از فشار و تضرع، تا تشکیل جرگه‌ی مشورتی

مصوونیت قضای سربازان آمریکایی دغدغه‌ی ناتمام، تیم حاکم شده است. ‌این مسئله که از دیر زمان مورد بحث بوده است، در این اواخر از خبر سازترین مسئله ها بوده است، و سرخط رسانه‌های داخلی و خارجی شده است. قرار است در این موافقت نامه بر سر چیگونگی به محاکمه کشانیدن و مجازات سربازان مجرم آمریکای در داخل کشور، یا خارج از کشور تمرکز شود. دولت افغانستان تلاش دارد تا سربازان که مجرم شناخته می‌شود در داخل کشور طبق قانون اساسی کشور به میز محاکمه کشانیده شود، اما حکومت آمریکا برعکس می‌خواهد سربازانش در داخل کشور خودشان و بر اساس قانون اساسی آن کشور تحت پیگرد قانونی قرار بگیرند. این مسئله واکنش‌های متفاوت را به دنبال داشته است. از دو سال به دین سو ریس جمهور کرزی تأکید می‌کند، که صلاحیت امضای توافق نامه امنیتی به ویژه بحث روی مصوونیت قضای سربازان آمریکائی، از صلاحیت های وی نیست، و این تصمیم را باید مردم افغانستان بگیرد. موکول کردن امضا یا رد این مهم به مردم افغانستان از طرف رییس جمهور جای تامل است. بعضی‌ها تشکیل این جرگه و صاحب اختیار دانستن مردم را در این شرایط حساس، استفاده کردن کرزی از پیمان امنیتی به حیث آله‌ی فشار بالای آمریکای‌ها به منظور جلب حمایت آنان از نامزد مورد حمایت وی در انتخابات آینده دانسته اند، و می‌افزاید کرزی در آستانه خدا حافظی از کرسی ریاست جمهوری قرار دارد، و با این کارش می‌خواهد چهره ملی به خود بدهد، و خود را از پیامد‌های منفی این موافقت نامه تبرئه کند. گرچه کارنامه‌ی دو دور ریاست جمهوری حامد کرزی خالی از پیامد منفی نبوده است، اما این بار گویا کرزی می‌خواهد تنها به قضاوت تاریخ نرود، بلکه عده‌ی از مردم را نیز با خود داشته باشد.

گرچه بخشی بزرگ این موافقت نامه چندی قبل بین حامد کرزی و جان کری وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا به امضا رسید و توافقات بین شان صورت گرفته است، اما باز هم رییس جمهور کرزی بر، برگزاری جرگه مشورتی تأکید می کند، و برای رسیدن به این منظور گام‌های بلند برداشته شده است. کمیسیون برگزاری لویه جرگه مشورتی با ریاست صبغت الله مجددی شروع به فعالیت کرده است. و در نخستین جلسه که داشته است، رییس این جرگه ( صبغت الله مجددی) یاد آور شده است که این سمت را به دلایل فشار و خواهش پذیرفته است. وی همچنین گفته است شخصا طرفدار برگزاری این جرگه نبوده، چون تمام مشکلات و موارد مورد تناقص هر دو دولت در جرگه سال قبل حل شده است، و مشکلات جزئی که باقی مانده باید با بحث و گفتگو بین مقامات هر دو کشور حل می‌شد. وی در ادامه سخنانش گفته است که از چندین ماه بدین سو با حامد کرزی در مجادله بوده و تلاش داشته است تا این جرگه برگزار نه شود، ولی در این اواخر به اساس خواهش و فشار تن به برگزاری این جرگه داده است.

گرچه منتقدان همواره از برگزاری این جرگه به بدی یاد کرده اند، و آن را نمایشی بیش ندانسته اند، اما این‌که یکی از ارشد ترین اشخاص این جرگه بیاید و خود اظهار به بیهوده بودن این جرگه کند جای شگفت است. گرچی قبل از این وکلای شورای ملی این امر را خلاف قانون دانسته بودند، و در موجودیت شورای ملی نیازی به برگزاری این جرگه نمی‌دانستند، اما با آن هم رییس جمهور این جرگه را ضروری خوانده و برگزار خواهد کرد. حضرت صبغت الله مجددی که به حیث ریس کمیسیون آمادگی جرگه مشورتی معرفی شده است، از برگزاری این جرگه ناخوشنود است، و بر این اساس می توان به جرأت گفت که حتی رهبریت این جرگه هم به غیر ضروری بودن این جرگه باور دارند. موافقت نامه‌ی امنیتی که دلیل تشکیل این جرگه خبر ساز شده است به گفته‌ی خود کرزی نود پنج فیصد مسائیل مورد بحث هر دو حکومت حل شده است، فقط پنج فیصد در بعضی موارد اختلاف وجود دارد که کرزی می‌خواهد برای حل مشکل این فیصدی ناچیز سه هزار نفر را در جرگه مشورتی فرا بخواند. حال سوال این است که جناب رییس جمهور چرا بخاطر حل این مشکل به نهاد مشروع و قانونی بنام شورای ملی رو نمی‌آورد که می‌خواهد، تشکیلات جدید بسازد و مشکل اش را از این طریق حل بسازد؟

مخالفت‌های متعدد از طرف افراد و اشخاص مختلف در مورد برگزاری این جرگه ابراز شده است. و این امر باعث شده است که حتی آقای مجددی هم مهر سکوت از لب بردارد و خود به مردم بگوید، نیاز به برگزاری این جرگه نمی‌بینم. اما چرا مجددی با اینکه مخالف این جرگه بود آخر تن به خواسته کرزی داده است؟ این قبولی با فشار و تضرع حکایت از کدام معامله پشت پرده دارد؟ این‌ها سوال‌های است که گذر زمان به آن جواب روشن خواهد داد.