كودكان افغانی چه ميراثی را به ارث می برند؟
ملتی می تواند تحول پذیر باشد که جریان تحول نه در میان بزرگان و میان سالان، بلکه در میان نسل جدید آن که اطفال و نوجوانان را در بر می گیرد آغاز شده باشد، چون نسل میان سال و پیران جامعه، نه تحول پذیرند و نه تحول پذیری آنان تأثیر شگرف برای جامعه می گذارد.
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
روز يك شنبه اين هفته روز جهاني كودك بود، در اين روز در سراسر جهان مردم به كودكان شان احترام مي گذارند. احترام به كودكان و رعايت حقوق آنان در واقع احترام گذاشتن به ميراثي است كه پدران روزي آن را به نسل بعدي خود منتقل مي كنند و اگر كودكي خوب تربيت شود مي تواند ميراث دار خوبي براي اجداد خود باشد. زيرا اطفال نسل آینده هر ملتی است و میراث دار اصل فرهنگ، تمدن، تاریخ و عنعنات قومی و مذهبی نسل انسانی، به شمار می رود. در حقیقت تمام تلاش های انسانها در کنار آسایش شخصی خویش، سعی می کند آسایش و رفاه فرزندان خود را فراهم آورده و چیزی از خود برای آنان به میراث بگذارند.
کابل/ رویترز
ملتی می تواند تحول پذیر باشد که جریان تحول نه در میان بزرگان و میان سالان، بلکه در میان نسل جدید آن که اطفال و نوجوانان را در بر می گیرد آغاز شده باشد، چون نسل میان سال و پیران جامعه، نه تحول پذیرند و نه تحول پذیری آنان تأثیر شگرف برای جامعه می گذارد.
در دیگر کشور های جهان بزرگترین سرمایه گذاری برای تربیت کودکان و نوجوانان می گردد. پر هزینه ترین وزارتخانه، وزارت معارف و ریاست ها و کانونهای متعدد آموزشی و تربیتی، برای اطفال و نوجوانان است. علوم تربیتی در هر کشوری، بخصوص کشور های توسعه یافته، از اهمیت زیادی برخور دار است و به رشته های مختلف تقسیم بندی شده است. یک مربی کودک، یا معلم روانشاسی کودک و نوجوان و ... دغدغه در آمد و هزینه زندگی را ندارند و در جامعه از احترام خاص برخوردار اند، چرا که ملت توان مند و با استعداد و خلاق، با تربیت سالم هر نسلی دریک جامعه بوجود می آید و کسب تجربیات و اندوخته های جدید، در سایه تعلیم و تربیت و آموزش نسل جدید هر ملتی امکان پذیر است. اما معلمان و مربيان كودكان افغاني نه تنها شكم شان سير ند كه بزرگ ترين دغدغه فكري كودكان افغاني را گرسنگي و برهنگي تن شان به خود مشغول كرده است و از سوي ديگر قرباني سنت ها وباورهاي حقارت انديشي كودكان در خانواده ها هستند. به راستي آیا نسل جدید افغانی چه میراثی را از پدران خود می تواند به ارث ببرد؟ و یا در شرایط فعلی از چه امکاناتی برای تعلیم و تربیه و انتقال تجربیات گذشتکان به سوی خود، می توانند استفاده نمايند؟
بامیان/ رویترز
در طول هفت سال گذشته وقتي از حقوق زنان و اطفال و نيز ساير توسعه هاي اجتماعي سخن گفته مي شود، نويسندگان و تحليل گران ما عادت كرده اند فقط آماربلند بالايي از مشكلات و چالش هاي تمام نشدني زنان و كودكان در هر مناسبتي ارايه دهند و بعضي شان هم راهكاري ارايه مي دهند، اما زمانيكه از اين مناسبت ها عبور مي كنند ومناسبت هاي روز زن و كودك را پشت سر مي گذارند ديگر مشكلات و چالش هاي آنان نيز به فراموشي سپرده مي شود.
امسال نيز اگر به گزارش ها و تحليل هاي روز جهاني كودك توجه گردد، اين آمار ها و جملات به چشم مي خورد: بر اساس احصائیه ای که از سوی دفتر یونیسف در کابل ارائه گردیده، 3/24 درصد اطفال روی سرک ها کار می کنند و حدود 5/4 میلیون طفل نیز در معرض خطرات گوناگون می باشند. امضای کنوانسیون حمایت از حقوق اطفال، تطبیق استراتژی مصونیت اجتماعی اطفال، حمایت از اطفال یتیم و خانواده های شان و ایجاد شبکه های حمایت از اطفال در 28 ولایت کشور از دست آوردهای مهم در راستای بهبود وضعیت کودکان افغان می باشد اماعدم وجود پلان ها و برنامه هایی در خصوص حمایت از اطفال و انکشاف حقوق آنان و عدم تطبیق قوانین در کشور سبب شده که از کودکان به عنوان بهترین راه درآمد سوء استفاده گردد به دلیل عدم تطبیق قوانین و عدم آگاهی مردم از حقوق اطفال، کودکان متخلف روز به روز افزایش یافته و نیز مورد خرید و فروش سوء استفاده کننده گان قرار می گیرند.
