حقوق بشر فراموش شده در افغانستان

يوناما: بعد از ظهرهمه شما بخير. من عليم صدیق از دفتر سخنگوی یوناما هستم. قسم که شما آگاهی دارید
آخيرآ کميشنر عالی حقوق بشر لوئيس آربور گزارش را در مورد وضعيت حقوق بشر درافغانستان برای
شورای امنيت سازمان ملل متحد سپرد. برای معلومات بيشتر روی ملاحظات این گزارش امروز رئيس جدید
بشر حقوق بشر یوناما خانم نورا نایلند را با خود داریم. که برای شما در زمينه معلومات خواهد داد. بعد از
آن ميرویم به طرف سوال های شما. طبق معمول خود را معرفی نموده و لطفاً دریک بار یک سوال بپرسيد.
وحالا بدون تاخير به رشته سخن را برای خانم نوراميدهيم.

بخش حقوق بشر يوناما: سلام عليکم!

از اینکه این فرصت به دست آمد تا با مطبوعات ملاقات کنم بسيار خرسندم. همانطور که عليم توضيح داد، من
ماه گذشته وارد افغانستان شدم...بنابراین هنوز مشغول یادگيری ام. اما من با افغانستان بيگانه نيستم چون قبلا
در اینجا کار کرده ام.

از این که دوباره به افغانستان آمدم بسيار خوشحالم. واضح است که موضوعات حقوق بشر که نيازمند
رسيدگی می باشند متعدد هستند اما فرصت های زیادی نيز وجود دارد. به نظر من یکی از نشانه های اميدوار
کننده، باور قوی افغانها به حقوق بشر... و حقشان برای برخورد محترمانه می باشد. همچنين در مقایسه با
گذشته افغانستان به جامعه آزاد تری تبدیل شده است. و حضور رسانه ها در اینجا خود گواه این حقيقت است.
قبل از صحبت در مورد گزارش کميشنر عالی، شایان ذکر است که در افغانستان مانند مکانهای دیگر اجزای
اصلی برای پيشرفت حقوق بشر شامل بينش، رهبری و تعهد تمام شرکا می باشد. رابطه بين شهروندان و
دولت بسيار مهم است ... اما در پيشرفت حقوق بشر همه افراد مسئول اند. ایجاد شرایطی که برای احترام به
حقوق بشر مساعد باشد نقش اساسی در پيدایش یک جامعه دموکراتيک و آرام دارد.

من فقط به بعضی از موضوعاتی که در گزارش کميشنر عالی مورد تاکيد قرار گرفتند اشاره می کنم تا اینکه
فرصت کافی برای پاسخ به پرسشها وجود داشته باشد.

موضوع اول که در گزارش به آن اشاره شده، فقر ریشه داری است که زندگی بسياری از افغانها را متاثر
ساخته است. همه افراد مستحق یک زندگی آبرومندانه اند. فقر یک مانع بزرگ است و اغلب با روشها و
ساختارهای ظالمانه و استبدادی مرتبط می باشد. فقر می تواند زندگی افراد را در معرض خطر قرار داده و یا
آن را فلج کند. همه ما از آمارهایی که بر فقدان شدید حقوق بشر در این کشور تاکيد دارند آگاهيم. تا به حال
دستاوردهای مفيدی در زمينه حق تعليم و تربيه، صحت صورت گرفته است. شانس افراد برای پيدا کردن
شغل نيز بهبود یافته. همه اینها اميدوار کننده اند. اما آشکار است که برای کاهش ميزان مرگ و مير مادران و
اطفال که چالشی جدی در برابر حق زندگی ست، تلاشهای بيشتری – چه از لحاظ اراده سياسی و چه از لحاظ
استفاده از منابع- باید صورت گيرد.

