الکاندید! تو بورو خود را باش

فساد اداری معجوین با سیاست‌های سیاست مداران و رهنمای با تجربه‌ی برای کسانی که احتمالن کاری شان به این سیاست بازان ارتباط داشته باشد. سیستم بروکراسی مانع اساسی برای اجرای فوری کارهای اداری در کشور شده است و این باعث به وجودن آمدن فرصت مناسب برای خفاشان شده اند که در روز دم از مبارزه و منع فساد می‌زنند و شب با لطف تاریکی به صید شکار شان می‌پردازند. مشکل اساسی همین است که همه سخن از رفع و از بین بردن فساد می‌زنند و کمیسیون‌های عجیب غریب ایجاد می‌شود اما با آن هم آمار و ارقام چیزی دیگری را نشان می‌دهند. کثرت ادارات و نهادهای مبارزه با فساد اداری می‌طلبد تا این ارقام سیر نزولی داشته باشند اما این‌که چرا حدیث این جا وارونه قرائت می‌شود خود معمائی است.

اخیرن سازمان شفافیت بین المللی گزارش شاخص فساد سال 2013 را بیرون داده است،‌ و در این میان افغانستان قهرمانی است که بازهم رتبه خوبی را به خود اختصاص داده است و بر جایگاه رفیع نایل آمده است. این خراب آباد با تلاش مقامات و همراهی و هم‌نوای وطنداران باغیرت شان، تحت رهبری شخص فرزانه " کرزی " همچنان بر جایگاه سال قبل باقی مانده و باز هم در جمع سه کشور رأس هرم فساد اعلام موقیعیت کرده است. من شخصن این موفقیت را به جناب کرزی تبریک می‌گویم و از رهبری مسئولانه‌ی شان در این جهت تشکر می‌کنم.
گرچی کرزی به حیث کسی که در رأس حکومت قرار دارد بیشتر از همه مسئول این غده‌ی سرطانی است، اما شهروندان هم بدون مسئولیت نبوده و در جایگاه خودشان همراه این قافله شده اند. اراده‌ی جمعی می‌تواند سازنده هر مشکلی باشد و شکاف‌های مثل این را به سهولت ترمیم کنند. اما متاسفانه هنوز اراده‌ی جمعی برای این منظور صورت نگرفته است و اگر هم گرفته است برای مدت اندک بوده است و با مواجه شدن به اولین مشکل کنار گذاشته شده اند. اخیرن برای رسیدن به این هدف محافل بسیاری در گوشه و کنار کشور گرفته شده است، از جمله می‌توان به محفلی روز دوشنبه کاندیدان ریاست جمهوری و معاونین بعضی از این کاندیدان، نماینده‌های جامعه مدنی، وکلای مردم در شورای ملی و ... اشاره کرد.

تجمع کاندیدان دور هم در این روزها شدت گرفته است، گاهی برای مخالفت با تصامیم کرزی ائتلاف می‌کنند و گاهی هم برای مبارزه با فساد دور هم گرد می‌آیند، گرد آمدن افراد مختلف حول یک محور اساسن کاریست نیک و برای شروع اینگونه تجمعات هم برگ برنده‌ی خواهد بود. تجمع این بار کاندیدان برای من جالب است. کسانی که در این دور انتخابات به حیث کاندید معرفی شده اند، اکثریت خود شان در بلند ترین پست‌های ممکن حکومت فعلی کار کرده اند، و خود با کرزی و سایر مهره‌های اصلی هم کاسه بوده اند. کدام این افراد می‌توانند ادعا کنند که در ادارات که خود شان مسئول بوده اند فساد وجود نداشته است. صحبت‌های تند و تیز کاندیدان ریاست جمهوری بیشتر عاطفی هستند و تلاش شان برای این است که یک بار مثلن مجلس تکبیر بگویند و این سخنان از پرده‌ی تلویزیون پخش گردد، وگرنه خود می‌دانند که آنها تازمانی که در اداره مربوطه‌ی شان اجرای مسئولیت می‌کردند، حتی در اداره خود شان چنان نطق نمی‌کردند،‌ که امروز در محافل عمومی سخن میراند. سخن راندن خیلی ساده است و شاید هر کس و ناکس بتواند مدت‌ها کلمات دهان پرکن به خورد مردم دهد، کاندیدان محترم هم که بیشتر شان سخن می‌راند؛ ور نه ما کار شان را در اداره شان هم دیده ایم. فساد در نفوذ نا پذیر ترین ادارات دولتی افغانستان چنان ریشه دوانیده است که به این زودی‌ها امکان ریشه کن کردن آن محال به نظر می‌رسد. تلاش و همکاری جمعی برای از بین بردن این پدیده‌‌ی ننگین شاید بتواند سرعت از بین بردن اش را افزایش دهد، پس باهم برای از بین بردن این غده‌ی سرطانی تلاش می‌کنیم. به امید آن روز زندگی می‌کنیم.