به نظر من از دو حالت خارج نیست که مامون این همه اگر و مگر را قطار کرده.
1- از نقطه نظر ترس وهراس از اسید پاشی دیگر و یا ترور این همه سوالها را به زهن دیگران می دهد تا شاید دل قبیله سالاران رام شود و کار به کارش نداشته باشد.
2- یانه واقعاٌ از جانب عمال در بار قبیله سالاری حسابی تطمیع شده و جیب خرجی مناسب را دریافت کرده است
منظور رزاق از هرکدام شماره فوق باشد، شخصیت اش تاجای در داخل اقوام بومی جاه پیدا کرده بودرا کاملا خدشه دار و غیر قابل اعتماد می سازد. چرا که اوصاف یاد شده مربوط مردان نمی باشد.
آقای مامون به استناد سه دهه ای اخیر در مورد اقوام تاجک، هزاره، ازبک وغیره حدث زده است بدون این که دقیق شود وریشه یابی کند که بلی همین اقوام به خاطری قرن ها بی عدالتی وظلم درحق شان اعتماد شان را کاملا نه تنها از قبیله سالاران غاصب بلکه از یکدیگر نیز از دست داده بود چون یکی از سیاست های فرزندان استعمار انگلیس قبیله سالار منافقت بین اقوام دیگر بود آنچنان که گلبدین وسیاف بوضوح همین کاررا در کابل کرد.
و در ضمن آن جنگهای که در کابل وجاهای دیگر فی مابین اقوام غیر پشتون صورت گرفت هیچ کدامش به خاطر حذف یکدیگر از صحنه ای جغرافیای یا سیاسی این سرزمین نبود، به خاطر این بود که هر کدام فکر می کردن حق در خور نفوذش در ساختار کشور در نظر گرفته نمی شود. لذا هر وقت که می شد باز هم برسر میز مذاکره می نشست و از طریق گفتگو مسایل را حل می کرد که در بسیاری موارد همان طور شد. مانند ائتلاف شمال و غیره.
ولی در مورد کشور های همسایه: در حال حاضر اگر کشوری همسایه ای که پیشینه ای دخالت در کشور مارا دارد نا امن شود وتجزیه شود به نفع ماست. چرا؟ بخاطری که این همسایگان هیچوقت صادقانه با ما همکاری نکرده اند. همان مثل است" شری بخیزد که خیر ما باشد"
در اخیر من امید وارم که جوانان عدالت خواه و آزادی خواه اقوام مورد تظلم قرارگرفته ای قبیله سالاران امید خودرا به خاطر نوشته این یا آن از دست ندهند و به مبارزه ای حق خواهانه ای شان ادامه دهد. من مطئنم هیچ مشکل بین پیش نخواهد آمد چون الحمد الله همه ای ما در حد اقل ده سال گذشته ثابت کرده ایم که مردمان عاقل صلح خواه، آزادی خواه، علم پرور وتمدن گرا هستیم واز طریق ارزش های واقعی اسلامی و جهانی به زندگی خود ادامه داده و به آینده ای روشن نسل های بعدی خود باورداشته و به پیش می رویم.
در مقابل قبیله سالاران و مخالفان تجزیه دو را وجود دارد یا آدم می شود و تمام کارهای واپس گرای و وحشیانه ای قبیله ای شان ره دور انداخته با قافله تمدن همراه می شود( متأسفانه 1% فی صد هم توقع نمیرود).
راه دیگرش تجزیه این سر زمین اول از طریق بحث و گفتگو راه مسالمت آمیز و اگر از این طریق نشد بهتر است تا نیم ملیون حتی یک ملیون از بست و پنج ملیون نفوس خودرا قر بانی نسل های آینده ای خود نموده و برای شان کشور جدا از قبیله گرای، انتحار ترور و وحشت بسازیم.
مگر این قبیله سالاران مارا بار ها قتل عام نکردند، دست به حذف کامل ما نزدند، خانه و کاشانه مار خراب و املاک مار به قوم یهو ندادند؟ همه را به زور نگرفتند؟ اگر نمیدانیم باید به تاریخ رجوع کنیم تا بدانیم. اگر میدانیم پس ما بیشتر از یک الاغ یا گاونیستیم، هر وقت که دل شان شد از ما کار بکشد یا ذبح کند.
خواهش می کنم را ه چاره ای پیش از تلف شدن وقت وتکرار دوباره تاریخ پیدا کنید.
