افغانستانی ها، شعر و غربت

شعر بخشی جدایی ناپذیر از زندگی افغانستانی هاست، آفرینش گران غریب، اما با دست مایه ی آفریدن و زایش، غم غریبی و غربت را در کانون های که عشق،درد و اعتراض در آن مجال تبارز میابند را با همدیگر شریک می شوند.

کاروان شعر تورنتو نیز کانونیست که شاعران افغانستانی و ایرانی تازه ترین آفریده هایشان در فضای باز، و بدون هرگونه سانسور فرصت بیان و تبارز مییابند.

کاروان شعر تورنتو در مدت افزون از چهار سال، چهل و سومین برنامه اش را که ویژه سال نو "نوروز" اختصاص یافته بود به تاریخ هفتم آپریل 2012 با شرکت بیشتر از صد تن از شاعران و شعر دوستان دو کشور افغانستان و ایران برگزار کردند.

در این محافل تنها شعر نیست که روان آشفته و خسته دوستاران ادبیات را به آرامش و آسایش رهنمون میگرداند، چاشنی بخش محافل کاروان شعر تورنتو، نغمه و ترنم نیز است، که با صدای هنرمندان نام آور افغانستان چون استاد قاسمی و غزل خوانان جوان و مستعد، که شعر را با نوای دل انگیز موسیقی درهم آمیخته و مخاطبان خسته از جنگ و گرفتار در غربت را دلگرمی و امید مببخشد.

کارنامه چندین ساله کاروان شعر تورنتو نشان میدهد که مهاجرین افغانستانی مقیم غرب به ویژه کشور کانادا، ادبیات دری (پارسی) این گنجینه ی گرانبها، نتنها رو بفراموشی نیست که در پالایشگاهای مختلف، چون کاروان شعر تورنتو بازنگری و باز آفرینی میگردد.

نقد و بررسی آثار و معرفی شعرای معاصر در این کاروان، و خوش درخشیدن جوانان علاقمند به ادبیات، میتواند روزنه ی امیدی باشد به فرداهای بهتر و کشف استعدادهای که گرد غربت بر رخسار تولیدات ادبی شان نشسته تا زدوده گردد و آثار شان مورد نقد و بررسی قرار گیرد.
نیکوداشت و تقدیر از هنرمندان، شاعران و نویسندگان نام آور کشور بخش عمده ی از کارنامه ی کاروان شعر تورنتو محسوب میگردد، استاد قاسمی، صبورالله سیاسنگ، شریف سعیدی، داکتر ناصر امیری ... اینان کسانی بودند که طی برنامه های ویژه ی در زمان حیات، از سالها کار و تلاش در عرصه ی ادبیات ، هنر و فرهنگ از آنان تقدیر به عمل آمد.

افغانستانی ها اگر در جهات دیگر با ایرانی ها در تقابل بی افتند، اما ، پیوند عمیق که در ادبیات،زبان و فرهنگ مشترک دارند نا گسستن یست، همین پیوند و وجه مشترک باعث شده است که شعرا و ادبیان ایرانی نیز با این کاروان همراه و همگام گردند و با حضور در محافل و ارائه آثارشان در کنار شعرای افغانستانی همدلی و وابستگی مشترک شان را به نمایش بگذارند.

کاروان شعر تورنتو میتواند الگوی الهام بخش برای افغانستانی های باشد که در عالم غربت و مهاجرت تشنه ی نوشیدن یک جرعه شعر هستند و میتواند کانون باشد برای کسانیکه در این مسیر میخواهند پویاتر به ادبیات و شعر بپردازند تا از گم شدن و محو شدن وقایع گردند.
محافل کاروان شعر که هر ماه یکبار و به صورت پیوسته و بی وقفه در طول این سالها برگزار گردیده است نشاندهنده ی عشق و وابستگی آنانیست که ایثار گرانه ادبیات و هنر "پارسی"را پاس داشته اند و پاس میدارند.

" بانو زن" شاعر ایرانی سروده تازه و سپید اش را در واکنش به ممانعت ورود افغانستانی ها به پارک در استان اصفهان کشور ایران که در ویژه برنامه "نوروز" دکلمه نمود را با هم میخوانیم.

مهمان ناخوانده

بادام چشم مهاجر
در مرزهای زبان ما
تلخ است

او را از باغ بیرون رانده ایم—
او را
که هرگز سیب نبوده است

سالش را
سیزده کرده ایم

و سبزه اش را
زرد

امسال هم
کورش
به عید دیدنی نیامد:
نه هفت سین مان
کامل بود
نه آجیل مان

و ما هنوز
او را
نخوانده ایم

بانو زن

April 3, 2012