انتی امپریالیست و انقلابی ها در جبهه اعلان نشده زیر رهبری آی آس آی و جنایت کاران طالب

خبر:

سخنگوی طالبان مسوولیت این جنایت را بطور آشکار بدوش گرفت.

شکی ندارم که طالبان و القاعده ،حزب اسلامی حکمتیار ، حزب تحریر وشرکای محلی ومنطقوی وبین المللی شان نه از کشتن بیماران در شفاخانه ها پرهیز میکنند، نه از کشتن مردم در روی سرک وکوچه وبازار، نه از کشتن شاگردو معلم وکارگر ، نه از کشتن پولیس و افسر و عسکر ، نه از کشتن ملا وقاضی و مامور دفتر.

از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب افغانستان جنایت کاران متحد شده اند تا افغانستان ومردم اش برای همیشه لگد مال نموده و به انقیاد ملی در آورند.

شبحی در افغانستان به گشت وگذار است ، شبح وحشت وبریریت وجنایت تمام و کامل آن.
همه جنایت کاران وشبکه های رنگارنگ جاسوسی و مخبری شان در افغانستان و منطقه متحد شده اند تا غرور ملی مردم افغانستان را برای همیش بشکنند و تفرقه های گوناگون را جایگزین آگاهی ملی، غرور ملی، منافع ملی افغانستان سازند و افغانستان ومردمش را به انقیاد بکشانند .

آنهاییکه آرزوی به انقیاد کشیدن و آوردن افغانستان ومردمش را به سر میپرورانند ، این آرزوی شوم خود را به گواهی تاریخ به گور خواهند برد.

در شفاخانه چهار صد بسترکابل مریض ها وبیماران قرار داشتند. کدام اخلاق، کدام سیاست ، کدام فرهنگ ، کدام ایدولوژی بخود حق کشتن بیماران را میدهد ؟

جنایت کاران طالب و شرکا با شعار مبارزه برضد امریکا وکفار میخواهند برای مردم افغانستان یکبار دیگر تحقق بخشیدن به وحشت وبربریت را امر دایمی و همیشگی جلوه داده و به اریکه فرمانروایی افغانستان – کابل لم بدهند و مانیفست وحشت وبربریت وتمدن ستیزی را در افغانستان ومنطقه موبه مو مورد اجرا قرار دهند.

همه آنهائیکه تا حال در مورد طالبان و شرکایشان توهم داشته اند ، بایست عمیق بیاندیشند و صف خود را در تیوری و پراتیک از جنایت کاران جدا سازند و خط فاصل خود را روشن گردانند.
در داخل افغانستان عده ای برای بقدرت رسیدن مجدد طالبان به اریکه فرمانروایی کابل روز شماری میکنند و طالبان میخواهند با این همه جنایت در پشت درهای بسته و کنفرانس های سازش امتیاز بیشتر بگیرند. امتیار گرفتن با قتل نمودن بیماران در شفاخانه یکی از ترفند های جنایت کاران حرفه وی و جنایت کاران یخن سفید شان است.

عده ای انگشت شماری که خود خویشتن را"انتی امپریالیست وانقلابی " جلوه میدهند و در یک جبهه اعلان نشده زیر رهبری آی آس آی و جنایت کاران طالب قرار گرفته اند ، باید در مورد این جنایت آشکاردر شفاخانه چهار صد بستر موضع گیری علنی و بدون کجدار ومریز نمایند و صف خود را ازجنایت کاران ودشمنان مردم افغانستان رسمن جدا سازند.

اگر برای عده ای تسلیم طلبی ملی با تسلیم طلبی طبقاتی یکجا شده است و هر حرکت ارتجاعی وقرون وسطایی و بربریت منشانه ضد رژیم حامد کرزی و ناتو و امریکا ومتحدین را مورد دفاع قرار می دهند، این عده بایست به خاطر بسپارند که بدون آنکه ادوارد برنشتین را بشناسند ، پیرو خط فکری تسلیم طلبانه وی میباشند که میگفت :

" جنبش همه چیز است " در اوایل سده بیست از هوادران برنشین پرسیده میشد که :
اگر " جنبش همه چیز است " هدف نهایی چیست ؟

برنشین میگفت :

جنبش همه چیز و هدف نهایی هیچ ! "

تا جاییکه معلوم میشود هدف نهایی پیروان ادوارد برنشین در افغانستان استقرار حاکمیت طالبان به ریاست آی آس آی و ام آی شش است.

این عدده تصمیم گرفته اند تا حاکمیت حامد کرزی را با حاکمیت طالبان تعویض نمایند. برای این عده حاکمیت ملی، منافع ملی ، استقلال ملی وخط مشی مستقل ملی هیچ مفهوم ندارد. این عده به رنگهای مختلف و شعار های بوقلمون از بام تاشام مصروف اند و برای بقدرت رسیدن طالبان چشم براه میباشند.اگر نه اینطور است بفرمایند الترناتیف و یا برابر نهاد شان را بنمایانند تا دیده شود که چه رژیمی را جایگزین حاکمیت حامد کرزی و شرکای منطقوی وبین المللی اش میگردانند ؟

عده ای انگشت شمار دیگر بدون آنکه متوجه باشند ، شعاری بلند کرده اند که :

شورش برحق است "

اما فراموش کرده اند که در شعار تاریخی جنبش ملی – دیموکراتیک دست برد زده اند.
شعار چنین بوده است:

"شورش علیه مرتجعین برحق است ". این عده انگشت شمار با کینه ونفرت برحقی که برضد مستبدین دارند، مرتجعین را معاف ساخته و از متن شعار بیرون نموده و هرنوع شورش برایشان حقانیت دارد.

عده ای دیگربدون آنکه بدانند دستان پیروان پرو پاقرص ماکیاولی را از پشت سر بسته اند.
برای ماکیاولی هدف همه چیز و مقدس بود ووسیله هدف را توجیه میکرد. به کتاب شهریار یا له پرنس اگر ببینیم ، با تمام برنامه ماکیاولی آشنا میگردیم.

من نتنها جنایت امروز چاشت طالبان و شرکا ی جنایت کارش را در شفاخانه چهار صد بستر کابل محکوم مینمایم، بلکه هر نوع جنایت و از همه جنایت کاران ومرتجعین رنگارنگ را محکوم نموده ام وبازخواهم نمود.

اگر نیروهایی که خود را ملی – دیموکرات مینامند ، نتوانند با ارایه یک فراخوان عمومی و همه جانبه ملی – دموکراتیک برای نزدیک شدن سیاسی همدیگر کار نمایند و برای تامین وحدت ملی – دموکراتیک مبارزه نمایند، فردا در برابر جنایات دیگری قرار خواهند گرفت.

به پیشواز یک افغانستان مستقل ،متحد، آزاد ، آباد ، شگوفان ومترقی گامهای استوار تر به پیش بگذاریم