بلال صدیقی، معاون بخش حمایت از اطفال کمیسیون مستقل حقوق بشر دولت را در راستای حل مشکلات کودکان افغان فقط 20 درصد موفق دانست. در حال حاضر کودکان زیادی هستند که در کابل و دیگر شهرهای افغانستان به کارهای دشوار فیزیکی مشغولند؛ کارهایی که عمدتاً در قوانین بسیاری از کشورها، از جمله افغانستان گماشتن کودکان به آنها منع شده اند. بي بي سي ياد آور مي شود كه مسعودیکی از هزاران کودکی است که برای تامین زندگی خانواده خود مجبور به انجام کار شده است. او در خیابانهای کابل موتر می شوید.این کودک ۱۲ ساله می گوید تنها نان آور خانواده خود است و روزانه ۳۰ تا ۴۰ افغانی درآمد دارد و با این پول می تواند چند نان به خانه اش ببرد. مسعود گفت که کلاس پنجم بود که مجبور به ترک آموزش شد و به دنبال لقمه نانی راه خیابان ها را در پیش گرفت. مانند مسعود کودکان زیادی را می تواند دید که در خیابانهای شهر کابل مشغول کارهای فیزیکی هستند.
در حالي كه مقامات افغاني و از جمله وزارت كار و امور اجتماعي كشور خوشحال است كه افغانستان كنوانسيون حمايت از كودكان را امضا كرده است و از آن به عنوان يك دستاورد در روز جهاني كودك ياد مي كند.
طبيعي است كه امضاي اين كنواسيون يك دستآورد براي كودكان كشور است، اما سئوال اساسي اين است وقتي مفاد يك كنوانسيون در كشور پياده نگردد امضاي اين كنوانسيون چه دردي را دوا خواهد كرد؟
افغانستان كنواسيون منع خشونت عليه زنان را نيز امضا كرده است اما چرا هرروز امارهاي غمباري از خشونت عليه زنان به نشر مي رسد؟
کابل/ گتی ایمیج
چرا درهرسال در روز جهاني محو خشونت عليه زنان و يا روز جهاني كودك آمار ها چنان زياد است كه ذكراين آمارها تمامي وقت برنامه هاي برگزار شده را در بر مي گيرد؟
چالش هاي فراروي كودكان افغان كم نيست، متأسفانه میراث به جای مانده برای فرزندان افغانی، فقط جنگ و خشونت و ویرانی است، نه تنها سه دهه جنگ، بلکه تاریخ این کشور با آشوب ها و خشونت ها و استبداد عجین شده است، فرزند افغانی نسل مظلوم و ستم کشیده ای است که در دامن جنگ تولد یافته و از زندگی جز خشونت و به خون غلطیدن انسانها تجربه دیگری ندارد و با دستان كوچك خود با مشكلات زير دست و پنچه مي دهند:
1- سنت های اجتماعی تحقیر اطفال.
2- اثرات رواني جنگ و نبود امنيت
3- محروم ماندن از تحصیل و تجربه تلخ آتش زدن مكتب ها
4- افزایش مرگ و میر کودکان در سايه نبود بهداشت درست، وسايل جنگي و عدم مراقبت هاي سالم و درست.
5- کار کودکان
6- فروش و قاچاق كودكان
ايا به راستي كودك افغاني در برابر اين همه چالش ها و مشكلات چگونه مي تواند قد راست نمايد و ميراث دار خوبي براي گذشتگان باشد و پاسدار نيكو براي نسل هاي آينده بعد از خود؟
به هر حال تاسف خوردن و دادن آمار هاي متعدد دردي را دوا نخواهد كرد، در طول هفت سال تاكنون آمارهاي زيادي از مشكلات فراروي كودكان داده شده است، اما آنچه كه مهم است گام برداشتن جدي و عملي براي كاهش آلام كودكان است كه در طول هفت سال گذشته نيز كار چشم گيري صورت نكرفته است.
پيام‌ها
3 جون 2009, 02:27, توسط مسعود
سلام به تمام خواننده گان کابل پرس? عزیز !!
کودکان فردای این کشور را تشکیل میدهند امروزه کودکان ما از طرف افراد نا معلوم به روی زیبای شان تیزاب پاش داده میشود. و مورد ازار و اذیت قرار میگیرند از طرف عساکر حامد کرزی !!
