جهل پرستان سیاه دل، تاریکی پرور، علم ستیز و بشر کش باید بدانند!

مزاری و یوسفی لبخند زنان دوباره تولد یافتند، زمانیکه کشته شدند!

بار دیگر تاریخ شاهد گردید، زمانیکه خون سرخ، سرگ (خیابان) هستی را رنگین کرد، تن بار زمین شد و روح یار آسمان گردیده، نیرو بخش نسل زمان گردید و زندگی از جنس بیداری آغاز شد و خواب از جنس غفلت همسفر تن شد تا در آغوش خاک راحت بخوابد. مردان دلیراز تبار آزادگان بطرف مردمش لبخند زنان دو باره تولد شدند وقتی آنها را کشتند.

زمان، آبستن شور و شعورگردید وقتی خون سرخ مزاری، دیروز، وخون گرم یوسفی، امروز به آسمان پاشید و زمین مردم آزاده خدا را جامه سرخ رنگ پوشاند. ازدیروز مزاری ها سر رشته زندگی را گرفتند و از امروز رو به فردا هر مادر هزاره هزاران حسین علی یوسفی را خواهند زایید و پروراند تا راه عدالت خواهی و آزادی ماندگار و پر رهرو ادامه یابد.

شهادت امروز از نسل شهادت دیروز که همه را لرزاند، خواب رفته های قوم گرا و دنگه و چنده بازی را بیدارکرد. ایستاده کرد کسانی را که تنبلی و یا بی مسوءلیتی را پیشه و نشستن را در گوشه و کنار جامعه شیوه زندگی ساخته بودند. خاموش های را به سخن آورد که از گفتن هراس و یا نفرت داشتند. امید و زندگی به آنانی بخشید که زندگی را بی رنگ میدیدند و نا امید می زیستند، و هزاره ها بخصوص هزاره های کویته را در حساس ترین شرائط به هم آمیخت و اتحاد بخشید با اینکه خود رفت ولی شور، حرکت و بیداری عرضه کرد.

آیا فراموش کرده اید؟ وقتیکه قصابان رژیم فا شیستی نادری بطور فجیع و وحشیانه جوان برومند عبدالخالق هزاره را اندک اندک درد و شکنجه داده شهید کردند. میلیونها خالیقو دو باره زاده شد.
آیا به خاطر ندارید!؟ زمانی که خفاشان سیاهی گرد و تروریستان مرگ پرست ، استاد مزاری را به شهادت رساندند. میلیونها مزاری زاده شد و به نسل اگاه و بیدار امروز و فردا پیوست و خواهند پیوست. خلق آزادی دوست و درد کشیدهء اما با شهامت هزاره، با اعتماد کامل و شور و هییجان، از دهات دور در افغانستان تا آنسوی اقیانوس آرام و از کوه دامنهء مری آباد کویته تا شمال اقیانوس اطلس،به پاه خاستند. سر را فراز داشتند، آرمان و آرزو را تا افق امید، آزادی، عدالت و مساوات گستراندند و چشم انداز، دور را به نیشانه دید بستند تا نشان طلوع نور را بر چهره سفید صبح صادق به دلگرمی و امید بنیشینند، و با شد که با طلوع، چهره ها لبخند برند و زندگی رنگ و نور گیرد.

افق! که آنجا خورشید برای وحشیان تاریک نژاد وتروریستان جهل پرست و نور ستیز میمیرد، ولی برای آزادگان و نور پروران همچون مردم من، خورشید زنده و تابینده و پایدار است و در خم و پیچ انوار آن، روح بزرگ مردان مبارز و آزاده خدا، زنده و امید بخش اند. چنانچه میلیتها و نسلهای محروم تاریخ کشور من به درستی و راهی راست رفتن خود اعتقاد داشته و به روح عظیم و راه عدالت خواهی و مکتب آزادی خواهی رهبر و بابه شان مزاری اعتماد کردند، و زیبا تر از همه که اعتماد به نفس سر شار و شهامت بی مانند مزاری، دیوار این ارتباط اعتماد، میان رهبر و رهروان را محکم تر، سنگین تر و استوار تر ساخت. آنجاست که بُغض سنگین تحمیلی در گلوها پاره و بر زبانها شکسته میگردند و مردمی که سخنهای قرن را ناگفته به دل داشت، فریاد عشق و آزادی را سر داده و تمرین آواز و گفتن را از سر گرفتند، چنان با شهامت صدا زدند که نا شینوا ترین گوش را مجبور به شندند کردند و چنان آهنگین و آزادانه سخن راندند که نا فهم ترین مغز را فهماند. این همه آواز و صدا را از حنجره مزاری به ارث برده و از زبانش چگونه زندگی کردن آموختند.

