آه و فریاد

رهبرم از تو بیزار و گریزانم / از چنگال خونینت رهایم کن

روزگاران شباب زنده گی را خوب به خاطر دارم ، که بنا بر فرضیت و مکلفیت جهاد دعوت حق را لبیک گفته و به عنوان امیر و رهبر به تو اعتماد نموده و بیعت کردم ، احترام به شخصیت کاذب و نا شناخته و اطاعت از اوامرت را واجب دانسته ، بارها زنده باد و سلامت باد گفتمت. سردی و گرمی ، گرسنه گی و تشنه گی ، برهنه گی ، درد و الم جانکاه ، فراز و نشیب مبارزه و جهاد را به امید و آرزوی فردا های بهتر و استقرار حکومت عدل الهی ، افغانستان آزاد و مستقل را با شجاعت ، استقامت و فدا کاری متحمل شده و پایه های سنگین جهاد را به دوش کشیدم.

افسوس چقدر ساده و خوشباور بودم ، که دستلر کرباسی (ارزان قیمت نخی) تانرا مظهر زهد و تقوا ، اخلاص و خدا شناسی دانسته ، و مسواک سرجیبی ات را تقلید و تآکید از سنت پیغمبر (ص) فکر میکردم ، و بیانیه های ظا هرآ دلسوزانه و عاطفی تو را که خود به آن باور و اخلاص نداشتی نا فهمیده تآئد مینمودم ، و ساده تر همسنگران صادق و متعهدم بودند ، وقتیکه توصیف دروغین تو را میشنیدند ، نا دیده عاشقت شده ، و تصویر ناجی و الگو بودنت را در عالم خیال ترسیم میکردند.

مسافت های طولانی و اراضی صعب العبور را روز ها ، هفته ها ، و ماه ها منزل نموده و کمینگاه های دشمن زبون را با نبرد خونین و قربانی عبور کرده ، تا به خاطر هدایت و مشوره بحضور عالی جناب میرسیدیم. تن زخمی ، خون آلود ، خسته و پآه های آبله باران مان خود حکایت های اخلاص و مقاومت ، عشق و صداقت ، تعهد و وفاداری ، شجاعت و آزاده گی ، آرمان و تحقق یک هدف بسآ مقدس و بزرگ را بازگو و زمزمه میکرد.
اما: تو با یاران مزدور و دفتر نشینت ، مست و مغرور بر اریکه ای فرماندهی مجاهد مردان باد آورده تکیه زده و بر ساده گی و بیخبری مان از زدو بند های پشت پرده میخندیدید.

آن صحنه های عجیب و دو رنگی هر لحظه در نظرم مجسم شده و تا ابد مانده گار خواهد بود ، که به دست یتم نو جوان تفنگ میدادی ، و اما: به دست فرزندان دلبندت قلم و کتابچه را ، و زمینه تحصیلش را در عالیترین پوهنتون های جهان مهیا مینمودی ، و یا به عباره دیگر فرزند شهید را به قربانگاه میفرستادی و فرزند خود را به دانشگاه ، که این عملکردت معرف شخصیت دروغینت بوده که هیچگاهی به فرضیت جهاد و مبارزه یقین و باور نداشتی ، و به دستور شبکه های استخباراتی بیگانه گان در کمین نشسته و منتظر بودی. با سو، استفاده از عقیده اسلامی ، حرکت خود جوش مردمی و عدم آگاهی سیاسی مردم ما ، بر این ملت غیرتی و شهید پرور تحمیل شدی. در گاه هر سازمان جاسوسی را دق الباب کرده ، بنا بر وابستگی و به رسم تسلیم و وفاداری جبین ذلت و غلامی را به آستانش سائدی ، که همان پروسه منفور و نا میمون تا حال ادامه دارد.

بیا: از شهید جوهر دودا یوف درس آزاده گی و وفاداری را بیاموز ، که در دفاع از کشور چیچین ، عقیده و آرمانش نخست فرزند بیست ساله اش قربانی شده و ثانیآ خودش به درجه رفیع شهادت نائل میگردد. روحت شاد باد جوهر دودا یوف ، ای رهبر آزاده وطندوست ، متعهد و راستگو.

دردآ: که تو دروغگو ، بیوفا و فریبکار بودی. در امانتم خیانت کردی ، غرق در منجلاب متعفن تعصب ، تبعیض ، زر اندوزی ، قدرت خواهی و غلامی شدی.

اگر ابرهه بر قداست ، کرامت و بزرگی کعبه بی اعتنائی نموده و لشکر کشی کرد که بلاخره تباه و برباد شد. اما! تو میثاق خانه، خدا (ج) را شکستی که چنین رسوا، و ذلیل شدی.

