اديب بزرگ (!) و ميگساری بيمحل!

اديب بزرگ (!) و ميگساری بيمحل!

بقلم . ف. فرشيد

شراب نوشی در خلوت شبانگاه ،د ر غربت غرب، در دنيای بيرحم سرمايه سالاری، جايی که شرف و اخلاق و کرامت انسان را به جوی نمی خرند، شايد چندان هم بد نيست، به کسی هم شايد مربوط نيست!

اما ميگساری افراطی در محافل ادبی، به نحوی که همه جريانات محفل و ميکروفون و گرداننده را متاثر کند، شيوه ايست مستهجن ! خاصتا اگر گرداننده محفل ادبی و جمعی از سخنرانان ، خانم باشند و اين خانم ها از « محجوبيت زياد» نتوانند از امنيت و موقعيت اجتماعی و آسايش خويشتن به دفاع برخيزند!

منتقد بزرگ ادبيات (!)، چرا بايد دوساعت دير تر ازموعد اعلام شده ، به سالن تشريف فرما شود، آنهم اينهمه مست و لايعقل،با اکيپی از حواريون نيمه مست که شبيه « بادی گارد» های سران تنظيمی است و وقتی مينگرد، حالش بسيار بد است، چرا ما يکريفون را تصاحب ميکند و « خارج موضوع» پرت و پلا ميگويد!

از وقتی گزارش محفل « خانه مولانا» در چند نشريه منعکس شده ، اشتراک در محافل ادبی، شب شعر و بزرگداشت شاعران نشسته در باديه برونمرز نيز دشوار تر می نمايد ، چه کسی حاضر ميشود، خلوت خانه را رهاکند و ازين پس، هوس حضور در احتفال ميخوارگان آزرم سوزکند!

رسانه های انترنتی که شرح افتضاح « خانه مولانا» را منعکس کردند، يکايک آنان احتمالا از سوی محافل وابسته به اديب بزرگ (!)، وادار شدند ، چند ساعت پس از منتشر ساختن گزارش مستند ميگساری ، يا مطلب را کاملا حذف کنند يا نوشته را از ويترين نوشته ها به گوشه ديگر منتقل کنند تا زياد جلب توجه نکند!
چرا رسانه ها هر بلايی خواستند بر سر مطالب دريافتی می آورند ؟

به اين دليل که صفحات انترنتی ما اغلب توسط گردانندگانی اداره ميشوند که فرق ميان دکان بقالی و رسانه مطبوعاتی ــ انترنتی را نمی کنند!

آن دکان بقالی است که وقتی يک بسته چاکليت يا چای فروخت، ميتواند از فروش بقيه چاکليت ها و بسته چای ، خودداری کند ، و به خريدار بگويد:
« چای و چاکليت ، تمام شد، برو از دکان ديگر بخر»!
يا ميتواند يکسره دکان را تعطيل کند !
اما مدير سايت انترنتی ،پس ازين که مطلب را اشاعه داد، هرگز نميتواند ، مطلب مندرجه را از صفحه بردارد ، زيرا، مطلب منتشره اکنون در تملک عامه (يعنی خوانندگان رسانه ) است ، نه در حيطه اختيار صاحب رسانه نشراتی!
آياشما ميخواهيد يک رسانه معتبر و مورد اعتماد باشيد يا چيزی همطراز « افغان جرمن آنلاين و شرکاء؟ !

بهر حال از منتقد بزرگ ادبيات(!) توقع آن است، فرق ميان، « ادب» و آنچه ادب نيست را ازين پس بکند، حافظ گفته است : اگر شراب خوری، جرعه ای فکن بر خاک »!
اما بد نيست ، يک گوشه از چشمديد يک نويسنده را از احتفال ادبی پايان سال ميلادی ۲۰۱۱( جشن يلدا) در فرانکفورت المان را باهم مرور کنيم ، تا دريابيم که مسوول خانه مولانا ( استاد ناظمی) ، منتقد و اديب کهنه کار و وابسته به محافل حزب دموکراتيک خلق ، چه دسته گلی به آب داده بود:

... « بالآخره ساعت هشت شب دروازه ی سالون باز شد و لطیف ناظمی به همراهی خانمش، واحد واحدی و آقای مصلح سلجوقی وارد محفل شدند. واحدی و سلجوقی از شهر هامبورگ تشریف آورده بودند. وقتی این جماعت داخل سالون شدند، نخست فکر کردم که بر اثر بیشتر از دو ساعت انتظار، من درست نمی توانم ببینم اما به زودی این شک رفع گردید چون نه تنها من بل همه حاضرین سالون متوجه شدند که لطیف ناظمی به اندازه یی مست است که به مشکل می تواند سر پا بایستد و راه برود. اگر هم ناظمی را نمی شناختی، امکان نداشت بوی ودکا را که ازدهان و لباسهایش فضای دور و بر را پر کرده بود، با چیز دیگری اشتباه بگیری.

«او را که سخنران اصلی محفل بود، در مقابل حضار بر جایش نشاندند. گویا هیچ حرفی اتفاق نیافتاده باشد و گویا همه مردم با علاقمندی بیشتر از دو ساعت را انتظار کشیده باشند تا سخنرانی ستاره ی درخشانِ آسمان "ادب" کشور شان را با گوش جان بشنوند و بیاموزند. لطیف ناظمی به سخنرانی آغاز کرد.

ای وای! فکر می کردی جوان شانزده ساله یی که تازه عاشق شده است، آرزو دارد که در این شب یلدا با معشوقش در بستری افتاده باشد و کمبودهای جنسی خود را برآورده بسازد. آدم خجالت می کشید که پیر مردی قریب هفتاد سال عمر دارای القاب "دکتور و استاد ادبیات" چقدر مضحک و مزخرف حرف می زند و چنان مست است که زبانش در ادای بسیاری از کلمات کلالت می کند.»

(ــ نقل قول از گزارش مستند م.م زرنگار، منتشره در رسانه های آريايی ، وطندار و..)
نميدانم ، چرا ، يک اديب سالخورده اينهمه ، بی مبالات است!
حافظ باری گفته بود:
می دوساله و معشوق چارده ساله همين بس است مرا صحبت کبير و صغير!آيا اديب نشسته در فرانکفورت نيز به همين چيز دل خوش کرده است!