خواهر و برادر هم سر نوشت!

دیروز اگرما را با شهادت مزاری امتحان کردند. امروز بار دیگر زمان، شور و شعور، حوصله و شکیبای، توانایی و اعتماد به نفس ما را با کشتن یوسفی و کشتار وحشتناک زنجیرهء، در شرائط و محیط دیگر به امتحان گرفته اند. ما با ید به خود وشیوهء زیستن خود اعتقاد، به همد یگر اعتماد، به زندگی خود مصمم و به آینده امیدوار و شیکیبا بود. زمان آن فرا رسیده تا ا تحاد و تفکر را سر لوحه قرار داده، صفاو یک پارچگی را زندگی کنیم و با هم همکار و غم شریک و خوشی افزا باشیم. اگر امروز هزاره ها در کویته مورد کشتار و وحشت دنباله دار قرار گرفته اند به یقین که درد آنان، ما و همه نسل هم سر نوشتشان را رنج داده آزرد ه خواهند کرد. چون این مشکل و درد هزاره های کویته تنها نیست، این درد مشترک و سر نوشت جمعی همه هزاره ها و اقلییتهای هم سر نوشت هست، بلکه بشکل وسیعش درد مشترک انسانیت از نسل بشر. چناچه شاعر خوش کلام می سراید:

بنی آدم اعضای یکدیگرند = که در آفرینش ز یک گوهر اند

چو عضوی بدرد آورد روزگار = دیگر عوضها را نما ند قرار

این مهم نیست کجا زاده و پرورش یافته ایم؟ در سر زمین بلند کوهستانی هزاره زمین درافغانستان، یا در کوچه های تنگ مری اباد و بروری( کویته) و یا در کو چه های گلی شهرک های فراموش شده درگوشه و کنار ایران و یا در مکانهای دور و دورتراین کره خاکی. ما همه یکی و یک هستیم، ما شاید به لهجه های مختلف هزارگی فارسی صحبت کنیم ولی ما همه یکی و هم سر نوشتیم. هیچ راه بندی سیاسی و مرزهای جغرافیای نمیتواند ما را از هم جدا و دور نگهدارد، چون ما شاخه های یک درخت هستیم، شاخه های که شاید در موقعیتها و مکانهای مختلف قرار گرفته باشند و مسیر و سمت خودش را داشته با شند، ولی ما همه به یک ریشه میرسیم. پس در مقابل شغالهای شب و تروریستان گمنام و بی هویئت که مثل موش های زخم خورده از غارهای دین خرافات بار، با صلاح کور عقیدهء عُقده پر، مرگ میگسترانند و زندگی میگیرند، باید ایستاد و نگذاشت تا مرگ هستی را مصلوب و تاریکی نور را در بند کشد.

مزاری و یوسفی، فهیم و دلیر مردان با بصیرت بودند که با زندگی شان تاریخ را تغییر داد ، با مرگ شان تاریخ ساز گردیدند و تاریخ ساختند، تا خود تاریخ شدند. ما را میراث دار تاریخ مهم و حیاتی ساختند تا اگر بیخواهیم سر بلند و آزاد، و از حقوق شهر وندی برابر و عادلانه بر خوردار باشیم باید حفظ تاریخ کرد و درس ها از آن آموخت.

شهید یوسفی که از رهروان و همفکران استاد مزاری بود، همچون مزاری با اراده، مصمم و از اعتماد به نفس والای بر خوردار بود. یوسفی عزیز دارای استعداد فوقالعاده بود، او شخصی بود که اشخاص را در خود پرورانده بود، فردی چندین جنبهء، کسی که جهت های روشن و خوب را باز تاب میداد. او یک سیاستمدار برجسته و صادق بود که همیشه در فکر مردمش با مردمش می زیست، و سا لیان طویل وپر فراز و نشیب را برای دفاع از افتخارات وارزشهای جامعه خود و از حقوق شهر وندی و هو ئیت اقلیتی مردمش تلاش کرد وبا مبارزهء صلح آمیز در شگوفایی نمودن فرهنگ و باور عدالت اجتماعی، آزادی و حقوق اقلییتها، عزت مردمش و برابری همه زیر لوای قانون تا آخرین دقایق حیاتش ادامه داد و فعالیت کرد.

