کرزی و اشتباهات پی درپی!

جناب رئیس جمهورعزیز!

این هم یک چانس دیگر و هشدار دیگری که باید دربرخورد ها و کارکردهایتان رویه تانرا را تغییردهید و با واقعیت گریزی و سهل انگاری نمیتوان واقعیت های عینی جامعه را نادیده گرفت، زیرا نمیشود آفتاب را با دو انگشت پنهان کرد.

پس از به عهده گرفتن مسئولیت این حمله توسط طالبان، باردیگراین گروه به اثبات رسانیدند که، بجز از ایجاد دهشت، کشتار و نپذیرفتن هیچ منطقی اصلاح پذیرنیستند، با آنکه جناب رئیس جمهور همواره سنگ سازش با آنها را به سینه میزند.

این یک روی سکه و روی دیگر سکه اینکه جناب حامد کرزی با گذشت بیش ازشش سال حالا تازه متوجه شده است که برای داشتن ثبات سیاسی دریک کشور و حفظ تمامیت ارضی آن، استقلال واقعی و صلاحیت های عملی ایکه درشان یک رئیس جمهورانتخابی است، الزامی است و این مطلب را میتوان درمصاحبه اخیرآقای کرزی که با نیویارک تامیز انجام داده است به خوبی حس کرد.

درحالیکه حملات طالبان به صورت روز افزون درگوشه و کنار کشورافزایش میابند و شیوه ها و تاکتیک های آنان روز به روزتغییرمینماید، جناب کرزی به فکرآنکه با داشتن آنان منحیث پشتوانه ای از تبارخویش شاید بتواند برای حفظ کرسی فعلی اش برای یک دور بعدی هم که شده بررقبا و منقدین غیرپشتون خویش فایق آید، با راه های گوناگون به آنها باج میپردازد بدون آنکه آنان به این باج رئیس جمهور قانع باشند و یا حتی بالای خود او حساب نمایند، حالانکه جناب رئیس جمهور و داردسته خارجی شان، همواره این تغییرشیوه و تاکتیک عملیات طالبان را ضعف آنان قلمداد میکنند که درواقع چنین چیزی به نظرنمیرسد.

مسئله، سهم دهی افراد حزب اسلامی حکمتیار( ..... زرد برادر...... است) که با طالبان فرق چندانی ندارند دروزارت خانه های دولت و ریاست های مستقل مهم مانند( وزارت فرهنگ، وزارت مخابرات، لوی سارنوالی و....)، امتیاز دهی برای کوچی ها به شیوه های گوناگون و مسلح نمودن آنها منحیث یکی ازآلات فشار و استعمال برعلیه سایراقوام کشور، اعمال فشار بالای رسانه های آزاد به شیوه های گوناگون، قراردادن فارسی ستیزی دراجندای تیم کاری خویش، عفو و بخشایش طالبان وفراخوانی آنان بصورت مکرر درسهم گیری دردولت بدون نظرسنجی ازمردم و راه اندازی یک رفراندوم در زمینه این تصمیم مهم، ازجمله تلاش های ناکامی است که کرزی تا کنون برای بدست آوردن پشتیبانی اکثریت پشتون ها و حفظ سلطه خویش( فردی ازبین پشتون ها و برای پشتون ها) انجام داده است.

موارد ذکرشده بالا که پروسه آن تا دیرزمان بصورت پنهانی و زیرآبی به پیش برده میشد، آرام آرام به خوررسانه ها داده شد و با گذشت زمان این نوع خبرها برای مردم عادی شد و سرآخر کرزی حتی درمصاحبه اش هم ازدفاع کردن ازحمله کنندگان انتحاری و انفجاری که اکثریت پشتون تباراند ( چه آنطرف مرز و چه اینطرف مرز) دریغ نورزید.

چندی پیش درمصاحبه ای که آقای کرزی با سایت فارسی بی بی سی داشت، با موضع قاطع ازپشتون ها دفاع نمود و با ابهام و بدون تشریح واضح آنها را به نحوی قربانی تاریخی این مملکت خواند بدون اینکه بگوید آنها قربانی چی کسانی شده اند و چرا.

و حالا که مصاحبه ای را با نیویارک تامیزانجام داده است، بیشتر از نیروهای خارجی آمریکایی و بریطانیایی انتقاد کرده است که آنان با عملکردهایشان حاکمیت ملی و استقلال افغانستان را تضعیف میسازند.
این ابرازنظرها و موضع گیری کرزی با آنکه اینبار ظاهراً تا جایی قاطعیت وی را نشان میدهد، ولی بازهم شک و شبه هایی را دراذهان عامه خلق میکند اینکه؛ آیا کرزی اینبار به راستی مایل است، حاکمیت و استقلال واقعی افغانستان را بدست گیرد؟ آیا حالا دیگر بسیاردیر نشده است؟ آیا کرزی بسیاردیراز این موضوع خبرنشده است که باید منحیث یک رئیس جمهور آزاد، مستقل و منتخب اختیار عمل داشته باشد؟ چه چیزی باعث شده است کرزی حالا به فکر این مسئله بیافتد؟ و یا بیان این موضوع دراین زمان کدام دلیل خاصی میتواند داشته باشد؟ بعضی ها اذعان میکنند حتی همین موضع گیری و اظهارنظرش درمورد قوای آمریکایی ها و بریطانیایی ها را با دیکته حامیان خارجی اش فقط بخاطر ترمیم موقعیت تخریب شده اش دربین مردم صورت گرفته باشد.
خود این گفته وی " که تصمیم گیری های افغانستان به دولت این کشور واگذارشود"، میرساند که کرزی دراین چند سال تا چه اندازی نقش سبولیک درتصمیم گیری های مملکت داشته است.