2فقر شدید مساله ای جدی برای قشر عظيمی از جامعه افغانستان می باشد. اما در مورد زنان این مساله دارای
اهميت بيشتری ست. زندگی برای بعضی از زنان و دختران افغان بهبود یافته. زندگی برای کسانی که اکنون
می توانند به مکتب بروند، بيرون از خانه کارکنند و یا به مراقبت های صحی دسترسی دارند بهتر شده. با این
وجود، تبعيض های عميق و ریشه دار اجتماعی، اقتصادی و سياسی هنوز پابرجا هستند. دستيابی به برابری
جنسی در همه جا نيازمند زمان می باشد اما وخامت اوضاع در افغانستان نيازمند تعهد جدی تر و تلاشهای
هماهنگ تری نسبت به آنچه ما هم اکنون شاهد آن هستيم می باشد. ميزان بالای خشونت عليه زنان و دختران
یک نگرانی جدی ست. مبارزه با چنين عادت ها و الگوها باید اولویت اصلی برای همه افراد باشد و نه تنها
دغدغه کسانی که به طور مستقيم قربانی گردیده اند.

دو مورد دیگر وجود دارند که می خواهم به آنها اشاره کنم: جنگ و عدالت

حمایت و حفاظت از افراد غير نظامی (ملکی): مطمئن هستم که همه شما به خوبی با ماهيت جنگ های
مسلحانه و عواقب آن برای غير نظاميان در این کشور آشنا می باشيد. سال گذشته ما شاهد تلفات بيش از
1500 غير نظامی بودیم. همکاران ما در حقوق بشر، چه در داخل و چه در خارج از ملل متحد، در پی یافتن
راهها و ابزارهاس لازم برای تغئير در روش طرفهای متخاصم بوده اند تا زندگی افراد غير نظامی در امان
بوده و تاثير منفی جنگ بر مکانيزم های رویارویی کاهش یابد.

مساله آخری که می خواهم امروز بعد از ظهر مطرح کنم موضوعات جداناپذیر عدالت و معافيت می باشد.
تعجب برانگيز نخواهد بود اگر به شما بگویم که آجندای عدالت نيازمند توجه بيشتر، چه در مورد مسائل فعلی
و چه در مورد مسائل گذشته، می باشد. تحریف و برداشت نادرست مساله حسابدهی نگران کننده ست. پلان
عمل برای عدالت، صلح و مصالحه یک مساله چند بعدی می باشد. برای مثال، این پلان به "پذیرش رنج و
درد قربانيان" و همچنين "حقيقت یابی" برای کشف حقایق در مورد وقایع و حوادث گوناگون اولویت می دهد.
همه ما عبارت "به عمل کار برآید به سخندانی نيست" را اغلب شنيده ایم اما در افغانستان فقدان اقدامات عملی
بيداد می کند.

با این وجود، نادرست است اگر نتيجه گيری شود که این سکون و عدم فعاليت برای هميشه ادامه خواهد داشت
یا معافيت بی پایان است. من دیروز در جلسه ای با حضور شرکای گوناگون که همگی در یافتن راهی برای
احيای پلان عمل متعهد و جدی بودند شرکت داشتم. یکی از نتایج مشخص این است که ما نيازمند رهبری
قویتر چه در سطح ملی و چه در سطح بين المللی می باشيم. البته واضح است که تعهد سياسی کافی نيز وجود
ندارد.

حداقل، باید فضایی برای یک گفتمان ملی وجود داشته باشد که بی عدالتی ها و دردها و رنج هایی را که
صورت گرفته بپذیرد. ما باید به این قربانيان گوش دهيم. اگر و تا وقتی که موضوع معافيت بررسی نشود،
گذشته همچنان آینده را تضعيف خواهد کرد.

افغانها تشنه عدالت اند. این حقيقت بسيار مهم است. این جای بسی اميدواری ست. من در کشورهای جنگ زده
زیادی کار کرده ام ولی انسانيت، قهرمانی، و پشتکار افغانها در مورد مساله عدالت برای من بی نظير است.

اکثر افغانها خواهان کشوری عاری از هراس و واهمه، عاری از ظلم و ستم، و عاری از خشونت می باشند.
در آستانه نوروز، این پيغام مهمی ست. این پيک اميدی برای آینده است.

ببخشيد، زیاد صحبت کردم. در اینجا می خواهم مطالب را جمع بندی کنم. مشکلات زیادی وجود دارند- و ما
باید واقع بين باشيم- اما تعداد روزافزونی از افغانها – پير و جوان، زن و مرد... تبعبض را رد کرده، بر
تحصيل کودکان خود تاکيد می ورزند ...و از موبایل های خود برای رساندن پيامشان استفاده می کنند!
خلاصه اینکه، افغانها، با کمی کمک، می توانند وضعيت حقوق بشر را که باید تغئير یابد، بهبود بخشند.
تشکر!

