نای قلعه را دریابید

نای قلعه یکی ازمربوطات ولسوالی قره باغ ولایت غزنی است و بیش از 25 قریه و با جمعیت نزدیک به 5 هزار نفر می باشد.

در زمان سلطان محمود غزنوی دراین منطقه حصاری بوده و محل زندانی که مسعود سعد سلمان شاعر بزرگ زبان فارسی سه سالی را در انجا زندانی بوده و اکثر رباعیات تلخ اش را نیز در همین محل سروده است.

هفت سالم بسود سو ودهک

پس از آنم سه سال قلعه نای

هر یک چندی به قلعه یی آرندم

اندر سمجی کنند و بسپارندم

شیرم که به دشت و بیشه نگذارندم

پیلم که به زنجیر گران دارندم

مرگ این شاعر بزرگ را سال 518 هجری نوشته اند.

در کنار به جا ماندن بقایای این زندان در این محل غاری است به نام غار" بیری" و غار" شیر" و چهل زینه که در مغاره های آن تا بیست سال قبل مانند مغاره های بامیان خانواده های زیادی زندگی می کردند. دربسیاری ازکتاب های تاریخی نوشته اند که این محل به خاطر داشتن کوه های سر سبز و طبیعت زیبا محل، خوشگذرانی و شکارگاه سلاطین غزنوی بوده و قصری نیز در همین جا بنا کرده اند که اثار ان تا هنوز به جا مانده است.

فرخی در یکی از شعر های می گوید:

تا ببینی که به یک سال کند

پر ز دینار و درم قلعه نای

چوبه داری که از سنگ ساخته شده و نقش و نگار حیوانات در درون غارها و زینه های تراشیده شده ای سنگی و صدها اثار تاریخی دیگری که قدومت ان به صدها سال می رسد در این منطقه وجود دارد اما در تمام این سالها هیچگونه توجهی ازجانب دولت مرکزی به این منطقه نشده و اکثر این غارهای تاریخی توسط مردم محل به انبارهای برای جمع اوری علف و چوب برای زمستان تبدیل شده است.

وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان به جای این همه سیاست های کلان کردن بهتراست توجهی به این منطقه تاریخی نموده، تا هم بتواند در رسانه ها ازکارکردهایش جار بزند و هم خدمتی به فرهنگ و اثار گذشته افغانستان نموده و هم محلی باشد برای جلب و جذب توریست های خارجی که اگر برادران بی فرهنگ و طالبی اقای کرزی بگذارند.

ده سال از عمر حکومت کنونی می گذرد و اما دراین مدت هیچ نوع کمکی ازجانب دولت در زمنیه ساختن سرک و مکتب و ...باز سازی که درهمین ولسوالی ولی در مناطق پشتون نشین جریان داشته اثری نیست. در تمام این منطقه و با این جمعیت بزرگ فقط دو مکتب وجود دارد که ان هم توسط خود مردم محل ساخته شده وتعداد زیادی از مردم این منطقه به خاطر دور بودن مکتب نمی توانند فرزندان شان را به مکتب بفرستند. درحالیکه در مناطق پشتون نشین باز سازی جریان دارد. هر روز مکتبی می سازند و فردای ان، بی فرهنگ های طالبی که توسط همان مردم محل حمایت می شوند مکاتب را به آتش می کشند.

حلقات خاصی در درون و بیرون دولت دلیل پیوستن مردم را به طالبان فقر اقتصادی می دانند و به همان اساس بیشترین کمک های اقتصادی و باز سازی را در آن مناطق به راه انداخته اند، در حالیکه اکثر مناطق هزاره نشین نیز از فقر اقتصادی رنج می برند. فقر اقتصادی هیچگاه نمی تواند دلیلی باشد برای قتل و کشتار وراهزنی و حملات انتحاری که هر روز در افغانستان اتفاق می افتد.

بعد از جاری شدن سیل در یک ماه و نیم گذشته که زمانی برای برداشتن حاصلات زمین است و بسیاری از مردم نای قلعه که اقتصاد شان بسته به زمینداری است تمام محصولات شان را از دست داده اند. سرک های را که این مردم با ابتدای ترین امکانات ساخته بودند از بین رفته است.

با در نظر داشتن نزدیک بودن زمستان و این منطقه کوهستانی و مشکل عبور و جاری شدن سیل در، صورت توجه نکردن موسسه های خارجی و دولت، امکان بروز فاجعه انسانی در این منطقه دور از واقعیت نخواهد بود.
امیدوارم که موسسات و دولت به این مردم سیل زده توجه نمایند.