اعمال تبعیض یا بازیهای سیاسی؟

همانگونه که از شمارش آراء ریخته شده درصندوقهای این دو نامزد وزیر برمی آیند، تعدادی زیادی از نمایندگان غیر هزاره نیز به این دو وزیر رای داده اند که هرگاه گراف تعصب وتبعیض براساس ادعای آقای رویش به کارمیرفت بیشتر از پنجاه رای درصندوقهای این دو وزیر واریز نمگیردید. درحالیکه 95 رای برای آقای سرور دانش و 87 رای برای داود نجفی بیانگر نظر مساعد تعداد زیادی نمایندگان غیر هزاره نسبت به این دو نامزد وزیر میباشد. اما اگر قرار باشد که روند تحولات چند ماه اخیر افغانستان باچشم مسلح تر مورد دقت قرار گیرد، پرده از اندام یک بازی پیچیده وخطرناک برافراشته میشود که هدف آن ادغام طالبان درساختار قدرت دولت آقای کرزی میباشد. لذا باتوجه به اهمیت ی که پشتونها درمنظومه منافع سیاسی شان نسبت به این بازی میدهند، گزینه های متفاوتی را که درتسریع وموفقیت این بازی کمک می نمایند، به کارمیگیرند تا این بازی را بدون مواجه بامعابرو موانع جدی به موفقیت برسانند.

یکی از رویکردهای که دراین بازی به صورت ظریف و اما گسترده از آن استفاده صورت میگیرد، ایجادهای تنش برای کنترول وضعیت اضطرارمیباشد که درقاعده بازیهای سیاسی نیز از آن به همین عنوان یاد میشود. آقای کرزی اما درطرح ومدیریت این گونه بازیها تجارب قابل ملاحظه آموخته است که درجریان حاکمیت خود بارها آن را به تجربه گرفته است. گسیل داشتن کوچیها دربهسود و به دنبال آن فرستادن آقای خلیلی در بهسود برای مهارکردن و تحت کنترول درآوردن این تنش در بستر همین قاعده قابل تحلیل وتفسیر میباشد. درماجرای معرفی امزد وزیران متعلق به هزاره ها نیز ازهمین قاعده بازی با هدف ونیت مواجه ساختن هزاره ها با تاجیکها کار گرفته شده است که درصورت گسترش این تنش، مسیر ورود طالبان درساختاردولت آقای کرزی بیشتر هموارتر میگردد. آقای داود نجفی نامزد وزیر هزاره را تمام رسانه ها ومطبوعات داخلی می شناسند که درزمان معموریتش در کمیسون انتخابات باتمام توان درجهت موفقیت آقای کرزی تلاش ورزید و ازموضع او حمایت کرد. باتوجه به این کارنامه، وقتی که او به عنوان نامزد وزیر هزاره معرفی میگردد، هیچ منطق سالم وبی عارضه سیاسی حکم نمیکند که هوا داران دکترعبدالله به صندوق او رای اعتماد بریزند و اورا به عنوان وزیر برگزینند. آقای سرور دانش هم کارنامه بهتر ودرخشان تر ازنجفی ندارد. خیلی ها آقای دانش را متهم میکنند که درزمان عضویتش در کمیسون تدوین قانون اساسی درجهت تصویب نظام ریاستی باتیم آقای کرزی معامله کرده است. رابطه نزدیک او با آقای خلیلی ومعرفی او توسط ایشان نیز میتواند دلیل دیگری باشد که علاوه بر دلایل قبلی نتوانست آرای مورد نیاز را به دست آورد.

