la famine

این اولین شعر فرانسوی هست که گفتم !خوب خدا کنه اولی اش نباشه!

Demain, mes mains seront minces

Elles se lèveront pour dire au revoir

 L’humain est fatigué

La terre est fatiguée aussi

On n’a pas donné une tranche de pain à un gamin

Toi et moi sommes minces

On a faim, la terre a faim

Personne ne nous donne une tranche de pain

Je m’inscris dans un groupe de droits de l’homme pour aider le monde

Pour fuir la famine

Ce chemin prend fin avec la famine

Le lendemain, on mourra 

فردا وقتی دست های لاغرم را برایت تکان می دهم

می گویم خداحافظ

انسان خسته

زمین خسته

ما برای پسر بچه کوچه ها تکه نانی ندادیم

تو و من استخوانی شده ایم

ما گرسنه

زمین گرسنه

هیچ کس برایمان تکه نانی نداد

من به حقوق بشر رفتم برای کمک به روزگار

برای فراراز گرسنگی

این جاده ختم می شود به گرسنگی

و پس فردا ما خواهیم مرد