و از طرف برادران عزیز عالییقدرم ملا عمر عزیزم و تمام دارو دسته برادران جناب رئیس جمهور. وقت ماو شما یک فآشیسته برادر خطاب کنیم نسل بعدی این کشور چه خواهد کرد.
لعنت به کرزی کر کثیف فآشیست و کابینه فاسد خائینش !!
خدا همه این فآشیستها را سر نگون کند !!
مسعود !!
3 جون 2009, 06:11, توسط آصف سرپلی
کودکان ما ره به امی حال ام نمی مانن . کودکای ما از پدر و مادر فقط یک لوقمه نان میخاهد توقوعی میوه و گوشت و مرغ و پلو و چلو و حتا شوربای پیاوه را ندارن . ولی باز ام ای کودکان با قناعتی جهان ره بی رحمانه میکوشن مایوب میکنن . ده عکسی که خیمه داره خوب سیل بکونین که ای طفلک ازی خانه و قصر و کاشانیش چقه خوش است که ای خوشی ایناره قصر نشینان 36 کشور بی رحم از پیشیشان میگیرن . آیا اینا اولاد ندارن ؟ آیا اونا پدر نیستن ؟ بلی اونا پدر استن لاکن بی پدر استن . به امیدی که لبخند زهراگین اطفال ما به خنده های قهقه بدل شوه و ده هر خانه خوراک آدم ها پیدا شوه و ای کودکای ما بجای نان قاق میوه و دانه ره بچشم هایشان ببینن و بخورن و شکر کنن . چرا که میگن قدر عافیت ره کسی میدانه که ده مشکل ها گریفتار مانده باشه . از خدا جان میخایوم که بخاطر امی طفلکای ماصوم ما به ما رحم کونه و ما ره ازی دربدری و نوکری نجات بته و یک پاچای خوب و دلسوز و ایماندار بالای ما مقرر بسازه . آمین یارب لعالمین ...
7 جون 2009, 03:07, توسط محمد کریم سروش
سلام دوستان و اقای فیاض.
تشکر فروان از نوشتن مقاله تان در رابطه به کودکان افغانستان
می خواستم یاد اور شدم که امسال روزجهانی کودک از طرف موسسه حمایه اطفال افغانستان درلیسه استقلال با یک نمایشگاه عکس تجلیل شد که وضعیت حقوق بشری اطفال افغانستان را به نمایش گذاشتیم نمیدانم که شما اطلاع دارید یا خیر . نمایشگاه در لیسه استقلال تا روز دوشنبه یعنی 8 چون برگزار است .
امیدوارم که آقای کامران نیز اطلاع یافته خبری شان را به نشر برساند.
تشکر
محمد کریم سروش
29 جون 2011, 15:01, توسط دختر افغان
به جای فرستادن لعنت به کرزی که اصلاً قدرت و اختياری در دولت امروزی ندارد، به فهيم که يک حزب جنايتکار را رهبری ميکند و قدرت بيشتر دارد، لعنت بفرست که به جای کمکی به اطفال گرسنۀ ملت افغان، هزينۀ دولت را بالای عکس های چند مترۀ جنگسالاران جنايتکار مثل خودش و احمدشاه مسعود و صد سگ ديگر به مصرف ميرساند.
لعنت به همۀ فاسدانی که اکنون با مغز های خالی اما جيب های پر در صدر دولت افغانستان نشسته اند و به جای کمک به مردم افغان، نفاق بين مليت ها، زبان ها، و در مجموع نفاق بين افغانها را دامن ميزنند، تا از ﺁن خود بهره مند شوند. چنانچه گاهی انگليس اين شعار را پيش گرفته بود که ( تفرقه بيانداز و حکومت کن) حالا رهبران جهادی ما با زری که از ايران و پاکستان به دست مياورند، بين افغان ها تضاد و تفرقه مياندازند و خود حکومت ميکنند. اما بدا به حال ما که به حرف های اين زر خريدان گوش داده، هويت ملی خود را فراموش کرده خود مان را به نام های ساخته شده در ايران و پاکستان ميناميم، مثل افغانستانی ، و يا افغانی.
ما همه از افغانستان استيم و مليت ما در طول تاريخ افغان بود و است. اگر لباس ملی ما لباس افغانی ناميده ميشود، اگر کشور ما افغانستان ناميده ميشود، پس ما هم افغان استيم. و بايد يکجا باهم برای افغانستان خود کار کنيم و برادری را ترويج کنيم تا بر اساس ﺁن بتوانيم نسل های کنونی و نسل های ﺁيندۀ خود را زنده نگه داشته باشيم.