بسیار ساده انگاری خواهد بود اگر تصورکنیم که این خالیگاه ها وظرافت ها از چشم آقای کرزی و مشاورین او پنهان بوده ومعرفی این دو وزیر بر اساس تجارب کاری وصلاحیت های علمی ایشان صورت گرفته است. واقعیت این است که آقای کرزی با داشتن پیشفرض روشن از عاقبت سرنوشت این دو وزیر در مجلس شواری ملی، آنها را به عنوان نامزد وزیران هزاره معرفی کرده است تا باتوجه به بیرون داده های کاری شان نتوانند از معبر شورای ملی عبورنمایند. حالا سوال اصلی دراین جا است که درمیان این همه تحصیل کرده و دانش آموخته های هزاره مگر به غیر از آقای دانش و آقای نجفی هیچ کسی دیگر پیدا نمیشود که به اندازه آقای دانش و آقای نجفی ظرفیت وصلاحیت کاری داشته باشند؟ اصولن چرا آقای دانش آقای وزیر قراردادی باشد؟ چرا آقای رویش نتواند به جای دانش بنشیند؟ وخیلی چرا های دیگر. همانگونه که اشاره گردید این دوچهره به این دلیل معرفی گردیدند که وزیر نشوند تا بازتاب این رخداد درنخستین اثر هزاره ها وتاجیک ها را دربرابرهمدیگر قراردهند تا با انحراف افکارعمومی از واقعیت های حیاتی جامعه، مسیر ورود طالبان درساختار دولت باموانع کمترمواجه گردد.

حالا فرض را براین بگذاریم که این دوعزیز باقامت راست ازفلترپارلمان عبورمیکردند و برمسند وزارت می نشستند. درآن صورت کدام گرهی ازمعضل موجود هزاره ها گشوده میشد؟ فرض کنیم که هزاره ها ده راس وزیر مثل آقای دانش، ایلاقی، خدا داد و صفری درساختار دولت آقای کرزی دارند، دراین صورت چه تغیری درشرایط زندگی مصیبت برانگیز هزاره ها صورت خواهد گرفت که تاهنوز صورت نگرفته است؟ آقای دانش وصفری تاهنوز کدام دسته گل خوش بوی ومعطر را برگیسوی پریشان سرنوشت هزاره ها آویخته اند که بعد از این انتظارش را داشته باشیم؟ به نظرمن جناب آقای رویش تحت تاثیر افروزه های احساسات ازکنارخیلی ازواقعیت های دیگر بی تفاوت میگذرد؛ واقعیت های که ناگفته های بسیاری را دردل خود پنهان کرده اند. تفسیری را که اما جناب آقای رویش ازاین رخداد ارائه داده است درست چیزی است که آقای کرزی برای وارد کردن آن درافکارعمومی هزینه کرده است. همانگونه که اشاره گردید فرایند این رخداد درنگاه نخست رو در رو قراردادن هزاره وتاجیکها میباشد و درنگاه دوم انحراف افکارعموی از روند طالبانیزه شدن ساختاردولت که درحال انجام شدن است.

البته رو در رو قراردادن هزاره ها وتاجیکها ازدیر مدت بدینسو به عنوان یک رفتار سیاسی دردستور کارهای آقای کرزی قرارداشته است که تاهنوز اقداماتی را هم دراین راستا به انجام رسانده است. حلقات فکری وسیاسی تاجیکها اما به دلیل چند دستگی ونا پختگی سیاسی و درمواردی هم تحت تاثرعلایق قومی باسیاست های آقای کرزی همنوایی میکنند و از روند تضعیف هزاره ها خوشحال به نظرمیرسند. درحالیکه از چشم انداز قواعد بازیهای سیاسی دربازیهای مثلث گونه به هماندازه که تضعیف تاجیکها به نفع هزاره ها نیست، تضعیف هزاره ها نیز سودی را عاید حال تاجیک ها نکرده و آنها را درتعاملات سیاسی کم بها و بصورت جدی آسیب پذیر می سازد. فرایند برگشت طالبان در اقتدارسیاسی، برای هزاره ها اگر تجدید مصیبت های گذشته باشد اما این فرایند برای تاجیکها بدون تردید مرگ سیاسی خواهد بود که خود بصورت ناخود آگاه به سمت آن حرکت می کنند. اکنون همه براین باوراند که مسیرتحوالات سیاسی دراین کشور به سمت وسوی تاریک و مبهم درحرکت است. هرگاه توافقات آقای کرزی با پاکستانیها وطالبان به ثمر بنشیند، بدون تردید واقعیت های سیاسی دراین کشور به شدت دستخوش تغییر وتحول خواهد گردید و جایش را به واقعیت های جدید سیاسی خواهد سپرد. واقعیت های جدید سیاسی باهرشکل و شمایلی که باشد اما این فرضیه پر رنگ میگردد که شدت بحران درنهایت منجر به تعریف جغرافیای جدید سیاسی درمنطقه خواهد گردید.