کابینه ی تیمی یا قحط الرجالی متخصصین در کشور

جای بس خوشی است که پس از گذشت یکصد و پنج روز از عمر حکومت وحدت ملی کابینهای آن معرفی شد. این کابینه نشانگر این واقعیت است که چانه زنی تقسیم قدرت در هر دو اردوگاه به شدت تمام در این مدت ادامه داشته است زیرا برخلاف آن وعدههای که در جریان کامپاین انتخاباتی و زمان تحلیف به ملت داده شده بود که کابینه متخصص و شایسته سالار معرفی و بکار گمارده خواهد شد، که شور بختانه چنین نشد.

فهرست منتشره کابینه نشان میدهد که جز یکی دو مورد که تخصص و ضرورت وزارت/اداره باهم در تطابق است، هرچند سابقه کار در سطح مدیریت کلان هنوز بدون جواب مانده است، لیک در سایر موارد حضور شرکاء انتخابات از برجستگی خاصی برخوردار است. این نشان میدهد که رهبری دو اردوگاه انتخاباتی قادر نشده اند معیاری را برای

انتخاب وزراء/روسا طرح و آنرا برای مدیریت توقعات شرکاء خویش به اجراء بگذارند. تخلف-های پسا تحلیف نشاند میدهد که هر دو رهبر به وعدههای خویش توجه ندارند و حال زمان آن رسیده است که آنچه مطلوب هر دو تیم است، آنرا عملی نمایند و ملت مسؤلیتش پس از رأی دهی تمام شده و دیگر قادر نیستند اعتراض نمایند و حق خویش را از رهبری حکومت بخواهند و بناءً هرچه بخواهند انجام داده میتوانند. در نظر نگرفتن تخصص در تعیین نامزدها در شرایط دشوار تمویلی و گستردگی فساد اداری در کشور دستاوردهای وزارتهای حکومت را به چالش جدی مواجه خواهد ساخت و در نتیجه ضرر آن متوجه مردم خواهد شد و نه رهبری حکومت وحدت ملی.

ترکیب کابینه پیشنهادی از چند زاویه قابل تأمل است؛ ترکیب قومی، ولایتی و توانمندی ظرفیت کاری آنها. ترکیب قومی نشان میدهد که پشتونها با 11 نامزد 41٪، تاجیکها با 7 نامزد 25٪، هزاره شیعه و اوزبیک هر کدام با 3 نامزد 11٪فیصد، سادات با دو نامزد 7٪ و ترکمن با یک نامزد 4٪ کابینه را تشکیل داده اند و سایر اقوام و بخصوص جای هزارههای سنی و اسماعیلیه باوجود رأی زیادی که در انتخابات داشتند خالی است و سادات محترم باوجود شعاع وجودی اما از موقعیت استثنایی برخوردار شده اند. این نشان میدهد که سایر اقوام به قحط الرجالی متخصصین مواجه است و البته یک تعداد از ولایات نیز در همین ردیف قرارگرفته اند. وعده کابینه متخصص مثل اینکه روی یخ نوشته شده بود و حال که آفتاب حکومت وحدت ملی طلوع کرده است، آن وعدههای نوشته شده روی یخ نیز آب شده و از بین رفته است، زیرا نامزدان نشاندهنده این امر که کرسیها بین دو اردوگاه انتخاباتی تقسیم شده است و بس.

واقعیتهای تلخ دیگری که از این فهرست آشکار است، اینست که؛ 1) تعدادی از متخصصین مستقل که در هر دو تیم کامپاین هم کردند، از نوازش رهبری دو تیم محروم ماندن و از حضور شان در فهرست خبری نیست. 2) مسئله دیگر کتله هزارههای سنی و اسماعیلیه است که باوجود رأی چشمگیر شان در انتخابات 93 در هیچ اردو گاهی راه نیافته اند و انگار که رهبری محترم حکومت از حضور آنان در کشور بی خبر اند؛ 3) تعدادی از اقوام و ولایات که در گراف حضور نامزدان نشان داده شده مثل اینکه به قحطی آدم گرفتار شده اند که در هیچ یکی از دو تیم حضور نیافته اند؛ 4) البته در مورد متخصصین مستقل که به هیچ یکی از دو اردوگاه نپیوسته بودند، که ضرورت به مطرح کردن ندارد.
نکتهی جالب کابینه اینجاست که از خصوصیت تیمی برخوردار نیست از همین جهت مدیریت این کابینه برای ایجاد روحیه همکاری و هماهنگی در یک مسیر کاری نیز فوق العاده مشکل است، از جانب دیگر صلاحیت و سابقه کاری غیر مدیریتی کلان این تیم نا متجانس نیز بسی دشوار خواهد بود، زیرا باوجود حمایت/توقعات دو اردوگاه هر کدام از اعضاء کابینه معرف خاص خویش را در میان هر اردوگاه نیز دارد. ضرورت برنامه ریزی و مدیریتی وزارتها و ادارات و توقعات تمویل کنندگان بین المللی افغانستان ایجاب مینماید این نامزدان از صلاحیت برنامه ریزی و مدیریت کلان برنامهها برخوردار باشند تا بتوانند برای وزارت/اداره مربوطه خویش بودجه براساس برنامه ترتیب و تشکیلات وزارت/اداره را کنترل و از کارمندان مربوطه دست آورد کاری بخواهند، اما سابقه تحصیلی و کاری اینها نشانگر این حقیقت است که بعضی از نامزد وزیرها حتی یک روز هم تجربه در مسایل مطروحه فوق ندارند. بدون شک رهبری و مدیریت این تیم مثل انتخاب شان در سمتها بسی دشواریهای را به همراه دارد. مهمتر از همه شهروندان کشور بایست توقعات شانرا در حد توانمندی این تیم نا متجانس مدیریت نمایند.

البته یک مسئله دیگری که رهبری حکومت فراموش کرده اند و آن اینست که این کابینه مثل کابینه پسا بن کرزی بیشتر وحدت تیکه داران انتخاباتی را به نمایش میگذارد، تا یک کابینه کاری که از صلاحیتهای مدیریتی برخوردار بوده و قادر باشند توقعات مردم از حکومت را جواب گویند.

در خاتمه اینطور پیداست که هزینه انتخابات با انتخاب نامزدان محترم بایست به شکلی جبران گردد، ور نه سیاسیون کشور ورشکست خواهند شد و در انتخابات بعدی هزینه برای سرمایه گذاری نخواهند داشت و مردم شهید پرور افغانستان و جامعه جهانی هم بایست چشمان شان را در مقابل عملکرد حکومت مردان آینده ببندند و از فساد گسترده که کشور را به لب پرتگاه سقوط کشانده است، هم اظهار بی خبری نمایند.
بدرود و با درود!