صبح بخير افغانستان: در بيانيه تان شما بالای پلان کاری بسيار تاکيد نمودید. در عين زمان ما همه ميدانيم که
ضرب العجل برای برنامه عمل در حال نزدیک شدن است و از طرف دیگر تاحال چيز های کم مورد اجرا
قرار گرفته است. فکر ميکنم که دليل اصلی این ناکامی قانون عفو عمومی ميباشد که از طرف پارلمان به
تصویب رسيده است و منجر به عفو جنایتکاران جنگی شده است. حال آنکه در حال حاضر تا چی حد در این
مورد ابهام وجود دارد چطور اميدار خواهيد بود برای آینده حقوق بشر در افغانستان؟

بخش حقوق بشر يوناما: بسيار سوال دلچسپ است و این سوال در نومبر گذشته زمانيکه با کمشنر عالی بودم
نيز از به عمل آمد. من فکر ميکنم که نااميدیهای بسيار وجود دارد زیراکه در مورد برنامه عمل اقدامات به
عمل نيآمده است و به نظر من این اميدوار کننده است که یک بخش اعظم افغانها ضرورت و خواست خود را
برای عدالت ابراز داشته اند و تعهد نموده اند تا آنرا انجام دهند. من برميگردم به جلسه کوچک دیروز که در
آن کارمندان جامعه مدنی اشتراک نموده بودند و اظهار داشتند که اگر معافيت به پایان نرسد صلح و ثبات در
افغانستان بر قرار نخواهد شد. روی دیگر سکه اینست که یک درک قوی از جامعه افغان داریم و اینست که
معافيت پایان یابد و برنامه عمل به پيش برود. بناً، در چهارچوب جامعه مدنی یک تعهد قوی وجود دارد.

آژانس خبری فرانسه: اگر شما به خاطر داشته باشيد چند ماه قبل ریس جمهور کرزی بطور رسمی اظهار
داشت که او قصداً از تطبيق برنامه عمل اجتناب نموده است و دليل اش اینست که جنگسالاران قبلی واکنش
شدید به آن نشان خواهند داد. نظر شما در این مورد چی است؟ آیا ریس جمهور دليل خوب را ارایه نموده
است؟

بخش حقوق بشر يوناما: من در موقف نيستم که به نماینده گی دولت افغانستان صحبت نمایم اما گفته ميتوانم
که این پيام است که همه ما نياز داریم تا با کمک رسانه ها بطور واضح آنرا ابراز نمایيم که برنامه عمل
بسته پنج فقریی است و این فقط اطاعت از پيگرد قانونی نيست. هر کشور با چنين مشکلات مواجه است و این
مهم است تا یک الگوی ملی را بدست بيآوریم. و من ميدانم که در افغانستان تقاضای بزرگ جامعه مدنی این
است تا در چندین بخش اقدامات به عمل بيآید. از این جهت مهم است تا ما به پيش برویم. همه ما ميدانيم که این
یک بسته چند بعدی ميباشد نه فقط یک موضوع که به پيگرد قانونی مربوط باشد و این وسيع تر از آن است.من قبلاً گفتم که یک تقاضا و یک فشار قوی از طرف جامعه مدنی برای عدالت وجود دارد تا این
صورت بگيرد.

شمشاد: گزارش های زیادی وجود دارد که وضعيت حقوق بشر در افغانستان را خوب نشان نمی دهد. اما
ملل متحد مثل هميشه در برابر این مسئله بی تفاوت می ماند و اکثر جنگسالاران مورد پيگرد قانونی قرار نمی
گيرند. شما فکر می کنيد که در برابر جنگسالاران و دیگر مسایل حقوق بشر کدام اقدامی صورت می گيرد؟

