عبرت
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
یوه شپه په کوچنیوالي زما مور چي ټوله ورځ د کور په کار ستړې ستومانه سوې وه ،زما د پلار ومخ ته یو غاب سوځلې غورمه پر سترخان کښېښوول.زه په دې انتظار وم چي اوس به مي پلار د خولې لاس واخلي چي دا څنګه سوځلې غورمه ده مګر پلار مي نوموړې غورمه او ډوډوۍ په ډېر خوند سره وخوړه او بیا یې زما د مکتب په اړه پوښتنه وکړه.
کله چي مور سترخان ټول کړ او زه د پلار سره یوازي سوم نو پوښتنه مي ځني وکړه چي ستا رشتیا سوځلې غورمه خوښه ده چي څه دي ونه ویل؟ پلار په غېږ کي و نیولم ، مچ یې کړم او ویې ویل چي مور دي نن ټوله ورځ کالي برېولل،کور یې پاکولئ،اوتو یې کولئ او ډېره ستړې سوې وه ، او بل دا چي سوځلې غورمه څوک نه خوږوي مګر سپکي سپوري او ناوړه خبري څوک ډېر خوږوي.(ژباړه)
د ښاغلي امان کامران له فېسبوک پاڼي څخه
آنلاین : http://hask.blogfa.com/post/648