شهید یوسفی نه تنها یک سیاستمدار روشن ضمیر و مدبیر بود، ویا رهبر یک حزب سیاسی، بلکه اویک اکادمیک و تحلیل گر سیاسی، فر هنگی و هنر مند با استعداد با طبع شوخ، نویسنده و شاعر جالب ولبخند آفرین، سخنور و سخنران توانا، آزاد مرد آزاد اندیش که به انسان و ارزشهای انسانی سخت معتقد بود و به دموکراسی و دخالت مردم در سر نوشتشان اهمییت زیاد قائل بود و به مبارزه عدم خشونت عمیقا اعتقاد داشت و تا آخرین ایام عمرش به آن پا بند و بلاخره قربانی همین اهداف ولای انسانی اش گردید.

شهید یوسفی از سیاستها و احزاب تند رو و افراطی، سیاستمداران فرصت طلب وجزم اندیش واز قوم و دنگه و چنده گرای سخت بیزار بود. مفکوره های پوسیده را به مبارزه میطلبید، تا اینکه بلاخره دروازه و شیوه سیاست باز و مدرن که بر بنای عقل و خرد ورزی و استوار بود در جامعهء کویته پایه گذاری کرد، و تاکید بیشتر روی رویش سیاست باز و آزادانه داشت. شناخت و فهم سیاسی و اجتماعی میان احزاب سیاسی را تر غیب میکرد، تا همه در فضای آزاد به مبارزه سیاسی شرکت نمایند. اشتراک عادلانه مردم و احزاب را بدون هیچگونه تعصب لیسانی، مذهبی، و برتری قومی با شیوه عدم خشونت، در روند حکومت داری و زندگی مدرن شهری یک راهبرد درست و نیاز مبرم مردم آنشهر میدانست. چنانچه در راستای آن تلاشها کرد و میکرد. تا اینکه قُرعه تقدیر به نامش افتاد و داس مرگ بار دیگر زندگی را درو زد که به زندگی کردنش خیلی ها می ارزید، دریغ و افسوس که مرگ، دشمن قسم خورده آنانی هستند که برای زندگی کردن می ارزند ......

دوستان هنر دوست!

کار کردها، دست آورد، استعداد ومیراث شهید یوسفی را نمی توان در سیاست و یا یک حزب سیاسی محدود کرد. یوسفی خیلی ها بزرگتراز یک حزب و فعال تر از یک سیاستمدار بود. او یک هنر مند خوش سلیقه و شوخ طبع، تیز هوش، با زوق عالی و پرتلاش بود. کسی که هنر و هنر پروری را در جامعه هزاره های کویته رشد و شگوفای بخشید، او اهمیت زیاد به هنر و هنرمندان میداد، بخوصوص به هنر و هنر مندان ، جوان و تازه کار. میتوان به جرئت گفت که او یکی از بنیان گزاران و هسته گذار، تراز اول هنر هزارگی بود. نه تنها خود هنر نمای میکرد بلکه درفن نوشتن و کار گردانی ید دراز و ذهن پر بار داشت. میراث ویادگار هنری آن هنر مند محبوب در قالب های از قبیل درامه، پارچه های تمثیلی، صحنه نمایشهای زنده، نمایش های انتقادی، اشعار انتقادی ونمایشهای مزاحیه در سراسر دنیا در هر خانه هزاره شور می آفریند و لبخند میبخشد. پر شیر و شکر تر از همه که، اکثر نمایش هابا اینکه جنبه های شدید انتقادی و اصلاحی داشت در قالب مزاحیه و شوخی به نمایش در می آمد که همزمان لب ها را میخنداند، چشم ها را می گریاند و مغز ها را به اندیشه و باز نگری وا میداشت، و این از ظرافت کاری ها و ویژگی های بخصوص کارهای عالی هنری، هنر پرور محبوب شهید یوسفی بود.

یوسفی! هنرمند لبخند، شور و شوق بود، هنر مند آرزو و امید بود!

او لبخند بر لبان آفرید، امید در قلبها کاشت، استعداد در مغز ها پروراند، آرزو در چشمان آورد، شور در خواهشات کاشت، فخر برای مردمش بخشید، تازگی و زیبای به فرهنگ داد، هنر به جامعه هدیه کرد، زندگی را رنگ زد و رنگین ساخت. امروز به یقین که شها دتش بزر اتحاد، احترام متقابل، اعتماد و روحیهء همکاری و همدلی را در میان مردم خواهند کاشت! و اگر مردم، مردم بیدار باشند ویا لا اقل در شرائط حساس و خطیر امروز بیدار شوند و هوشیاری و عقل را بر احساست و قوم گرای و چنده بازی ترجیح دهند!

