اعلامیه کرزی و آینده تار افغانستان

اعلامیه کرزی و آینده تار افغانستان

نویسنده: بن آرنولدی

برگردان به فارسی: ع. ع.

رییس جمهور کرزی، روز پنجشنبه اعلام نمود که نامزد دور سوم انتخابات ریاست جمهوری نخواهد بود. همچنان گزارشها میرسانند که گفتگو های صلح با طالبان متوقف شده است.

آقای کرزی روز پنجشنبه به نمایندگان مجلس گفت که "قانون اساسی افغانستان به هیچ کسی اجازه نمیدهد که بیش از دو دور رییس جمهور باشد؛ بنابراین او کوشش نخواهد کرد تا برای انتخابات ریاست جمهوری برای بار سوم خود را نامزد کند." رقیبان سیاسی کرزی بار ها گفته اند که او تلاش دارد تا تمدید دوره خدمت خود را برای بار سوم و به شیوه های غیر قانونی مهندسی نماید.

از آنجایی که کرزی عادت به پا پس کشیدن از بیانیه های دراماتیک خود دارد، به نظر نمیرسد که این تعهد قناعت بسیاری از افغانها را فراهم نماید. به ویژه اینکه، این گفته ها چندین سال نوری — بنا بر تقویم سیاسی افغانستان — پیش از انتخابات بیان میگردند.

مارتین ون بیجلرت، یکی از مدیران شبکه تحلیلگران افغانستان میگوید "کرزی نمیتواند با پخش یک بیانیه آن هم سه سال پیش از انتخابات قناعت کسانی را که به او بد گمان هستند فراهم نماید". او می گوید، ممکن است این ادای کرزی یک ژست حسن نیت به سفیر جدید امریکا باشد که پس از یک دوره طولانی تنش ها میان دو کشور صورت میگیرد.

تا سال ۲۰۱۴ حوادث بسیاری اتفاق خواهد افتاد. با آنکه امریکا در پی بستن توافقنامه جنجال بر انگیز حظور دراز مدت در افغانستان است، تا آن زمان بخش عمده ی نیروهای امریکایی از افغانستان خارج خواهند شد. بلا تکلیفی عمده دیگر این است که آیا گفتگو های صلح با طالبان به بار خواهد نشست، و اگر چنین شود، کدام جناح ها در درون افغانستان و کدام کشورها در منطقه آن را خواهند پذیرفت.

با در نظر داشت این همه بلا تکلیفی، نخبگان افغانستان کمتر به وضعیت موجود می اندیشند و بیشتر به فکر تاختن در میدان در حال تغییر قدرت استند.

به گفته مارتین ون بیجلرت "بسیاری ها نگران فرایند های دراز مدت هستند"، و بازیگران سیاسی از خود میپرسند "در دراز مدت، کی در بالا قرار خواهد گرفت و من چه کاری کنم که از قافله پس نمانم". بنا بر تفسیر او، موج اخیر ترور ها و ترسی را که این ترور ها به بار آورده است، بخشی از این محاسبات و رقابت های سیاسی میباشد.

یکی از بزرگترین درد سرها، آینده روند صلح افغانستان است، که هدف آن، بنابر گفته های مقامات امریکا و پاکستان، این است که جنگ چندین دهه افغانستان از راه گفتگو های سیاسی فراگیر به پایان برسد. این فرایند که هم اکنون در مراحل ابتدایی قرار دارد – ممکن حالا متوقف شده باشد — در نهایت می تواند به تقسیم قدرت بیانجامد.

بنا به گزارش دیلی تلگراف، طالبان، به دلیل پخش خبر آن در رسانه ها، مایل به ادامه گفتگو ها نیستند.

یک منبع آگاه در تابستان امسال به مانیتور گفته بود، که طالبان به محرمانه بودن این گفتگو تاکید نموده بودند. این منبع توضیح میدهد: چون طالبان پیش از این گفته بودند که در صورت حظور نیروهای خارجی در افغانستان حاظر به گفتگو نیستند، افشای خبر گفتگو ها در واقع به مثابه "خراب کاری" تلقی شده است.

وحید مژده، آگاه مسایل طالبان توضیح می دهد که طالبان این پارامترها را به منظور اجتناب از دست دادن روحیه جنگی تعیین کرده اند. پس از افشای خبر، آقای مژده با رهبران جناح ملا عمر تماس گرفت. آنها گفتند که گفتگو ها به منظور تبادله زندانیان صورت گرفته است.

مژده می افزاید، "رهبران طالبان میترسند که این را گفتگو های صلح بنامند". این رهبران نگران هستند که جنگجویان آنها به این اندیشه نیافتند که "شاید مشکل افغانستان از راه گفتگو حل شود، بنابراین دلیلی برای جنگیدن با اینها وجود ندارد".

او می گوید، هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی اعلام کرد که در نظر دارد نیرو های خود را به طور کامل از افغانستان بیرون کند، حالت مشابهی در میان جنگجویان ضد شوروی نیز پدید آمد.

ون بیجلرت استدلال می کند: حتی اگر گفتگو ها متوقف هم نشده باشند، و یا اینکه دوباره آغاز شوند، چنین گفتگو هایی ممکن است زمان بیشتر از سه سال را در بر گیرند. اما جامعه جهانی ممکن است برای یک توافق نمادین فشار بیاورند و به تطبیق آن دل ببندند. برآورده شدن این آرزو بستگی به عوامل گوناگون، از وضعیت اقتصادی تا همسایگان منطقه ای افغانستان، دارد.

وی میگوید "بدبینی های زیادی وجود دارند که در نهایت جنگ داخلی به افغانستان باز میگردد. این دور از امکان نیست، اما اجتناب ناپذیر نیز نمیباشد."