انقلاب کبیر اسلامی را که حاصل درد و رنج ، شهادت و قربانی ملت برهنه پاه و گرسنه ام بود ، بیرحمانه به بازار معامله کشانیده فدای هوس و آرمان شخصی ، فامیلی و باداران خود نمودی. چطور باور کنم که تو اکنون راست میگوئی و از اعما ل گذشته خود نادم و عذر خواه هستی؟ تا چی وقت ملت دردمندم را در انحصار فریب و تذویر خود قرار داده و قربانی اهداف نا مقدس و وعده های دروغینت میکنی ؟

رسوا تر از همه اینکه : با موجودیت جبهات قدرتمند ، مناطق وسیع آزاد شده ، فرمانروائی و حاکمیت مجاهد مردان جانباز و سلحشور ، به اصطلاح حکومت مو،قت مضحک را در پیس کوچه های پشاور تحت نظر و مشاورت دستگاه های جاسوسی ممالک ذیدخل تآسیس نموده ، و دلیل عدم انقال آنرا در داخل اففانستان بمباران طیاره ها و تهاجم عساکر حکومت کمونستی عنوان میکردید ، که در این رابطه مصاحبه های شرم آور و بزدلانه، شما در آرشیف رادیو بی بی سی موجود خواهد بود.

پیغمبر (ص) خود در صحنه های غزوات حضور داشته و اصحاب را هدایت ، رهبری و رهنمائی میکردند. چنانچه در غزوه احد دندان مبارکش شهید شد. متآسفانه که تو از سنگر میترسیدی ، مقابله و شهادت را یک صحنه، دردناک ترس ، وحشت و خودکشی میپنداشتی. فلهذا زنده گی ننگین را در تحت چتر بیگانگان ترجیع میدادای.
اما ! حماسه سازان ، و راست قامتان تاریخ جهاد با فامیل دردمند و وفادار شان در ساحه معرکه و نبرد زیست میکردند ، که وجب وجب خاک کشورم شاهد قربانی و شهادت پیر و جوان ، زن و مرد و اطفال معصوم میباشند.

تو را به خداوند (ج) سوگند که فامیلت یک شب را در دور ترین فاصله از این قربانگاه گذشتانده است؟ نه ، نه ، هرگز نه.

در کشور های میزبان از همه امتیازات و نعمات مادی مستفید بودی و خاص به خاطر بدست آوردن قدرت و حاکمیت ظالمانه، غیر محدود و غلامی لحظه شماری میکردی ، که در آن ساختار حکومت ملوکو الطوایفی ولیجام گسیحته و بیگانه پرستی ، پسرت وزیر ، دامادت معین و سفیر ، اقارب و دوستانت با لترتیب قونسل ، اتشه و رئیس باشند.

اما ! برادر ساده دل مجاهدم بخاطر استقرار نظام اسلامی و افغانستان آزاد و سر بلند با دشمن متجاوز وحشی ، ظالم و غلامان کمونستش میجنگید ، و نیز متکفل اعاشه و اباطه فامیل خود بوده و هم عشر برای جبهه قرارگاه و فامیل شهدا میپرداخت.

پس : صادق و وفادار و فرزند اصیل این خاک کیست؟ زمامداری ، رهبری و حکومتداری حق چی کسی است؟ آیا ! آنرا ظالمانه و دزدانه تصرف نکرده ای؟.

درد آور تر اینکه برادران مظلوم و زندانی مان چشم و دست بسته در نیمه شب ها از محابس رژیم خون آشام کمونست در کشتار گاه ها انتقال داده شده تیر باران و یا هم زنده به گور میگردید و یا به قسم خیلی ها ظالمانه در دریائی آمو و کوکچه غرق شده و نیز توسط هلیکوپبتر ها در کوه ها و دره ها ، دشت ها و جنگل های دور دست از ارتفاعات بلند پرتاب میشد و هم ذریعه، گرگ های تعلیمی روسی قطعه قطعه و پارچه پارچه میگردید.

و تو بی غیرت فروخته شده یکبار در رابطه اعتراض و انتقاد مشخص نکرده و از ادارات مربوطه رژیم قاتل انتقام نگرفتی ، حالا خاینانه با قاتلین شهدا، ذلیل شده دست محبت میدهی ، ائتلاف میکونی ، و از آنها هدایت و مشوره میگیری و کاندید دلخواه تو نیز همان آقای کمونست منفور یا اشخاص فاسد و مزدور است.

به خاطر فریب و اغوا، اذهان عامه گاهگاهی شکسته شکسته و خجالت زده دعوی دار حکومت عدالت عمری میشوی.

آیا ! میدانی : خلیفه دوم اسلام الگوی استقامت ، شجاعت و عدالت حضرت عمر (رض) در حالیکه از زخمهای بدنش خون جاری بود و میدانست که عنقریب جهان فانی را وداع میکند. به خاطر انتخاب و جانشین خلیفه به شش تن از مژده داد های بهشتی که عبارت اند از:

1: حضرت عثمان بن عفان 2: حضرت علی بن ابی طالب 3: عبدالرحمان بن عوف 4: سعید بن ابی وقاص

5: عوام 6: طالحه بن عبیدالله ، اختیار و دستور داد. اما او نفر هفتم را که جز، مژده داده ها به بهشت یعنی سعید بن زید را جز، شورای انتخاب خلیفه قرار نداد. زیرا او از طایفه، بنی عدی و از خویشاوندان حضرت عمر بود ، به تا،کید امر کرد که پسرش عبد الله به خلافت کاندید و انتخاب شده نمیتواند. اینست نمونه عدالت ، زهد ، تقوا، خود شناسی و خدا شناسی .