اورا کشتند! یوسفی را بی وقت از ما گرفتند! و سلسله محکوم ها همچون سلسله قتلهای امروزی بعد از شهادتش شروع گردید، نه تنها هزاره ها بلکه سیاستمداران تراز اول پاکستان از ریس جمهور آصف علی زرداری و وزیر اعظم شروع تا سران احزاب و سیاستمدارن بر جسته پاکستان، سران اقوام ساکن، فرهنگیان و هنر مندان و هزاران شهر وند پاکستانی این عمل وحشیانه تروریستان کور دل را محکوم و مزوت کردند. محکومییتها ادامه یافت تا از مرزهای پاکستان عبور نموده، در افغانستان و سراسر جهان پیچید. معاون ریئس جمهور دولت افغانستان، اعضای پارلمان، سران احزاب، سیا ستمداران و فر هنگییان و هنر مندان افغانستانی این ترور نا جوانمردانه را شدیدا محکوم کردند. هزاره ها در گوشه و کنار دنیا، تظاهرات و راهپیمایی کردند و شدیدا ابراز تاءسف کردند و عمل نا انسانی دذدان هستی و زندگی را محکوم نمودند و از دولت مرکزی پاکستان خواستند که از کشتار ورهبران و نخبگان اقلیت قومی و مذهبی هزاره و شیعیان جلوگیری نمایند. ولی متاءسفانه نه تنها حکومت ایالتی و دولت پاکستان اقدام جدی و جلوگیری کردند، بلکه محکومیت های زنجیرهء زمینهء بیشتر و بازتر را برا قتلهای زنجیرهء فراهم ساخت که امروز مردم عام، همه کس در همه جای کویته بیگناه به قتل میرسند.

دوستان گرامی!

ما اینجاه نیامده ییم که دموکراسی پاکستان را محکوم و ملت و مردم عامه پاکستان را به تهمت بسته و مقصیر بدانیم. ما اینجا جمع نشدیم تا بزر نفرت و بد دلی بکاریم و با عث مشکلات اطرافیان شویم و اختلال در زندگی پر سکون ساکنین این ناحیه مرکز لندن ایجاد کنیم.

ما اینجا آمده ئیم تا یک سوال بپرسیم!

سوال زندگی!

سوال حق زندگی کردن!

سوال حقوق طبیعی و حقوق شهروندی، انسانها قبل و بعد از قانون!

آیا زندگی کردند بعنوان یک اقلییت قومی در پاکستان جرم است؟

آیا ما قاصیر و گناه کاریم، به خاطر که هزاره هستیم؟

آیا ما مقصریم، چرا که عقیده و مذهب ما با دیگران کمی متفاوت است؟

من این سوالها را از دولت مردمی پاکستان میکنم، از انجمن های حقوق شهروندی و فعالان حقوق بشر در پاکستان، از سیاستمداران با درک و آزاد منش، از نوسینده ها، هنرمندان، فرهنگییان و خبر نگاران مسُولییت پزیر و صادق و از تک تک پاکستانی های که به صلح و صفا، عدالت و آزادی عشق میورزند.

آیا نمی دانید که مردم صادق، علم دوست و صلح پرور هزاره تا چه حد پا بند به قانو و وفا دار به شهر و همشهرانش هستند؟ و تا چه حد در رشد فرهنگی، اقتصادی، امنیتی، هنر، ورزش و غیره کار های اجتماعی پیش گام و و در تلاش هستند؟ کوچه و پس کوچه های هزاره نشین شهر کویته را با پارچه های رنگا رنگ همه سال زیبا و مزّین میبینیم! و آن جز ازبینرها، لوحه ها و تبلیغات فرهنگی،علمی، هنری، آموزشی، و ورزشی چیزی دیگر نخواهند بود، که در هر قدم و در هر کوچه، انسان را به کسب علم، فرهنگ، زبان و کامپیوتر و ورزش تشویق و رهنمای میکنند، این خود ثبوت، علم و فرهنگ دوستی مردم را میرساند. و همچنان امن، با صفا و پاکترین نقاط شهر، مناطق هزاره نشین هست، که خود نمایانگر همت، سلیقه خوب ولی ساده ، صلح دوستی و تلاش مردمش هست.
آ یا مزد خدمت، صداقت، علم و صلح پروری هزاره ها همین هست که هر روز توسط وحشیان کور دل و علم ستیز و انسان کش، دسته دسته به شهادت برسند؟ ولی حکومت و دولت انگشت حیرت بجوند و تکرار غفلت بکنند!
در ظرف چهل روز بیشتر از پنجاه نفر بیگناه قربانی یک دسیسهء شوم شدند؟ کجاست دولت و پولیس؟ کجاست انسانیت و وجدان انسانی؟

جهل پرستان سیاه دل، تاریک گشت و علم ستیز و بشر کش باید بدانند!

