بازخوانی ابیاتی از بیدل

لطفن ابتدا بیت نخست غزل را درست بنویسید به این صورت:

به غبار این بیابان نه نشان پا نشسته

به بس اط ناتوانی همه نقش ما نشسته

یک متن ، نخست باید درست نوشته شود وبعد توضیح گردد. قرائت ناصواب ، بر اب هام می افزاید

بیدل درین بیت به کمال ناتوانی آدم اشاره کرده است. آن چه در غبار این بیابان به جا ماند ه است «نقش پا» نیست. زیرا داشتن «پا» نشانهء توانانی وقدرت است ونقش پا تعلق به صاحب ومالک قدرت می گیر د بلکه این نقش واثر وگواه ناتوانی ماست که درین بساط بر جای مانده است

ودراین بیت:

"زهجومِ رفتگ انم، سر و برگِ عافیت کو
که صدای پابه گوشم،چوهزارپانشسته

که جناب شما متوجه ایهام در آن نشده اید ، ای هامی نهفته است وآن در ترکیب « هزار پا» است. هزار پا ویا هزار پایک ، خزندهء زهر داری است که با پا های متعددش هنگامی که آدمی به خواب فرورفته داخل گوش گردیده وبه آن می چسپد . بیدل می گوید صدای گام کسانی که رفته اند مثل هزار پایک به گوشم چسپیده وممکن نیست که احساس آرامش وعافیت کنم

این دو مطلب را عرض کر دم تا خواننده گان این مقاله متوجه باشند که بعضی از بیدل شناسان !!!! هیچ آشنایی بازبان وافکار بیدل ند ارند و باعث بدآموزی وضیاع وقت سایرین می شوند

از اشتباهات واغلاط دیگر این نوشته به دلیل نبود وقت صرف نظر می شود. تو خود حدیث مفصل بخوان ازین مجمل