اشک یتیمان افغان و جاری شدن سیل در پاکستان

عکس از گتی ایمیج

ریزش باران که دریک ثانیه 16 ملیون تن آب از آسمان بر زمین می ریزد و درحقیقت حکمت الهی درآن نهفته است که سبب فراوانی رزق زنده جانها در روی زمین میگردد واین ریزش روی اعجاز لطافت، رحمت وحکمت صورت میگرد، دیده شده که ریزش باران به شکل آهستگی سبب سرسبزی، رویش گیاهان، حبوبات ، فراوانی میوه جات، بلند رفتن سطح آب( واتر تیبل) گردیده، انسانها از زندگی لذت میبرند که بالنوبه انسانها نیز به اساس همزیستی و ادامه حیات در حفظ این سیستم دقیق مسئولیت دارند که مراعات گردد تا از لطف ورحمت خداوندی مستفید گردند در غیرآن حکمت چنین است که این ریزش آب به شکل سیل وطوفان، بلا ها ومصیبت ها تبدیل گردیده و در اندک زمان انسان باین خشم مواجه شده تمام هست وبود خودرا از دست میدهد. مصیبت قسمی است که تر وخشک در آتش آن میسوزد بجز آنانیرا که خداوند بخواهد نجات دهد.

پاکستان کشوریست که انگلیس ها بعد از شکست شان در افغانستان و قبل ازانیکه قدرت خود رادر قاره هند از دست دهند در فکر آن شد تا آن قاره را بدو بخش تحت نام هندوها ومسلمانان تقسیم نما یند ویک قسمت خاک افغانستان را تحت نام پشتونستان (معاهده دیورند) بین هند و خراسان قبلی برای حفاظت شان وحراس از دست یابی روس ها در آبهای گرم منطقه حایل قرار دهند تا از یک طرف آن قاره عظیم راکوچک وضعیف بسازند واز جانب دیگر در منطقه عمالی داشته باشند تا سیاست های استعمار کهن را دنبال نماید و این همان پاکستان امروزی است که تمام سیستم های انگلیس را تا امروز در ادارات وروی کرد های خود سرمشق قرار داده است. هر قدر که نظام وسطح رهبری کشور تغیر نماید در سیستم س پاکستان کدام تغیری رونما نمیگردد.

بعد از اینکه سر دار محمد داود در زمان صدارت خود در 24 ساعت عساکر احتیاط را در مرز با پاکستان به منظور یک مانور نظامی حاضر نمود وکدام حمله هم صورت نگرفت، از آن زمان به بعد یک جنگ سرد بین دوکشور تحت شعار" دا پختونستان زمونگ" صورت گرفت و در نتیجه پاکستان در تلاش آن شد تا سیاست مداخله گرائی وتشنج آفرینی را در افغانستان یکی از الویت های کار نظامی وسیاسی خود قرا دهد تا اینکه بعد از مداخله روس ها در افغانستان مراد دلش حاصل و تحت نام دوستی، برادری و دفاع از اسلام عزیز فرصت های مداخله گری در افغانستان برایش مساعد گردید. در ابتدا مها جرین افغان را تشویق وتقویه نمود تا از یک طرف مناطق پشتون نشین قبایل را تحت حاکمیت خود قرار دهد واز جانب دیگر با تقویه وپرورش عمال خود در نظام سیاسی واجتماعی افغانستان رخنه نموده وتمام سیستم اداری ونظامی را فلج نماید( اظهارات صدر اعظم نواز شریف در رابطه به از بین بردن اردوی افغانستان) گواه روشن است.

بعد از شکست روس ها، دیدیم که بامداخلات مستقیم پاکستان کشورما را به چندین پارچه تقسیم نمود تا اینکه در هر کوچه وپس کوچه جوی خون جاری گشت وآثاری از نظام دولتی باقی نماند( بجز در شمال کشور به رهبری جنرال دوستم که تا آخرین لحظه نظام دولتی را فعال وبیرق افغانستان را بر افراشته نگه داشت)، بعد ها با تقویت ومسلط شدن حرکت طالبان کرام دیدیم که کشتن هزاره ها وتاجک ها هم بسنده نشد و به ویرانی، سوختاندن خانه ها، مکاتب، باغات، قطع اشجار....( سیاست سوخته) رواداشت و باشنده گان اصیل کشور را مجبور به مهاجرت نمودند.

در زمان حاکمیت کنونی( عصر دموکراسی)، همه روزه شاهد حال انفجارات، انتحار، اختتاف، فساداداری و بی عدالیتهای اجتماعی هستیم که ریشه های این همه نا رسایی ها از پاکستان آب می نوشد و این پاکستان است که باتربیه و ارسال عمال حلقه بگوش اش در عرصه های سیاسی، ملکی ونظامی کشورمان مداخله مینماید و هر انچه بخواهد انجام میدهد. با نیرنگ های سلیقه یی دورویه در یک پیمان نامقدس جنگ باتروریزم در سدد آن است که سیستم نظامی وامنیتی نیم بند کنونی را بار ثانی از بین به برد که امکان موفقیتش نیز موجوداست.
مگر دیدم که ملت محروم افغانستان کدام چاره ای نداشت تا جلو مداخلات کشور های همسایه را بگیرد وروز بروز پلان های شوم آ نها بانفوذ عمال تربیه شده در حال عملی شدن است. یگانه راه نجات وامید برای مردم مصیبت زده دست دعا وطلب التجا به درگاه خداوند است و دیگر را ها همه بروی ما مسدود اند. مگر دیدیم که بالاخیره خداوند(ج) دعای کدام یتیم وبی نوایی را قبول رحمت فرمود و پاکستان را به آنچه در افغانستان کشت نموده بود در کشور خودش درومینماید، گذشته از حملات انتحاری، انفجارات ، بی اتفاقی قومی همه اشک های خونین یتیمان، بیوه زنان، پیرمردان و خون شهیدان در گور های دسته جمعی یکجا شده سیلی را تشکیل داد تا این کشور مداخله گررا از بیخ ویران نماید و به سیاست مردان پاکستانی درسی دهد تا در حالت بیچارگی هیچ کاری را نجام داده نتواند ودست گدایی را به این وآن دراز نماید و چاریی به رفع این مصیبت طبیعی جستجو نتوانند.
پرتاب کفش( بوت) بتاریخ 17 اسد 1389 در لندن به سوی زرداری از جانب مرد کهن سال پاکستانی در محفل سخنرانی نمونه دیگر خشم ونفرت جهانیان وحتا خود پاکستانی ها از سیاست دورویه ونیرنگ بازی حکومت پاکستان است. افزون بر مشکلات داخلی بی آبروی وبی عزتی زمام داران پاکستان را برای مردم جهان هویدا ساخت.

امید مردم پاکستان این حقیقت رادرک نمایند ومنحیث یک مسلمان بدانند که هر عملی را که انجام دهند ثمره آن را میبینند و بالای دولت خود فشار وارد نمایند تا از مداخلات وترتبیه گرو های مخرب کار بر ضد افغانستان جلوگیری نماید، البته جهانیان دانسته اند که پا کستان مانند گژدم در منطقه عمل نموده پشت دوست وسینه دشمن به آن یکی است.