طرف سخنم شغالهای تاریک نژاد و شب گشت هستند که مرگ و گریز را پیشهء ننگین، روز زیستی شان قرار داده و متاءسفانه که در گیر و دار این مرگ و گریز، گُلهای خوشرنگ و آرزومند زندگی پرپر میشوند. ولی باید بدانند که هزاره ها یکی از نسلهای پیروز، روشن و برجسته آینده ها خواهند بود و با کشتن نمی توان حرکت کاروان هستی را از بین برد. همانطور که با بر داشتن ظرفهای آب، جریان دریا را نمی توان کم و یا ساقط ساخت.
هزاره ها فرزندان و یکی از نسلهای پر تلاش، طفیلی ستیز، شکیبا و با شهامت زمین هستند، و یکی از زجر کشیده ترین ولی پیروز و سر بلند ترین نسل تاریخ بشریت، که در بد ترین شرائط روزگار، نبض زندگی را محرک و جریان حیات را دوامدار وکاروان حرکت را روان نگهداشتند. حتی قتل و کشتار بیش از شصت و دو (62) درصد هم این نسل را از پاه در آورده نتوانست. پس این شغالهای وحشی چند شبه چه خواهند توانست کرد؟

ما ظلم و خشونت را چشیده ایم، ماامتحان و شکنجه ها و درد ها کشیده ایم، فقط به خاطر هستی و زندگی خود. ما شاهد کشتار جمعی و قتل عامها بودیم فقط به خاطر هزاره بودن، ما شاهد شهادت بابه مزاری و کشتار و جنایات غرب کابل، مزار و یکولنگ و....که بزرگترین و تلخ و سنگین ترین حادثه های تاریخ معاصر ماست بودیم. اگر! ما با صبر و شهامت و استقامت و پایمردی لحظه های درد آور و دشوار را پشت سر گذاشته پیروز،سر بلند و با وقار به زندگی ادامه داده ایم، پس بدانید که راه ما ادامه خواهند داشت و جریان در شیریان هستی شاداب و داوم دار خواهد ماند و قدمهای ما ثابت تر و استوار تر از گذشته گام زن خواهند شد.

ما بار بار استاد شدیم و خواهیم شد، بار بار حرکت را در هستی، جریان را در شیریان وآغاز را در زندگی آورده و خواهیم آورد. و شما نا انسان های وحشی و مرگ پرور، ازقتل و کشتن ما خسته و از نابودی ما نا امید خواهید گردید. ولی ما هیچگاه از خون دادن برای هستی، آزاد زیستن، حیثیت و حق و حقوق خود خسته نخواهیم شد. شما یکی را بکشید ما به صدها و هزارها دوباره تولد خواهیم یافت، چنانچه صدها هزار مزاری و یوسفی زادهء مرگ آنانند.

ما هیچگاه شکست و نا امید شدن را قبول نکردیم و نخواهیم کرد، چونکه ما برای پیروزی و هستی خود با خون، سر و جان سر مایه گذاری کرده ا یم.
ما هیچگاه از پاه نه می نیشینیم! چون ما هیچگاه خسته و مانده نمی شویم!

دوست خوبم!

مزاری و یوسفی در وقت سحر از مسیر افق به آسمان پیوستند تا به خدایشان برسند ولی مسؤلیت، تاریخ و میراث بزرگ و سنگین را بر بازوان (شانه ها) ما گذاشتند، تا از آنان خوب محافظت نموده و به نسل آینده تحویل دهیم.

درود بر روان پاک و روح بزرگ استاد شهید مزاری

درود بر روح زنده و روان سر شار شهید یوسفی

درود برروح و روان همه شهدا و شهدای اخیر قتلهای زنجیرهء هزاره و شیعیان در کویته پاکستان.

حفیظ ا لله خرم : از سر زمین باران

نوت:

خواننده گرامی! این مقاله من به زبان انگلسی بود که در 8 فبروری 2009 میلادی در جمع تظاهرات کنندگان در مرکز لندن به خوانش گرفتم. و حال، که در ایام سالگرد استاد مزاری و چهلم شهید یوسفی و قتلهای زنجیرهء هزاره ها در کویته قرار داریم، از انگلیسی به فارسی گردانده و با کمی اضافات و حزفیات، نظر به تقضای وقت، متن فارسی آن در خدمت شما قرار دارد. شما میتوانید متن کامل انگلیسی را نیز در آدرس زیر به مطالعه بنشینید.