بخش حقوق بشريوناما: بسيار خوب، سوال جالبی بود و به دو بخش می توان آن را قسمت کرد. اول اینکه آیا
ملل متحد در برابر این مسئله بی تفاوت است؟ طبعأ در برابر این مسئله دیدگاه های متفاوتی وجود دارد ولی
من می گویم که ملل متحد هرگز بی تفاوت نيست. کمشنرعالی حقوق بشر اینجا بود و بصورت غير معمول
یک هفته کامل را در ماه نومبر در افغانستان سپری نمود و دو هفته قبل نيز یک گزارش در مورد وضعيت
حقوق بشر را ارایه داد. البته آنچه که به مسئله حقوق بشر مربوط می شود، طبعأ تنها به ملل متحد ارتباط
ندارد، بلکه کميسيون مستقل حقوق بشر افغانستان و دیگران نيز مشغول اند، اما به چيزی که من همه را یکبار
دیگر مطمئن می سازم این است که کار های زیادی در ارتباط به حقوق بشر انجام شده و از جانب ملل متحد
نيز در این رابطه تعهد جدی وجود دارد. اما واقعيت اینکه ما طوریکه می خواهيم مولد و بازده نيستيم، مسئله
جداگانه ای برای بحث است.

در پاسخ به بخش دوم سوال شما در مورد جنگ سالاران باید گفت که تقریبأ شبيه قسمت اول سوال شماست.
من فکر می کنم همه ما وضعيت افغانستان را بخوبی درک می کنيم. ما همه می دانيم که خواهان حرکت و
فعاليت سریعتری در رابطه به پلان عمل هستيم و به نظر من دوستان حاضر در این مجلس ( خبرنگاران) به
شرایط سياسی نسبت به من بيشتر آشنائی دارند. با توجه به موانع موجود، من واقعأ می توانم فقط از زاویه
حقوق بشر به این موضوع بپردازم.

راديو کليد: طوری که می دانيد در جنوب کشور جنگ جریان دارد و افراد ملکی از سوی طالبان کشته می
شوند. مسئله مورد نگرانی این است که افراد ملکی در عمليات های نيرو های آیساف نيز کشته می شوند.
کميسيون مستقل حقوق بشر افغانستان اقداماتی را در این ارتباط برداشته اما چندان اقدامات جدی نبود. شما در
این ارتباط چی کرده اید و تا چه حدی قادر بودید تا نيرو های نظامی را متقاعد سازید که از زخمی شدن غير
نظاميان اجتناب ورزند؟ آیا اقدام جدی ای را دراین ارتباط برداشته اید و اگر نه آیا در نظر دارید؟

بخش حقوق بشريوناما: متشکر از سوال شما. طرف های مختلف و شرکای مختلف نگران ماهيت جنگ و
اثرات آن بر افراد ملکی اند. در سال 2007 ما دیدیم که ارقام بدست آمده تصویر بسيار دردناکی را نشان داد.
آنچه که اتفاق افتاد در واقع سه چيز بود. برای دورنمای حقوقی حقوق بشر و برای کميسيون مستقل حقوق بشر
افغانستان و تيم حقوق بشر ملل متحد بهتر است تا ثبت و بررسی نمایند که چرا افراد ملکی بصورت مستقيم
متأثر می شوند. طبعأ این یک بحث جداگانه در مورد اثرات انباشته شده جنگ است. پس با تحليل بهتر ما می
توانيم تا دوباره با مسئولين نظامی و نيرو های بين المللی و دولت بنشينيم و تلاش کنيم تا مطمئن گردیم که
فعاليت های که توسط آنها صورت می گيرد موازی با حقوق بشری می باشد. این یکی از فعاليت های است که
طی دو ماه گذشته انجام شده. بعضی از فعاليت های دیگر، این است که ما سعی نمودیم تا روی دست بگيریم و
باز هم بر اساس تحليل و نظارت های ما از وضعيت. روش و اهداف تلاش جهت نفوذ بر دیگر طرف های درگيری بهتر درک شده و این مطابقت قوی با معيار های اساسی است و این در افغانستان برای هميشه یک
نورم معياری بوده و آن این است که افراد ملکی باید جدا شوند.

