پنهان کاری و اختلاس و يا شفافيت؟

اشاره: مرکز بين المللی ژورناليزم به مديريت رحيم الله سمندر مانع از دسترسی به اطلاعات می شود. کابل پرس^? از چند منبع اطلاعات بدست آورده که در اين نهاد، سوء استفاده صورت گرفته است. آقای رحيم الله سمندر و آقای ضياء بوميا معاون وی، از دادن اطلاعات خود داری می کنند. در اين زمينه کابل پرس نظر خواهی را راه اندازی کرده است که خوانندگان کابل پرس نيز می توانند نظرات خود را ابراز کنند. برای خواندن نظرات گوناگون در اين زمينه به بخش " آزادی بيان و مبارزه با سانسور اينترنتی" مراجعه کنيد.

کابل پرس: آيا خبرنگاران اجازه دارند که به معلومات دسترسی داشته باشند و در باره ی وضعيت مالی ادارات دولتی و غير دولتی تحقيق کنند؟ آيا نهادهای مدنی استثنا هستند و نبايد از آنان درباره ی کاردکرد مالی شان پرسيده شود؟

صبرينا ثاقب: نماينده مردم در پارلمان

فکر می کنم که در برخی موارد استثنا وجود ندارد. مخصوصا در مواردی که خودشان داد می زنند که بايد شفافيت باشد. اول خود بايد پيشقدم باشند تا اين فرهنگ را رواج دهند. نهادهای جامعه ی مدنی و نهادهای مطبوعاتی بايد از اولين کسانی باشند که شفافيت را از خود شروع کنند. پس نه تنها استثنا نيستند بلکه بايد پيشقدم باشند. برخی نهادها هستند که مخفيانه کارهايی می کنند که مخالف شفافيت است. آن چيزی که می گويند عمل نمی کنند. اعمال شان که به چشم می خورد، اعتماد مردم کمتر می شود. ما از مطبوعات و ارگان های مربوط می خواهيم که هميشه شفاف باشند و فرهنگ حساب دهی و شفافيت را ترويج دهند.

بکتاش سياووش: روزنامه نگار در کابل

شفافيت يکی از لوازم نظام های دموکراتيک است. زيرا وقتی مردم رای می دهند برای رييس جمهور يا نهادهای مختلف، انتظار می رود که شفافيت باشد. در سی. آی . جی رييس کسی ست که در نتطجه ی انتخابات رياست را بدست گرفته و حال اينکه آنها می خواهند از شفافيت و حسابدهی فرار کنند، پشت پا زدن به همان آرايی ست که به نفع آنان داده شده است. آنان بايد به هر نحوی شده به سوالاتی که از آنان درباره ی شفافيت و مصارف آنان شده، پاسخ دهند.

عبدالغفار گرديزی، افسر سابق اردوی ملی

در رژيم فعلی بسيار از شفافيت صحبت می شود و دليل آن اين است که پول های زيادی برای کمک و بازسازی به افغانستان وارد می شود. اصل مهم و عمده اين است که دولت و تمام نهادهای مدنی بايد در قسمت مصارف پول و حساب دهی به ملت افغانستان شفاف باشند. ولی متاسفانه به شمول دولت، برخی نهادهای مدنی در کارشان شفاف نيستند. متاسفانه حتا اجرات عملی اين نهادها شفاف نيست و زمانی که کسی از آنان برای حساب دهی سوال می کند، حتا حاضر به پاسخ دادن نمی شوند. خواهش من به عنوان يک فرد افغان اين است که اگر واقعا اين ها افغان هستند، دولت و جامعه ی مدنی، يکبار به وجدان افغانی خود مراجعه کنند و در مقابل ملت نبايد خيانت کنند. پولی که برای کمک به افغانستان می آيد بايد درست استفاده شود و بصورت دقيق به ملت حساب داده شود. خواهش از نهادهای بين المللی اين است که به کسانی که اختلاس می کنند و دزدی می کنند، پول داده نشود. بايد بصورت کامل و شفاف از اين نهادها حساب خواست. در غير آن اولين مسووليت بر عهده ی همين نهادهای خارجی ست که پول را به دزدان می دهند. اين دزدها رسما مقرر می شوند، دزدی می کنند و از طريق همين دزدان پول دوباره به خارج باز می گردد. مردم افغانستان رنجديده است و پول بايد به نفع آنان خرج شود.

دگروال نظام: افسر وزارت داخله

من از مراجعی که پول را در اختيار نهادها و سازمان ها قرار می دهند می خواهم که ابتدا بدانند که آنان در کدام راه پول را مصرف می کنند. در پهلوی آن حساب دهی شفاف و روشن بخواهند. حساب دهی باعث جلوگيری از دزدی می شود. اگر حساب دهی نباشد، فرهنگ فساد همچنان رشد خواهد کرد.

دستگير هژبر: معاون کنگره ی ملی

من بر اين باور هستم که شفافيت حد و مرز ندارد و نمی توان بخشی را استثنا هستند. به همان اندازه که که از حاکميت توقع می رود که در سياست ها، عملکرد و نحوه ی هزينه کردن شفاف باشند، نهادهای مدنی نيز بايد شفاف و حساب ده باشند. مردم بايد با تمام جزييات عملکرد آنان آشنا باشند.

آصف ننگ: سخنگوی دولت در امور پارلمانی

در جاييکه شفافيت نباشد طبيعی ست که نظام از هم می پاشد. جاييکه شفافيت نيست، نا عدالتی ها حاکم می شود.