صلح دوحه؛ صلح اوغانی

صلح دوحه، صلحی است که تمام اطرافش از قوم افغان است؛ زلمی خلیل زاد افغان امریکایی، ملا عبدالغنی برادر افغان افغانستانی در دوحه قطر دو طرف اصلی صلح دوحه و اشرف غنی احمدزی افغان در کابل. بنابراین در شرایط حال تمام بازی اعم از جنگ و صلح به دست قوم افغان است. حال باید دید که فرجام کار به صلح می‌انجامد یا نه؟
خلیل‌زاد، به نمایندگی دولت امریکا درواقع همان امارت اسلامی طالبانی را در صلح قطر رسماً پذیرفته است. اگر باور ندارید به این عبارت صلح‌نامه دوحه نگاه کنید:
The Islamic Emirate of Afghanistan which is not recognized by the United States as a state and is known as the Taliban…
دولت امریکا به‌طور ضمنی هم «امارت اسلامی طالبانی» را به رسمیت شناخته و هم رسمی ساخته هم مشروعیت داده و هم درواقع طرف مذاکره و صلح امریکا همان امارت اسلامی طالبانی و گروه تروریستی و آدمکش طالبانی است. از طرف دیگر حکومت کنونی افغانستان که به گمانم صلح‌نامه را به چشم سر ندیده بوده، سازمانی به نام امارت اسلامی طالبانی را پذیرفته است.
این صلح، آغاز فاجعه‌ای در افغانستان است. در حالی که باید ریشه ویروسی به نام طالبان کنده می‌شد؛ ولی ریشه‌کن نکردند. چون دست‌ساختۀ خودشان است. این صلح افغانی صلحی است که با آزاد شدن پنج هزار ویروس کرونا (تروریستان طالب) از زندان‌ها فاجعه‌ای از بین رفتن ارزش‌های حقوق بشر، دموکراسی، حقوق زن را بازهم رقم خواهد زد و کشتار و بی‌عدالتی بازهم شکل خواهد گرفت. تصورش خیلی آسان است: گروه تروریستی کارشان جز انتحار، انفجار، تروریستی، بی‌عدالتی و رفتار ضد ارزش‌های حقوق بشر نیست، گویا این ژن در خون تروریستان است که هر روز فاجعه می‌آفریند. اگر باور ندارید به تاریخ معاصر کشوری به نام افغانستان نگاه کنید. آنگاه می‌فهمید که تمام خون‌ریزی‌ها، نقض حقوق بشر، رفتار ضد انسانی علیه زنان و دیگر موارد مربوط به سیستم‌های ضد حقوق بشری است.
به هر حال امارت اسلامی بیرقش برافراشته شد. این گروه تروریستی و خون‌آشام بازهم به شهر باز خواهد گشت. شپش زده‌ها و ریشوهای ددمنشی که جز به کشتار و اعمال ضد حقوق بشری چیزی دیگری را بلد نیستند؛ به کشور افغانستان مسلط خواهد شد.
امریکا حالا با این عبارت زیر که در قسمت اول صلح‌نامه آمده است، فقط می‌خواهد ریش خود را از دست ویروس طالبانی خلاص کند:
Guarantees and enforcement mechanisms that will prevent the use of the soil of Afghanistan by any group or individual against the security of the United States and its allies.
تا بازی دیگر روی دست گرفته شود.
می‌ماند اینکه اگر سیستم‌های حقوق بشری هماهنگ شوند، حتما راهی به‌سوی روشنایی و عدالت اجتماعی و حقوق بشر پیدا خواهد شد. نهادهای حقوق بشری باید پرتوی از جنبش روشنایی را بر دست بگیرند و دست تروریستان را کوتاه کنند وگرنه بازی طالب‌بازی همچنان ادامه خواهد یافت. باید تروریستان را وادار کنند تا مثل آدم زیست غیر تروریستی داشته باشند و به فکر تمام سرزمین و به فکر پیاده شدن عدالت اجتماعی باشند.