بخش حقوق بشر يوناما: فقط چند کلمه می گویم و می خواستم تا توجه شما را به گزارش اخير سرمنشی
عمومی جلب نمایم. در قسمت اول سوال شما گفتيد که نيرو های نظامی و ناتو باعث جراحت و صدمه افراد
ملکی می شوند. گزارش سر منشی عمومی واضح نشان می دهد که تقریبأ بيش از نيم مجروحان سال گذشته
توسط عوامل ضد دولتی مجروح شدند. پس بيایيد که حسابدهی را در جائيکه لازم است بکار ببریم. لازم نيست
تا این مسئوليت از نيرو های نظامی نيز کاسته شود. پيام ما واضح است و آن این است که تمام طرف ها باید
از مجروح ساختن افراد ملکی اجتناب ورزند و بایيد تا این تصویر را واضح تر نمایش دهيم.

پژواک: در مقایسه گزارش امسال با گزارش سال گذشته، چه تفاوتهایی بين آنها دیده می شود؟ تعداد تلفات
افراد ملکی که در این گزارش آمده چيست؟

بخش حقوق بشر يوناما: متاسفانه من با گزارشی که شما در مورد آن صحبت می کنيد آشنایی ندارم. درک من
این است که در سال 2006 ،از لحاظ حقوق بشر، ما فاقد مکانيزم های کنترل و نظارت بودیم و بيشتر آماری
و ارقامی که ذکر شده از منابع دیگر مانند مدیریت خدمات امنيتی ملل متحد به دست آمده است. اما تفاوت بين
این دو گزارش این است که افزایش روزافزونی در تاثير مستقيم جنگ بر غيرنظاميان دیده می شود. در مورد
بخش دوم سوال شما، همانطور که عليم گفت، گزارش منعکس کننده شدت روز افزون جنگ می باشد و بسيار
مهم است که از تمام گروههای متخاصم خواسته شود تا از معيارهای حقوق بشر و قوانين انسانی دنباله روی
کنند. فکر می کنم که تفاوت عمده بين سال 2006 و 2007 این است که جنگ برای بسياری از غير نظاميان
وخيم تر شده است.

طلوع: همانطور که گزارش خاطر نشان می کند، دولت افغانستان و جامعه جهانی در تامين حقوق بشر در
کشور ناکام بوده اند. دلایل این ناکامی چيست؟

بخش حقوق بشر يوناما: البته وضعيت حقوق بشر در افغانستان وضعيت دشواری ست و این خبر جدیدی
نيست. با این وجود منصفانه و درست است اگر گفته شود که پيشرفت هایی نيز صورت گرفته است. بنابراین
سوال شما در مورد این است که چرا پيشرفت های بيشتری صورت نگرفته است. درک من این است که ما،
مقامات افغانی و جامعه جهانی، قصد کمک و بهبود اوضاع را داریم و دلایل این ناکامی البته ارتباط مستقيم با
موانع زیادی دارد که ناشی از واقعيت های اجتماعی، اقتصادی و سياسی افغانستان می باشد. همانطور که در
ابتدا ذکر کردم، فقر شدید و وضعيت زنان از جمله این موانع می باشند و غلبه بر الگوها و عادات غلط فعلی
نيازمند زمان می باشد. فکر می کنم که پيشرفت هایی صورت گرفته اما برای تسریع و افزایش این پيشرفت ها
ما نيازمند تعهد قوی تر و تلاشهای بيشتر می باشيم.

يوناما: اجازه دهيد اضافه کنم که اکنون وقت مناسبی برای اعلام موفقيت و یا شکست حقوق بشر در افغانستان
نيست. ایجاد حقوق بشر یک پروسه است و نه یک اتفاق لحظه ای و نيازمند تعهد جدی از طرف دولت
افغانستان، جامعه جهانی و حتی خود شما در بين همسایه ها و خانواده هایتان می باشد. پيام امروز ما این است
که ما باید شاهد تعهد تمام طرفين باشيم چون تنها با اتحاد است که می توانيم حقوق بشر را در این کشور
حکفرما کنيم. نمی توان این مسئوليت را به عهده دولت و یا جامعه جهانی به تنهایی قرار داد. همه ما در این
پروسه باید سهمی داشته باشيم.