به نظر من از دو حالت خارج نیست که مامون این همه اگر و مگر را قطار کرده.
1- از نقطه نظر ترس وهراس از اسید پاشی دیگر و یا ترور این همه سوالها را به زهن دیگران می دهد تا شاید دل قبیله سالاران رام شود و کار به کارش نداشته باشد.
2- یانه واقعاٌ از جانب عمال در بار قبیله سالاری حسابی تطمیع شده و جیب خرجی مناسب را دریافت کرده است
منظور رزاق از هرکدام شماره فوق باشد، شخصیت اش تاجای در داخل اقوام بومی جاه پیدا کرده بودرا کاملا خدشه دار و غیر قابل اعتماد می سازد. چرا که اوصاف یاد شده مربوط مردان نمی باشد.
آقای مامون به استناد سه دهه ای اخیر در مورد اقوام تاجک، هزاره، ازبک وغیره حدث زده است بدون این که دقیق شود وریشه یابی کند که بلی همین اقوام به خاطری قرن ها بی عدالتی وظلم درحق شان اعتماد شان را کاملا نه تنها از قبیله سالاران غاصب بلکه از یکدیگر نیز از دست داده بود چون یکی از سیاست های فرزندان استعمار انگلیس قبیله سالار منافقت بین اقوام دیگر بود آنچنان که گلبدین وسیاف بوضوح همین کاررا در کابل کرد.
و در ضمن آن جنگهای که در کابل وجاهای دیگر فی مابین اقوام غیر پشتون صورت گرفت هیچ کدامش به خاطر حذف یکدیگر از صحنه ای جغرافیای یا سیاسی این سرزمین نبود، به خاطر این بود که هر کدام فکر می کردن حق در خور نفوذش در ساختار کشور در نظر گرفته نمی شود. لذا هر وقت که می شد باز هم برسر میز مذاکره می نشست و از طریق گفتگو مسایل را حل می کرد که در بسیاری موارد همان طور شد. مانند ائتلاف شمال و غیره.
ولی در مورد کشور های همسایه: در حال حاضر اگر کشوری همسایه ای که پیشینه ای دخالت در کشور مارا دارد نا امن شود وتجزیه شود به نفع ماست. چرا؟ بخاطری که این همسایگان هیچوقت صادقانه با ما همکاری نکرده اند. همان مثل است" شری بخیزد که خیر ما باشد"
در اخیر من امید وارم که جوانان عدالت خواه و آزادی خواه اقوام مورد تظلم قرارگرفته ای قبیله سالاران امید خودرا به خاطر نوشته این یا آن از دست ندهند و به مبارزه ای حق خواهانه ای شان ادامه دهد. من مطئنم هیچ مشکل بین پیش نخواهد آمد چون الحمد الله همه ای ما در حد اقل ده سال گذشته ثابت کرده ایم که مردمان عاقل صلح خواه، آزادی خواه، علم پرور وتمدن گرا هستیم واز طریق ارزش های واقعی اسلامی و جهانی به زندگی خود ادامه داده و به آینده ای روشن نسل های بعدی خود باورداشته و به پیش می رویم.
در مقابل قبیله سالاران و مخالفان تجزیه دو را وجود دارد یا آدم می شود و تمام کارهای واپس گرای و وحشیانه ای قبیله ای شان ره دور انداخته با قافله تمدن همراه می شود( متأسفانه 1% فی صد هم توقع نمیرود).
راه دیگرش تجزیه این سر زمین اول از طریق بحث و گفتگو راه مسالمت آمیز و اگر از این طریق نشد بهتر است تا نیم ملیون حتی یک ملیون از بست و پنج ملیون نفوس خودرا قر بانی نسل های آینده ای خود نموده و برای شان کشور جدا از قبیله گرای، انتحار ترور و وحشت بسازیم.
مگر این قبیله سالاران مارا بار ها قتل عام نکردند، دست به حذف کامل ما نزدند، خانه و کاشانه مار خراب و املاک مار به قوم یهو ندادند؟ همه را به زور نگرفتند؟ اگر نمیدانیم باید به تاریخ رجوع کنیم تا بدانیم. اگر میدانیم پس ما بیشتر از یک الاغ یا گاونیستیم، هر وقت که دل شان شد از ما کار بکشد یا ذبح کند.
خواهش می کنم را ه چاره ای پیش از تلف شدن وقت وتکرار دوباره تاریخ پیدا کنید.
به امید روز صلح وآزادی این خطه