جناب چوپان
مطلب جالبی نگاشته ايد! البته حق با شماست.اما اين تمايلات يک شخص( يعنی استاد رفيع) نيست که دوگانه گی های مجعول را در عرصه زبان کشف ميکند؛ بلکه سال هاست يک باند خرابکار درين عرصه مشغول فعاليت اند ! در افغانستان ، حبيب الله رفيع، سليمان لايق، در راس اين جريان اند، در برونمرز ، اشخاصی به نام انجينير معروفی، سراج الين وهاج و خانمی به اسم ملالی موسی دست اندر کاراين پروژه درازمدت ميباشند! در امريکا شخصی به اسم پوهاند خليل هاشميان ، روز گاريست برای ايجاد شک و شبهه در يگانه گی دری
و فارسی ، مقاله می نويسد و هرکس « دانشگاه» بگويد، خليل هاشميان و اذناب او، ويرا ايرانی و « وطنفروش» قلمداد ميکنند! از هموطنان پشتون ، روستار تره کی و اذنابش و ، وبسايت های بينوا، افغان جرمن ، تمام هم و غم شان جداسازی فارسی و دری است!
واما از اين واقعيت عريان نبايد گذشت که روزگار تيره و تار زبان فارسی در افغانستان ، از تزلزل ، مزدورمنشی ، نوکرصفتی يک عده تاجکان بی بند و بار است! اين دسته زبان مادری خويش را ، به پشييزی فروخته اند ! اينان به همان زبانی، خوش دارد، تکلم کنند که ازان « ارتزاق» ميکنند! ، دری، عربی، پشتو يا اردو ، برای شان، فرقی نميکند!تاجکان وابسته به احزاب جهادی ازين قماش اند! عبداللله عبدلله هرگز حاضر نيست ، واژگان « دانشگاه» و بيمارستان و ازين گونه را بکار گيرد! زيرا ميترسد« آرای انتخاباتی اش دچار کاستی شود(!) روان فرهادی ، هوادار جمعيت ا سلامی و سفيردولت استاد ربانی در ملل متحد ، با اين که عمرش از هفتاد گذشته و ظاهرا بازنشسته شده، بخاطر اين که مناسباتش با دولت مستعمراتی کرزی، خدشه دار نشود ، همين دوشب قبل در مصاحبه ای با دکتر يونس (برادر خانمش) در تلويزيون نوراعلام داشت ( مصطلحات ملی زبانی بايد حفظ شود) يعنی تحميلات زبان پشتوبايد محترم شمرده شود !وقتی فرهادی از مقوله زبان گپ ميزد، رنگش پريده بود، گويی عساکر آيساف و دولت کابل پشت دروازه ايستاده و ويرا ميپايند!اينست سرنوشت زبان فارسی و فارسيگويان کشور!
نظر من اين است که نوشته های آما توری آقای رحيل، و آقای انديشمند ، دو عضو هوادار جمعيت اسلامی و احمد شاه مسعود، چندان جدی نيست وانگيزه اش، تقديس زبان مادری نيست اينان برای خالی نبودن عريضه به اين بحث شرکت جسته اند .اينان، مثل ملاعمر و رهبران طالبان که اغلب،به زبان اردو، صحبت ميکنند، اگر اسلام عزيز «!» و جهاد مبارک ، اقتضاء کند، زبان مادری را مثل پوست خربوزه دور می ا فگنند!
جناب چوپان
مطلب جالبی نگاشته ايد! البته حق با شماست.اما اين تمايلات يک شخص( يعنی استاد رفيع) نيست که دوگانه گی های مجعول را در عرصه زبان کشف ميکند؛ بلکه سال هاست يک باند خرابکار درين عرصه مشغول فعاليت اند ! در افغانستان ، حبيب الله رفيع، سليمان لايق، در راس اين جريان اند، در برونمرز ، اشخاصی به نام انجينير معروفی، سراج الين وهاج و خانمی به اسم ملالی موسی دست اندر کاراين پروژه درازمدت ميباشند! در امريکا شخصی به اسم پوهاند خليل هاشميان ، روز گاريست برای ايجاد شک و شبهه در يگانه گی دری
و فارسی ، مقاله می نويسد و هرکس « دانشگاه» بگويد، خليل هاشميان و اذناب او، ويرا ايرانی و « وطنفروش» قلمداد ميکنند! از هموطنان پشتون ، روستار تره کی و اذنابش و ، وبسايت های بينوا، افغان جرمن ، تمام هم و غم شان جداسازی فارسی و دری است!
واما از اين واقعيت عريان نبايد گذشت که روزگار تيره و تار زبان فارسی در افغانستان ، از تزلزل ، مزدورمنشی ، نوکرصفتی يک عده تاجکان بی بند و بار است! اين دسته زبان مادری خويش را ، به پشييزی فروخته اند ! اينان به همان زبانی، خوش دارد، تکلم کنند که ازان « ارتزاق» ميکنند! ، دری، عربی، پشتو يا اردو ، برای شان، فرقی نميکند!تاجکان وابسته به احزاب جهادی ازين قماش اند! عبداللله عبدلله هرگز حاضر نيست ، واژگان « دانشگاه» و بيمارستان و ازين گونه را بکار گيرد! زيرا ميترسد« آرای انتخاباتی اش دچار کاستی شود(!) روان فرهادی ، هوادار جمعيت ا سلامی و سفيردولت استاد ربانی در ملل متحد ، با اين که عمرش از هفتاد گذشته و ظاهرا بازنشسته شده، بخاطر اين که مناسباتش با دولت مستعمراتی کرزی، خدشه دار نشود ، همين دوشب قبل در مصاحبه ای با دکتر يونس (برادر خانمش) در تلويزيون نوراعلام داشت ( مصطلحات ملی زبانی بايد حفظ شود) يعنی تحميلات زبان پشتوبايد محترم شمرده شود !وقتی فرهادی از مقوله زبان گپ ميزد، رنگش پريده بود، گويی عساکر آيساف و دولت کابل پشت دروازه ايستاده و ويرا ميپايند!اينست سرنوشت زبان فارسی و فارسيگويان کشور!
نظر من اين است که نوشته های آما توری آقای رحيل، و آقای انديشمند ، دو عضو هوادار جمعيت اسلامی و احمد شاه مسعود، چندان جدی نيست وانگيزه اش، تقديس زبان مادری نيست اينان برای خالی نبودن عريضه به اين بحث شرکت جسته اند .اينان، مثل ملاعمر و رهبران طالبان که اغلب،به زبان اردو، صحبت ميکنند، اگر اسلام عزيز «!» و جهاد مبارک ، اقتضاء کند، زبان مادری را مثل پوست خربوزه دور می ا فگنند!