<emb1282|center

بی بی سی: همانطوریکه در گزارش آمده، نقض حقوق بشر در همه عرصه های زنده گی در کشور صورت
گرفته و موانع بيشتر شده ميرود. آیا وضيعت ميتواند از این هم وخيم تر باشد؟ دوم اینکه، از موقعی تهيه
گزارش تا به اکنون کدام خوش بينی وجود داشته که وضيعت حقوق بشر در افغانستان در سال 2008 بهتر
خواهد بود؟

بخش حقوق بشر يوناما: نخست ميتوانم به بخش اخير سوال تان پاسخ ارائه نمایم چونکه به یقين کدام پيش
بينی ندارم. باآنهم یک پيام مهم وجود دارد و آنرا یکبار دیگر تکرار مينمایم که در حقيقت افغانها از همه
اقشار، خورد و بزرگ، زنان و مردان همه به وضيعت حقوق بشر آشنا و از آن نگران ميباشند و نهایت مصمم
اند تا شاهد بهبود آن باشند. این برای من اميدوارکننده است. زمانيکه در مورد فرصت صحبت مينمایم، این
همان فرصت های است که بایست ادامه پيداکنند. حقوق بشر داده نميشوند، بلکه باید گرفته شوند. بنآ فکر ميکنم
که افغانها از همه اقشار، نميگویم که هر فرد افغان طرفدار حقوق بشر اند، بلکه اکثریت مطلق افغانها در
جامعه مدنی، در داخل و خارج از حکومت معتقدین قوی بوده و مستحق آن اند تا حقوق شان مورد احترام
قرار گيرد. همچنان شما در مورد موانع در همه جاها صحبت نمودید، با شما موافق ام که موانع وجود دارد و
این خبر نيست. فکر ميکنم خبر خوب یا نگاه کردن به آن از زاویه دیگر اینست که تلاشها جهت کاهش
چيزیکه من آنرا کمبود حقوق بشر مينامم چی اگر فقر نهایت عميق یا فقر شدید باشد صورت ميگيرد و ما
ميبينيم که دسترسی بهتر به مراقبت های صحی و تعليم وجود دارد. برای یک تعداد زیاد یا بعضی از زنان
یک جامعه آزادتر است. همچنان برای رسانه ها، شما به چالش های مواجه هستيد، اما یقينآ آزادتر از چندوقت
قبل هستيد، بنآ این جائی است که فرصت را ميبينم و نسبت به آینده اميدوارهستم.

ميخواهم یک چيزی دیگر را علاوه نمایم و آن اینست که نميگویم موانع وجود ندارد و بسياری از جوامع
افغانی نيز آنرا نميگویند. مسایل نهایت عمده حقوق بشر در این کشور وجود دارد که باید مورد رسيده گی قرار
گيرند. زمانيکه ميگویم فرصت ها وجود دارد، اینطور وانمود نمی نمائيم که مشکلات زیاد وجود ندارد.
مشکلات زیادی وجود دارد. نظری را که از من پرسيدید که آیا سال 2008 سال بهتر خواهد بود، در واقع
نميدانم. زمينه هائی برای اميد وجود دارد و ما ميتوانيم مشترکا آنرا بهتر سازیم.

آژانس خبری روز: شما در سخنرانی خویش در مورد نبود اراده سياسی صحبت کردید. مقصد شما از این
گفته چيست، آیا این عدم اراده در دولت افغانستان وجود ندارد یا در جامعه بين المللی؟

بخش حقوق بشر يوناما: من فکر می کنم که اراده کم یا غيرکافی هم در داخل افغانستان و هم در بيرون از آن
وجود دارد.

الجزيره: طوریکه خبر داریم، یک تعداد زندانی بدون اتهام در پایگاه هوایی بگرام وجود دارند، شما در برابر
این مسئله چی کار می کنيد؟ همچنان شایعات و گفته هایی در مورد زندان های مخفی در افغانستان وجود
دارد، آیا از نظر شما این گفته صحيح است؟

بخش حقوق بشر يوناما: در پاسخ به بخش دوم سوال شما در ارتباط به احتمال وجود زندان های مخفی باید
بگویم که، من باید یک مسئله بپذیرم که خودم با این موضوع آشنا نيستم. در پاسخ به بخش اول سوال شما
مربوط به زندانيان در بگرام، من در موقفی قوی قرار ندارم که در این رابطه اظهاراتی داشته باشم. طبعأ ما
ميدانيم که در بگرام زندانيانی وجود دارند. اما فقط یک مقدار اطلاعات کم در مورد زندان دولتی پلچرخی
دارم و می دانم که زندانيانی از بگرام به آنجا منتقل شده اند. اما متاسفانه این مسئله ای نيست که من به آن
ارتباطی داشته باشم.

