آقای مدنی از تعریف بیجا پرهیز کن، مسوولیت و پاسخگویی با شماست

امروزه مطبوعات به عنوان فعال‌ترین ابزار اجتماعی و نمونه آشکار آزادی بیان در یک جامعه است که حتی آن را رکن چهارم دموکراسی می‌نامند. البته مطبوعات در معنای عام و روزنامه‌نگاری در معنای خاص، همانگونه که می‌تواند عامل تعالی فرهنگ عمومی و حفاظت و نظارت بر مردم در مقابل برخی انحراف‌ها قرار گیرد، ممکن است با قدرت ذاتی خود، چنانچه در اختیار افراد ناصالح قرار گیرد، نقش مخرب و منفی ایفا کند. بنابراین ماهیت دوگانه این ابزار، ایجاب می‌کند که شیوه‌های کنترل و نظارت بر این ابزار، دقیق و حساب شده باشد. امری که رعایت نکردن اصول آن حتی ممکن است بحث مسئولیت را پیش بکشد.

القصه اینکه، بعد از نشر خبر کاذب مبنی بر دست داشتن سه دانش آموز در انتقال مواد انفجاری از طریق یکی از وبلاگ های خبری ارزشی و وابسته به جمهوری اسلامی ایران به هدف مختل ساختن امتحان کانکور در ولایت غزنی، شاهد درگیریهای کلامی و گفتگوهای نه چندان دوستانه ای در شبکه اجتماعی فیسبوک بودیم. دانش آموزان، دانشجویان و دیگر کاربران فیسبوک بعد از نشر این خبر کاذب تذکر دادند که این خبر دروغ نشر شده، واقعیت نداشته، مسله به هدف ایجاد تفرقه و بوجود آوردن موج از نگرانی بزرگنمائی شده است. آن یکی (حسینی مدنی مسؤول این خبرگزاری) دامن خود را اجل از این اتهامات دانسته و خدمت به خلق را رسالت خویش عنوان می کند. او خود را دانه ی گهرباری از ره آورد شخصیت های والایی درخشنده دانسته كه تمام فرزندان خلف آدمیزاد دیارش و حتی كل تبارش را توصیه به پرهیز از اشتباه نموده، تا آبرو و حیثیت افتخارآفرین( حسینی مدنی) مخدوش نسازد.

این خبر کاذب در گزارش کوتاه بتاریخ 11جدی روی بلاگ خبری که جمهور نام دارد قرار گرفت، اما به اثر پافشاری زیاد کاربران فیسبوک برای دروغ بودن این خبر، مسؤولین آن به تاریخ 14 جدی گزارشی از قول قوماندان غزنی نشر نمودند که تشخص خبر درست نبوده، مواد انفجاری هم وجود نداشته، مشکل جای بوده که میان آله برقی و ماین تشخص صورت نگرفته است. به تاریخ 14 جدی همین وبلاگ خبری گزارشی را تحت عنوان « هشدار مجلس به وزارت تحصیلات، نسبت به کانکور یک ساعته در غزنی» به نشر سپرد که در یک بخش آن خبر کاذب را بر صحت بودنش گزارش داده است، و این بار با تذکر یکی از دوستان اصلاح شده است. اما اینکه چرا و به چه هدفی این خبر کاذب دوباره در یک گزارشی دیگر بازنشر می شود؟ سوالی است که آقای مدنی حاضر به جواب دادن نیست. چه طور شد در روز روشن و در فاصله ی کمتر از چند ساعت از مواضع پیشین بازگشت و اشتباه سابق خود را، چنان کتمان نمود؟

اینکه مشکل را در کار دیگران گره می اندازیم و کارهای خودمان را بی عیب و نقص جلوه میدهیم، شاید بتوان مهمترین علتش را در نیت ها جستجو کرد، نیت هایی که به نظر می رسد چندان خالص نبوده و اصول حرفه ای کار، رضایت خدا و خلق کمتر در آن دیده می شود، نیت هایی که شاید کمترین میزان آن برای آگاهای و بهبود وضعیت جامعه باشد، نیت هایی که عمدتا به دنبال هدفهای که برای همسایه های دوست نسبت به وطن بیشتر می سوزد، و منافع آنان را در بازیهای ناصواب خود تامین میکنند. با احترام به بغصی دوستانی ارزشمند که در این وبلاگ خبری کار می کنند، اگر به محتوای این وبلاگ نگاه انداخته شود، چپ و راست در ریزترین امورات مربوط به دولت دخالت نموده، خواستار اصلاح و تغییر می شود، اما زمانیکه مشکلات متوجه خودشان است، دور زدن و آسمان و ریسمان بافتن شروع می شود.