شاید رئیس جمهور کرزی، بسیاردیرخبرشده باشد که یکی اینکه مصلحت بینی بیجا به نفع این مملکت نیست و دوم اینکه " باد آورده را باد خواهد برد"؛ زیرا اگر ازهمان اوایل این مسئله را به ذهن میداشت، تا کنون درظرف این چند سال کارهایی انجام داده بود که لااقل پایه های این حکومت باد آورده اش را به صورت درست و اساسی تحکیم مینمود نه ماست مالی ای نمایشی ای که تا کنون انجام داده است.

ازآن جمله میتوان به واقع بینی واقعیت های عینی جامعه افغانستان، اتکا بالای مردم افغانستان، نه گفتن به هرآنچه ازجانب بازیگران بین المللی دراین چند سال گذشته تحمیل میگردیده است، پیاده نمودن عدالت اجتماعی و سهیم سازی تمامی اقوام افغانستان به منافع مشترک و برابربینی تمامی ساکنان افغانستان دراجرای پروژه های بازسازی، به محاکمه کشانیدن جنایت کاران جنگی و قاتلان، محو فساد اداری درادارات دولتی و.... اشاره نمود که همه موارد فوق نادیده گرفته شده و ازجانب حکومت کرزی درجهت عکس آن عمل گردیده است درحالیکه تجارب گذشته درتاریخ کشورنشان داده است که اتکای بیش از حد بالای نیروی خارجی و چشم پوشی از اهمیت نقش مردم بومی هیچگاه نتوانسته است باعث دوام، کامیابی و موفقیت حکومت های مختلف دراین سرزمین گردد، ولی تا زمانیکه آقای کرزی به این امرپی نبرد، هیچگاه نمیتوان انتظاربهروزی دراین مملکت را داشت.

دراین میان تنها کاری را که کرزی درظرف همین چند سال توانسته بود، دادن آزادی نسبی ای بود برای رسانه ها که مردم تا جایی بتوانند حرف هایشانرا ازآن طریق به دیگران بشنوانند که درآن حال هم هرچه گلوها پاره میشد، هیچ گوش شنوایی ازطرف مقامات نبود که بالاخره کم کم همان آزادی نسبی هم روز به روز ازمردم و رسانه های آزاد به بهانه های مختلف گرفته میشود.

مسئله امنیت به حدی بحرانی و شکننده است که امروزحتی خود رئیس دولت با وجود حضور ده ها هزارسربازحامی بین المللی اش و صد ها تن سرباز داخلی ای که خود را برای رژه وخودنمایی آماده میکردند، ازشر تخ و توخ گلوله های حزب اسلامی و طالبان درامان نماندند و مجبور به ترک محلی شدند که میخواستند درآن از آغازبدبختی مردم افغانستان تجلیل و پایکوبی نمایند و جالب ترازهمه اینکه نیروهای امنیتی تیزتر و شتابان ترازدیگران میگریختند. ولی هنوزهم جای تاسف و تعجب اینست که رئیس جمهورکرزی درمورد امروز و واقعات مشابه آن همواره ازدشمنان مردم افغانستان یاد میکند که حتی یکبارهم مشخصاً ازاین دشمنان بصورت مشخص نامی نبرده است و نگفته است چرا برای ریشه کن نمودن آنها مبارزه و اقدامات جدی صورت نمیگیرد؟ یعنی با وجود اینهمه بدختی که کل مملکت رو به بحران است هنوز هم مصلحت بینی های قومی- قبیلوی مطرح است.

با گذشت هرروز، اگر نظرسنجی دقیقی دربین مردم درباره حکومت فعلی کرزی صورت گیرد، چند فیصد مردم از وی رازی اند؟ با درنظرداشت ضعف ها و مشکلات و نواقص پیاپی و تکراری حکومت کرزی، این سوال را نتایج انتخابات سال آینده پاسخ خواهد گفت و نیز اخیراً با کاسته شدن اعتبار کرزی درسطح بین المللی و پخش شایعات درزمینه یابیدن بدیلی برای جاگزینی وی ازسوی بازیگران اصلی بین المللی دخیل درمسئله افغانستان، که بتواند جبران ضعف های وی را نماید و اعتماد جامعه جهانی را بدست بیاورد و ازنظرافتادن وی حتی درداخل افغانستان به نظرمیرسد کرزی برای بقای خویش دراین سمت باردیگر به راه اندازی تبلیغات رسانه ای و جلب توجه این بازیگران نیاز دارد و ازسویی هم نیازمند جلب اعتماد مردم و جبران کاهش محبوبیت خود درداخل کشوراست بنابراین ممکن با سردادن این شعارها درداخل میخواهد باردیگرازاحساسات ضد خارجی مردم پایه های قدرت خویش را محکم کند و شاید هم با این اظهارات خویش ازبازیگران اصلی بین المللی که دراوایل وی را به رسیدن به این قدرت حمایت کردند، باج بگیرد ولی با آنکه تا یکی دو سال قبل میشد "هم به میخ زد وهم به نعل" اما حالا که دیگر بسیار دیر شده و مسایل افغانستان روز بروز پییچیده تراز قبل میگردد، وضعیت فعلی کرزی درست به کسی میماند که درحال غرق شدن است و به هرچیزی که دستش برسد چنگ می اندازد، ولی نباید فراموش کند که باد آورده باد خواهد برد!