يوناما: فقط می خواهم توجه شما را به مسایلی که از پشت این ميز شنيدید معطوف دارم و آن این است که
موقف ملل متحد در برابر این موضوع واضح است و ما ميخواهيم تا افراد یا باید اتهامی داشته باشند تا زندانی
شوند و یا هم آزاد. هيچ شخصی نباید بدون اتهام زندانی باشد.

تمدن: خانم، شما در گفته های تان کوتاهی یا شکست را قبول کردید و هدف من دقيق تر این واقعيت است که
پيشرفت ها سریع نبوده، آیا به نظر شما زمان آن رسيده تا بعضی از حقوق بشر را اصلاح کنيم تا بتوانيم با
جنگ سالاران وارد مذاکره شویم و بدین طریق می توانيم بعضی از حقوق مردم را که در گذشته نقض شده
دوباره اعاده کنيم. آیا فکر نمی کنيد که بعضی از این قواعد و حقوق در ارتباط به افغانستان مشکل بر انگيز
باشد و نياز به اصلاح دارند؟

بخش حقوق بشر يوناما: بسيار خوب، در ارتباط به اقدام برای اصلاح برنامه عمل، فکر می کنم که مسئله
روی تمرکز بيشتر و سعی برای پيشرفت در این رابطه است. اگر سوال شما این است که کنوانسيون های
حقوق بشر باید اصلاح شوند تا وضعيت خاص افغانستان را مشخص سازد، من می گویم که نه. معيار های که
این جا وجود دارند، جهانی اند و بصورت موثر در شرایط مختلف بکار برده شده اند و فکر می که چالش های
موجود در افغانستان این است که ما به تعهد قوی تر و سرمایه گذاری در این بخش نياز داریم و بصورت
خاص در رابطه به برنامه عمل باید بگویم که چالش های موجود در برابر همه ما همانا سعی جهت تمرکز
مجدد آن است و سعی برای مساعد ساختن فضا جهت فعالين جامعه مدنی نيز می باشد. تشکر از همه شمايوناما: فقط می خواهم توجه شما را به مسایلی که از پشت این ميز شنيدید معطوف دارم و آن این است که
موقف ملل متحد در برابر این موضوع واضح است و ما ميخواهيم تا افراد یا باید اتهامی داشته باشند تا زندانی
شوند و یا هم آزاد. هيچ شخصی نباید بدون اتهام زندانی باشد.

تمدن: خانم، شما در گفته های تان کوتاهی یا شکست را قبول کردید و هدف من دقيق تر این واقعيت است که
پيشرفت ها سریع نبوده، آیا به نظر شما زمان آن رسيده تا بعضی از حقوق بشر را اصلاح کنيم تا بتوانيم با
جنگ سالاران وارد مذاکره شویم و بدین طریق می توانيم بعضی از حقوق مردم را که در گذشته نقض شده
دوباره اعاده کنيم. آیا فکر نمی کنيد که بعضی از این قواعد و حقوق در ارتباط به افغانستان مشکل بر انگيز
باشد و نياز به اصلاح دارند؟

بخش حقوق بشر يوناما: بسيار خوب، در ارتباط به اقدام برای اصلاح برنامه عمل، فکر می کنم که مسئله
روی تمرکز بيشتر و سعی برای پيشرفت در این رابطه است. اگر سوال شما این است که کنوانسيون های
حقوق بشر باید اصلاح شوند تا وضعيت خاص افغانستان را مشخص سازد، من می گویم که نه. معيار های که
این جا وجود دارند، جهانی اند و بصورت موثر در شرایط مختلف بکار برده شده اند و فکر می که چالش های
موجود در افغانستان این است که ما به تعهد قوی تر و سرمایه گذاری در این بخش نياز داریم و بصورت
خاص در رابطه به برنامه عمل باید بگویم که چالش های موجود در برابر همه ما همانا سعی جهت تمرکز
مجدد آن است و سعی برای مساعد ساختن فضا جهت فعالين جامعه مدنی نيز می باشد. تشکر از همه شما