جامعه ی بدون تبعیض نژادی حق ماست!

دانشجویان محترم ، خواهران و برادران عزیز!

به عزم و اراده و مبارزه ی شما برای برچیده شدن تبعیض نژادی از دانشگاه ها درود می فرستیم و همصدا با شما و همصدا با همه ی عدالت خواهان، هرگونه تبعیض نژادی را به شدت محکوم می کنیم. ما چندین دهه طعم تلخ تبعیض نژادی را در کنار سایر جنایت های سازمان یافته چشیده ایم و همه با هم در هر موقعیتی که هستیم می خواهیم سایه ی شوم این بلای نفرت انگیز را از سر جامعه ی خود پس بزنیم. از این روی سازمان بین المللی هزاره را همگام و همراه با خود دانسته و بدانید که مبارزه ی ما برای حقوق بشر، پیوند ناگسستنی بین ما ایجاد می کند.
قتل و ترور نخبگان و اندیشمندان، کنار گذاشتن افراد آگاه و توانا، نامناسب ساختن فضا برای آنانکه می توانند و می خواهند برای وطن و مردم خود کاری انجام دهند و حمله به مکاتب و دانش آموزان در افغانستان به امری روزمره تبدیل شده است. طالبان، زورمندان، جنگ سالاران و حکومت حامی آنان، دانایی افراد را خطری جدی برای خود دانسته و تلاش دارند با دور نگه داشتن و یا ازمیان برداشتن نیروهای آگاه و برابر خواه، موقعیت و قدرت خود را با تداوم تبعیض و سایر موارد نقض حقوق بشر تحکیم نمایند. ما حافظه ی تاریخی خود را بکار می بریم و بخوبی می دانیم که رژيم های افغانستان تقریبن در همه ی موارد، هیچ تلاشی برای برداشتن تبعیض نژادی انجام نداده اند و بلکه خود عمل اصلی تبعیض بوده اند. نمونه ی خوب برای این مورد کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض نژادی می باشد که در سال 1965 میلادی توسط سازمان ملل تصویب شد. رژيم محمد ظاهر با وجود اینکه افغانستان 19 سال پیش از آن به سازمان ملل متحد پیوسته بود، حاضر به امضای این کنوانسیون نشد. حتا در سال 1983 میلادی نیز حکومت وقت که کنوانسیون را پذیرفت، خود را متعهد به اجرای تمام مفاد آن نکرد.

تاریخ برای ما درس های فراوانی دارد و همانگونه که استبداد عبدالرحمان خانی و نادر خانی، یا تبعیض ظاهر شاهی و داود خانی و حکومت های کودتا و اخوانی و طالبانی نیز نتوانست جویبار عدالت را از حرکت باز نگهدارد، تبعیض رژيم حامد کرزی و حلقات طالبانی و بی خردانی که نام استاد را در دانشگاه با خود همراه دارند نیز نمی تواند سدی برای عدالت خواهی ما باشد.

بخوبی درک می کنیم که دانشگاه های افغانستان بجای آنکه محیطی امن و آرام برای آموختن و تربیت نسلی اندیشمند باشد، همچنان یکی از مهمترین مراکز قوم گرایی و تبعیض نژادی می باشد. اگر در حکومت های استبدادی دیروز، مردم ما به دلیل تبعیض نژادی نمی توانستند و یا به سختی می توانستند پای به دانشگاه نهند و از موقعیت علمی که در خور و سزاوارش بودند برخوردار شوند، امروز نیز دانشگاه در دست کسانی قرار گرفته که بجای داشتن سواد و دلسوزی برای جوانان، به داشتن قدرت اکتفا کرده و برای اجرا کردن مقاصد تعصب جویانه شان مسندهای علمی را تصرف کرده اند.

با این وجود هیچ جامعه ای ظلم و تبعیض و تعصب را در دراز مدت بر نمی تابد، همانگونه که تاکنون بر نتابیده و جریان عدالت خواهی همچنان ادامه دارد و مبارزه ی شما خود نمونه ی خوب و مثال زدنی از ادامه ی جریان آزادی خواهی و عدالت طالبی می باشد.

هر چند متعصبان و تاریک اندیشان با تبعیض نژادی در دانشگاه ها بصورت آشکار جوانان ما را هدف قرار داده اند اما این در حقیقت خیانتی پنهان به استعدادهای جوان سایر گروه های مردمی نیز می باشد. ما همصدا با شما و ضمن تایید خواسته های برحق شما بار دیگر هرگونه تبعیض از جمله تبعیض نژادی و تبعیض جنسیتی را محکوم کرده و خواستار برکناری و محاکمه ی عاملان آن می باشیم.

تحصیل جوانان و پرورش نسلی آزاد اندیش و بدور از تعصب و نژادپرستی، یکی از نیازهای اساسی برای جامعه ی آزاد و آباد در افغانستان می باشد.

سازمان بین المللی زنان هزاره
22 می 2013
www.HazaraWomen.com
فیس بوک:
www.facebook.com/HazaraWomen
تویتر:
www.twitter.com/HazaraWomen