مشکل اساسی اما شاید این باشد، کسانیکه در دایره درست یا غلط خود را صاحب حق می دانند، بدلیل شرایط باز رسانه ای، هیچ نهادی یا مرجعی تا کنون از برنامه، هدف و استراتژی نشرات شان حرفی نمی زند. ممکن ارتباط با

بعضی حلقات دستور دهنده آقای حسنی مدنی را به این باور وا داشته که کسی نباید از مسئولیت شان سخنی به میان آورد. آقای مدنی بجای اعتراف اشتباهات، چنان سخن می‌گوید که گویی هر چه آن خسرو کند شیرین بود و اشتباه و مسئولیت تنها از آن دیگران است.

جالب اینجاست که آقای مدنی ضمن تبرئه دادن خود و زیر دستانش در باب صلح دوستی قومیت نجیب هزاره مطلبی نوشته، که به گفته خودش خیلی ها مهربانی کرده است. البته مایه مسرت و امید است که آقای مدنی از صلح دوستی، دانش اندوزی، خشونت گیریزی و پایبندی به قانون مردم مالستان شک و تردید ندارد، اما اینکه هزینه ی این توصیف ها و نشر اخبار کاذب و نقدهای به اصطلاح سازنده! از جیب چه کسی پرداخت شده و می‌شود؟ شک و تردیدها را بیشتر می کند.

راستی آقای مدنی با چه ویژگی های معینی یك سر و گردن از دیگران بلندتر می ایستد از قومیت هزاره توصیف میکند. انتخاب واژه قومیت هزاره بجای واژه شیعه در این نوشته تصادفی نیست. این وبلاگ و چند رسانه دیگر در انتخاب کلمه هزاره اصراف نمی کنند، بجای آن از واژه شیعه استفاده میکنند. چون امکان سوء استفاده از نام شیعه بیشتر است. آقای مدنی باید بداند که در تاریخ عوامل فردی و اراده های خاصی را نظاره گریم كه با یكدیگر درمی افتند و تصادم میكنند. در فرایند این گیر و دار تاریخ است كه چهره های متضادی سر بر میآورند، چهره هائی مونتاژ میشوند (شخصیت نمائی) و افرادی وحشی و آدمخوار میشوند و شخصیت هائی در خدمت به آدمی عرق میریزند و پیكار میكنند و انسانی ترین چهرۀ آدمیزاده را به نمایش میگذارند. هر یك از این قماش ها اوراقی از تاریخ را به خود اختصاص میدهند، منتها با رنگ و محتوای دگرگونه و وارونه و متضاد. قماشی از اینان تاریخزده اند و جمعی دیگر تاریخ ساز.

تبار تاریخ زدگان نیز تلاشهای مذبوحانه كرده و میكنند تا افرادی را به نام قهرمان مونتاژ كنند و به تاریخ وصله زنند. ولی چرخ تاریخ این وصله های بیقواره و ناجور را زیر دنده های پُرقدرتش خورد و خمیر كرده و به زباله دان تاریخ انداخته است كه نفرین و لعنت ابدی نیز با آنها همراه است.

جناب آقای مدنی محترم! جنابعالی مدیر مسؤول این وبلاگ خبری هستید، بایستی در مقابل عملکرد خود و البته همه زیر مجموعه تان پاسخگو باشید. ترفه رفتن از زیر بار مسوولیت، قاعده نادرست بوده، و انتخاب روشهای غلط و پرحاشیه هم بدتر از آن. اگر نتوانی پاسخی به عملکرد و کردار و رفتار خود برای کسانیکه ادعای کار برای آنها را داری، داشته باشی قطعا خیانتکاری خواهی بود که از نام نیک و حسن نیت مردم این سرزمین سوء استفاده می کنی.