالاری و عدالت میزنند در قدرت اند کوشش و تلاش میکنند پشت سکه که همان راز ها و برخورد غیر انسانی با مخالفنش است را پنهان و پوشیده از دید مردم نگهدارند تا خود و دولت خویش را پایدار ومحکم نگهدارند . در مقابل جریانهای سیاسی مردمی مخالف کوشش میکنند بخاطر روشن شدن ماهیت واقعی نظام همان رازهای پنهان و پوشیده را به دید و خوانش مردم دهند تا در قدرت آیند و درآینده که قدرتمند شوند عاری از همچو جنایات و اشتباهات دولتی را پیشکش مردم نمایند .

با این برگهای باز جویی اقای پویا شما رخ سیاه خلق سرخ و پرچم بی رنگ را سفید کرده اید . گویا حکومت ایشان قانون مند بوده و با مخالفاشان از باز جویی و استنطاق شروع و بالاخره توهین و تحقیر و در نهایت اعدام استفاده میکرده اند . آیا عیسویان ، یهودان ، مسلمانان ، آمریکائیان ، اروپائیان ، روسها ، کانادائیان و و و در نخستین روزهای قدرت خویش با مخالفان فکری خویش چنین نکرده اند ؟ ویا این پدیده منحصر به فرد اوغانهاست !

بلی رهبران خلق و پرچم جنایت کردند ، خیانت کردند و شورویها را دعوت کردند ، که مجرم اند و باید در حضور مردم پاسخ گو باشند . در مقابل مجاهدین که امروز در قدرت اند چی کردند و می کنند ؟ به خصوص طالبان ، هر وسیله و جنایتی را بخاطر رسیدن به هدف مجاز دانستند و میدانند . خلقی ها و پرچمی ها با مخالفین فکری و سلیقوی خویش از تحقیق و زندان و دور از دید مردم از پلیگون استفاده کردند ، ولی مجاهدین بدون تحقیق و زندان دشمن خویشرا در مقابل چشمان فرزندانشان که کارمندان دولت ، معلم ، کارگر ، شاگردان مکاتب ، زنان و دختران تعلیم یافته بود حلق بریدند و تیر باران کردند . زهر پاشیدند و راه عام را ماین گذاشتند و بالای شهر ها و خلق خدا راکت پرتاب نمودند و بالاخره بخاطر بقای خویش ناتو را دعوت کردند اگر آنرا دعوت بنامیم ؟ اقای مامون ، کدام یک از دید شما انسانی تر است ؟

دیروز هم مردم و روشنفکران ما زندانی و اذیت و بدار آویخته میشدند و امروز هم زیر نام دموکراسی زندانی و بدار آویخته میشوند که شاید درآینده هاروشن و هویدا شود . ( از محکمه مضحک و شرم آورغوث زلمی و کامبخش اگر بگذریم ) دیروز هم شهر و ده ما بمبارد میشد ، امروز هم میشود . دیروز مردم ما دست نگر شورویها بودند ، امروز خیرات خور امریکا و اروپا اند . دیروز اگر بازار چاپلوسی گرم بود ، امروز داغتر تر شده . دیروز اگر رشوه بود امروز چورعام است . دیروز اگر مبارزین زندانی شده بعد از بازجویی اعدام میگردیدند ، امروز مبارزین با بادیگارد چکر زده مدال و نشان میگیرند .

دموکراسی وآزادی بیان در دنیا نیست ، این تنها انترنت است که حامی دموکراسی آزادی بیان جهانیان شده . چرا آقای نصیر فیاض که نمودی بود از آزادی بیان خاموشی گزیده ؟ چرا آفتاب ، مهتاب شد ؟ چرا کابل پرس فراری است ؟

آقای مامون ! اگر باور به این دموکراسی امریکایی و اسلام مجاهدینی و طالبی دارید یکبار کارکرد های آقای خرم الدین فرهنگ دار و ملا آخند مولانا عمر کور طالب را نقد و انتقاد نمائید و در یکی از رسانه ها چاپ کابل نشر نمائید . تا بدانیم که وافعأ شمشیر دارید . پشت مرده همه گپ میزنند ، یا میخواهید با خلاندن برچه ملتق دهن پر توسط انترنت در کون مرده خلق و پرچم غازی شوید ؟ به گفتۀ مردم ما که : همان دهل است همان ولوله ، همان دیگ است همان کاسه . فرقی در ماهیت رژیم ها نیست منتها چهره ها نقاب دارند ، هر گوشه رنگ مالی دموکراسی و تروریزم شده و فانی عزیز و زنده یاد چی مقبول میفرماید :

همه جا دکان رنگ است همه رنگ میفروشد + دل من به شیشه سوزد همه سنگ میفروشد

دل کس به کس نسوزد به محیط ما به حدی + که غزال چوچه اش را به پلنگ میفروشد