ترجیح فرار بر قرار؛

اولین بار نهُ تن از اعضای تیم ملی فوتبال که در سال 2004 به ایتالیا رفته بودند، محل تمرینات را ترک کردند و به آلمان و انگلستان پناهنده شدند. دومین بار در سال 2008، شش تن از اعضای تیم فوتبال سنائی که به نمایندگی از افغانستان در بازی های جام جهانی فوتبال بی سر پناهان به استرالیا رفته بودند و قهرمان این مسابقات هم شدند از دولت استرالیا پناهندگی خواستند.

و اما این بار سه تن از اعضای تیم فوتبال زیر سن 16 سال و یک تن از مربیان آن ها که برای تمرینات به آلمان رفته بودند، از محل تمرینات نا پدید شده اند. گفته می شود فدراسیون فوتبال آلمان پس از این حادثه اردو های تمرینی تیم های بزرگسالان و بانوان کشور را لغو کرده است. در همین حال فدراسیون فوتبال افغانستان خواهان بر گشت همه بازیکنان به افغانستان شده است. این در حالی است که تیم زیر 16 سال افغانستان امسال در بازی های راهیابی به مسابقات نو جوانان آسیا باید با تیم های عربستان سعودی،کویت، هند، سریلانکا، ازبکستان و پاکستان بازی کند.

به هر حال فرار این بازی کنان می تواند تاثیر بدی بر رشد فوتبال افغانستان داشته باشد زیرا دیگر، فدراسیون های کشورهای پیشرفته جهان حاضر به همکاری با بازیکنان افغانستان نخواهند شد. با این که فدراسیون فوتبال افغانستان ادعا دارد که تمام تضمین های لازم را از بازی کنان گرفته است تا دوباره به کشور بر گردند، به نظر می رسد که این تضمین ها کارساز نبوده است.

اما چه راهکاری می تواند برای جلوگیری از فرار ورزشکاران مفید باشد؟

درین مورد میتوان به سه راهکار امید بست.

اول: فدراسیون فوتبال کشور باید با کشورهای آسیایی وارد مذاکره شود تا تمرینات تیم های ملی کشور در این کشورها صورت بگیرد. بهترین نمونه ها می تواند کشورهای ایران، کوریای جنوبی، اردن، قطر و یا حتی ترکیه باشد. بدین گونه، انگیزه کافی برای فرار به بازیکنان باقی نمی ماند.

دوم: فدراسیون فوتبال افغانستان می تواند از فدراسیون فوتبال کشورهای پیشرفته تقاضای کمک های بیشتری همچون فرستادن مربی و ساخت و ساز زمین برای فوتبال نماید. به این شکل هم ورزش فوتبال در داخل کشور بهتر رشد پیدا می کند و هم از مصرف پول زیادی که برای سفرهای خارجی تیم های ملی به اروپا هزینه میشود، جلو گیری می گردد.

سوم: فدراسیون فوتبال کشور می تواند از وزارت امور خارجه کشور تقاضا نماید تا به تمامی کشورهایی که بازیکنان فوتبال به آن جا ها فرار نموده اند، یا تیم های ملی اعزام می شوند، در صورت فرار بازی کنان افغان و دستگیری آن ها توسط پولیس، به زود ترین فرصت این بازی کنان به افغانستان بر گردانده شوند. به بیان دیگر، دولت افغانستان به آن کشور ها تفهیم کند که بازیکنان فراری هیچ دلیل موجهی برای فرار نداشته اند و آنها باید به کشورشان بر گردانده شوند.

هر چند نفرستادن بازیکنان فوتبال به کشورهای پیشرفته اروپا، آمریکا و یا استرالیا می تواند فوتبال افغانستان را از گرفتن تجارب دسته اول فوتبال جهان محروم کند، اما می تواند با حفظ حیثیت جهانی ورزش کشور، در تسریع روند رشد ورزش در کشور مان موثر واقع شود.