طالبان میانه رو در مخالفت نه بلکه در ترکیب دولت اند

بارک اوباما رئيس جمهور ايالات متحد امريکا، در یک مصاحبه اختصاصی با روزنامه "نيويارک تايمز" چاپ
امریکا ،که اوایل همین هفته از طریق این روزنامه به نشر رسیده ،گفته است که با توجه به تاکتيکهاي
کار گرفته شده درعراق، میتوان با عناصر معتدل یا میانه رو طالبان کنارآمد.

این درحالیست که دو روز بعد از اظهارات بارک اوباما ،ذبیح الله مجاهد سخنگوی گروه طالبان، به رسانه ها گفت که وجود تندرو وکند رو (معتدل ) در صفوف طالبان، يك تصور دولتي وغربي است که حقيقت ندارد. سخنگوي طالبان با اشاره به اظهارات اوباما گفت که ،امريكا شكست خويش در افغانستان را با پذیرفته است؛ بنأ می خواهد با چنین اظهارات شکست اش را جبران نماید.

از سال 1375 به این طرف یعنی از زمانیکه طالبان، اولین مرتبه وارد کابل شده و حکومت را بدست گرفتند. تا کنون چندین مرتبه موضوع تندور و میانه رو و یا طالبان معتدل از جانب دولت و گروه های در خارج از کشور مطرح گردید است.

اما اینکه در سیاست های جهانی و کشور چه زمانی از طالبان به عنوان تند رو و میانه رو نام برده می شود. روشن است ، در صورتیکه همه کوشش ها و تلاش ها به ناکامی به انجامد و یا اینکه دولت و یا قوت های خارجی از رویاروی با طالبان عاجز بیاید در این زمان موضوع تندرو و میانه رو طالبان درسیاست های کشور مطرح می گردد.

در اولین مرتبه زمانیکه گروه طالبان در اوایل سال1375 هجری شمسی، شهرها و ولایات افغانستان را یکی پی دیگر در کنترول خود در آوردند ، درآن زمان ،حکومت مجاهدین به رهبری استاد بر هان الدین ربانی، از طا لبان میانه رو و تند رو و یا طالبان وطنی و طالبان مربوط به آی اس آی نام برد. تا زمانیکه که حکومت درک کرد که طالبان حمایت قوی از منطقه و جهان را در پشت پرده با خود دارند. و با درک اینکه هر گونه مقاومت در برابر طالبان ،الی تصرف کابل بواسطه آنها بی نتیجه است. کابل را ترک گفته و به طالبان واگذار کردند.

در مرحله دیگر، زمانیکه حملات امریکا و ناتو پس از حادثه یازده هم سپتامبر 2001 میلادی ،بالای طالبان آغاز شد. پاکستان که ازچندین سال بالای طالبان سرمایه گذاری کرده بود، دروضعیتی قرارگرفت که به اساس اظهارات جورج بوش رییس جمهور پیشین امریکا( یا با ما باشید و یا علیه ما) ناگذیرشد تاحمایت خود را از حملات ناتو و امریکا علیه طالبان اعلام نماید. در این موقع که پاکستان حسن نیت نداشت، با تقسیم گروه طالبان به نام های تند رو میانه رو خواست عده از طالبان را تحت نام میانه رو به سیاست بازی های بعدی اش زیر حمایت داشته باشد .

پرویز مشرف تلاش های فراونی به خرچ داد تا اسامه بن لادن رهبر القاعده را از طریق طالبان افغانستان به امریکا تسلیم دهد؛ و لی طالبان که به گفته خود شان هیچگاه حاضر نبود ند یک مسلمان را به کافر تسلیم دهند ، به این در خواست مشرف تسلیم نشدند و مشرف در آن زمان چون منافع اش را در خطر می دید همواره از طریق رسانه ها از ورود قوت های مجاهدین که در دروازه های کابل موقعیت گرفته بودند، توسط امریکا و قوت های غربی ممانعت کرده و اظهار می داشت که طالبان میانه رو علاقه دارند با قوت های تحت فرمان امریکا به خاطر راندن طالبان از کابل همکاری نمایند.

بمباردمان امریکا بیشتر از یک ماه بالای سنگر های طالبان ادامه داشت؛ ولی کو چکترین نشانه از اینکه طالبان کابل را ترک نمایند دیده نمی شد. در این زمان امریکا ناگذیر شد تا از قوت های مجاهدین از راه زمین بالای طالبان فشار وارد نموده و آنها را به فرار از کابل وادار نماید که این بار هم تقسیم طا لبان تند رو و میانه رو از جانب مشرف نتیجه ای در پی نداشت.

دریک دوره دیگردرسالهای 1384، زمانیکه طالبان با تجدید قوا دوباره در برابر دولت جبهه گرفتند، حامد کرزی رییس جمهور کشور نیز از طالبان به عنوان فرزندان وطن و طالبان تحت حمایت پاکستان و ای اس ای نام برد ؛ و هر چند کوشید تا آنها را به نام های میانه رو و تند از هم جدا ساخته و در قدرت دولت شریک سازد ؛ولی هر بار این در خواست و تقسیمات کرزی با مخالفت شدید گروه طالبان مواجه شده و باز هم نتیجه ای از آن بر نیامد.