هفده سال قبل ملت قهرمانم آخرین میخ را در تابوت کمونیزیم کوبید و حکومت غلام کمونستی را سقوط داد ، حسرتا، روز بدبختی ما دو باره بنا بر وابستگی قدرت خواهی ، خود کامه گی و ائتلاف های نا مقدس تو خطرناکتر از گذشته آغاز شد. عفو کمونست های قاتل و وطنفروش ، معامله گری و جنگ های خانمانسوز ، چور و چپاول دارائی های عامه ، ظلم و خیانت کشتار های بی رحمانه به اوج خود رسید ، که تاریخ بشریت کارنامه های سیاه چنگیز و استالین را فراموش کرده و به وطنفروشی و غلامی شاه شجاع و ببرک کارمل آفرین خواهد گفت.

هنوز هم مردمم به نام های مختلف به شهادت میرسند ، از اسارت ، بی امنیتی ، بی عدالتی و گرسنگی رنج میکشند بخاطر بدست آوردن یک لقمه نان در کانتینر ها مظلومانه جان میدهند ، در بحر غرق شده ، از بلند منزل ها به پائین پرتاب میشوند و به فجع ترین شیوه در زندانهای ممالک بیگانه تحت شکنجه، روحی و جسمی قرار گرفته فرسوده شده و به کام مرگ میروند.

در زادگاهش توسط زور مندان جایدادش به ظلم و اجبار غضپ گردیده به ناموسش تجاوز شده و به ناحق خونش ریختانده میشود.

اما ! در مراجیع عدالت خواهی دزد چراغ بدست ، فاسد و رشوه خوار سیلی محکم نا امیدی به گونه های زعفرانی اش حواله میکند ، نمیداند کجا برود؟ و برای چی کسی فریادش را برساند؟.

میهن امپراطور شکن من اینبار مورد تجاوز نظامی استعمار سیاه و میدان تاخت و تاز ، رقابت های ممالک و جناح های متخاصم ، آزمایشگاه سلاح های خطرناک و حتی حیوانات درنده، وحشی قرار گرفته است. چون تو دعوتگر ، رهنما غلام و معامله گر هستی.

مصداق تذکر ما : چندی بعد از سقوط رژیم طالبان در مناطق کوهدامن و محلات نزدیک به میدان هوای بگرام شبانگاه از هلیکوپتر های آپاچی حیوان درنده، به خاطر آزمایش و ارزیابی رها، میگردید. که در نتیجه باشنده گان آنجا شاهد صحنه های دردناک دریده شدن جگر گوشه های خود بوده اند. لازم به تذکر است که : این حیوان درنده به نام محلی پیشو پلانگ نامگذاری شد. و تو باز هم بیشرمانه حرف از جهاد ، مردم ، وطن و اسلام زده اشک تمساح میریزی.

حالا بسیار دیر شده است که تو را شناختم صد ها افسوس که سنگر داران صادق ، مخلص ، دلسوز و بنیانگذاران جهاد مسلحانه همچو شهید استاد آدم خان ، شهید استاد آمر ذبیح الله و شهید ........................
را ندارم. که بر قلب زخمی ام مرهم میگذاشت ، بر سر یتیمم دست محبت و شفقت میکشید ، قاتلین مردمم را محاکمه انقلابی کرده امید و ارمان ملت شهید پرورم را بر آورده مینمود. تا با تا،سیس یک حکومت ناب اسلامی نتیجه زحمات و تلاشهایم را دیده به آینده، درخشان ، سعادتمند ملت رنچور و جفآ دیده ام مطمئن می شدم.

تو اسلام و جهاد را برای جهانیان یک چهره زشت و هیولا معرفی نمودی ، از این دین دعوت و معرفت یک سیمائ وحشت ترسیم کردی ، یک انقلاب کبیر اسلامی را معامله نموده و ناکام ساختی . آیا میدانی در یوم قیامت در کدام صف حشر خواهی شد؟.

هر قطره خونی که میریزد مسئول و جوابده میباشی عامل همه بد بختی ها و کشتار های گذشته ، امروز و آینده فقط تو هستی ، جرمت نا بخشودنی است.

دیگر اجازه نمی دهم که با دهن متعفن خود را نماینده، ملت ، جهاد و کشورم معرفی کنی. آنروز نزدیک خواهد بود که دست پر توان کتله ، عظیم معلول و معیوب ، یتیم ، بیوه ها و ملت دردمندم گلویت را سخت خواهد فشرد.

انشا، الله

با خبر باش که این خلق خدای دارد/ آخر این ناله مخلوق صدای دارد