با آنکه کرزی به این سیاست اش ادامه داده و حتا در آخرین بار بعد از اعلام تاریخ انتخابات مطابق به قانون اساسی کشور، باز هم از طالبان خواست در انتخابات به عنوان انتخاب کننده سهم بگیرند.آقاي كرزي تحت نام مذاكره با طالبان ميانه رو،ارتباطات و داد و ستدهايي را نيز در خفا و به دور از چشم مردم با طالبان انجام داد، اما با وجود همه تلاش ها تا کنون اثری از طالبان ميانه رو که علاقه به ائتلاف با حکومت نشان داده باشد ظهور نکرده است .
با اینهمه ،خوشبینانه و غیر عاقلانه به نظر میرسد که اکنون در سطع بین المللی نیز ،لشكر جهل و وحشت را گذشته از معنی و مفهوم حقیقی آنها به دودسته ( تند رو و میانه رو )تقسیم می نمایند، در حالیکه جهل همان جهل است و تقسیمات آنها معنی و مفهومی ندارد؛ زیرا گذشت زمان و تحربه نشان داده است که این در خواست ها هموراه با آتش و گلوله از جانب طالبان پاسخ گفته شده است و اکنون تقسیم طالبان به تند رو و میانه رو جز ضعف جامعه جهانی و قوت های نظامی ناتو که هم اکنون صد ها سر باز شان را در مبارزه علیه طالبان از دست داده اند چیزی دیگری نیست؛ زیرا طالبان میانه رو و حتی تند رو از هفت سال به این طرف در تشکیل اداره کرزی وجود داشته و تا کنون نیز پست های مهمی را در دولت کار می نمایند .

در این صورت بهتر است قوت های ائتلاف به رهبری امریکا ،ضعف خود در برابر طالبان را اعلام نموده، مفاهمه و گفتگو را با پذیرفتن شرایط آنها پیشکش نماید. تا تقیسم آنها به دسته های مختلف که تخییلی بیش نیست .چنانچه ،طا لبان بار ها اعلام کرده اند که قانون اساسي، دموكراسي، حقوق بشر، انتخابات، حقوق زن و ساير تعهداتي را كه به دولت آقاي كرزي هويت و اعتبارمي بخشند نمي پذيرند، آیا جامعه جهانی با کدام شرایط وارد مذاکره با طالبان میانه رو خواهد شد و از جانب دیگر ، آنانیکه در مخالفت با دولت و جامعه جهانی قرار دارند، بدون شک که تحت یک رهبری (ملا عمر )فعالیت داشته وملا عمر نیز با دولت افغانستان مذاکره ای نخواهد داشت.

بنأ اظهارات اخیر بارک اوباما در رابطه به نزدیکی و مذاکره با طالبان معتدل نمي تواند به جنگ و مشکلات در کشور پايان بخشد ؛ زيرا اين رهبران انعطاف ناپذير طالبان اند که جنگ را رهبري مي کنند، نه معتدلان .

بنأ گفته می توانیم که اکنون جامعه جهانی در یک دور راهی در رابطه به وضعیت افغانستان قرار گرفته است که در حقیقت سر نخ حل مشکلات را از دست داده اند، چنانچه اوبا ما خود گفته است که اوضاع افغانستان در مقایسه با عراق نهایت پيچيده است.

از دید دیگر احتمال می رود رییس جمهور امریکا می خواهد با چنین اظهارات ،میان طالبان دودسته گی ایجاد کند، ولی این کار محال به نظر میرسد ؛ زیرا عامل اصلی خشونت و مشکلات در افغانستان همان طالبانی اند که در لست سیاه امریکا و مورد پیگرد قرار دارند ،آنان هیچگاهی از مخالفت با مریکا و دولت افغانستان دست نخواهد کشید.

رییس جمهورکرزی با آنکه هیچگاهی خواسته های وی از جانب رهبری و حتا افراد پائین رتبه طالبان پذیرفته نشده است .از اظهارات اخیر بارک اوباما برای مذاکره با طالبان میانه رو حمایت کرده است.کرزی گفت" همانطور که در گذشته گفته بودم، از بازگشت طالبان میانه رو به دولت حمایت می کنیم.

در چنین شرایطی، اگر استراتیژی اوباما که در زمان کمپاین انتخابات ریاست جمهوری امریکا نیز از آن سخن می گفت همین است ، بدون شک که استراتیژی ناکام و نا کار آمد خواهد بود، مگر اینکه اوباما می خواهد به این بهانه خواست و نظر کشور های همسایه را در رابطه به موضوع افغانستان در نظر گیرد. در آ ن صورت این چانسی به کشور های درگیر در مساله افغانستان تلقی می شود که انها با استفاده از اظهارات اخیر اوباما طالبان تحت حمایت شان را جدا ساخته و شرایط شان را بالای امریکا و بقبولانند.

گذشته از این اگر واقعأ امریکا به پایان دادن جنگ در افغانستان حسن نیت دارد، در قدم اول توجه به مشکلات، بهبود وضعیت زندگی و معشیت مردم از طریق ایجاد زیربنا های اقتصادی و زمینه های کاریابی در ولایات مختلف کشور، می تواند بهترین وسیله ضربه زدن به طالبان در راستای سر باز گیری آنها از قرا و قصبات که اکثرأمردم را فقر و بیکاری ناگذیر به حمایت از طالبان در مناطق شان کرده است موثر واقع شود .
و راه حل دیگر فشار آرودن امریکا بالای ،سازمان استخباراتی پاکستان (آی اس آی )که حمایت این سازمان از طالبان آشکار است،بدون شک که اسناد و شواهدی در سطع بین المللی و همچنان در دست ارگانهای امنیت کشور در رابطه به مداخله و حمایت ای اس آی از طالبان وجود دارد. در غیر این صورت زمان حضور امریکا در کشور و حملات طالبان بالای نیرو های خارجی و مردم افغانستان طولانی تر خواهد شد .