در حاشیه ای ترور احمد ولی کرزی و مروری بر رویداد های ګذشته

چقدر این به اصطلاح ادبی خوځښتونه دربلخ سابقه ای تاریخی دارد؟ هدف برګذار کنندګان این محافل به اصطلاح ادبی زبان پشتو در زادګاه عنصری بلخی ومولوی چی است؟ اګر آقایون پشتون ، معتقد اند که افغانستان کشور فارسی زبان نیست پس تا قبل ازکودتای ثور کدام زبان در دفاتر ودیوانهای رسمی لشکری وکشوری افغانستان مرعی الاجرا بود؟ زمانیکه یک اوغان به سطح طارق بزګر وسرلوچ مرادزی وقریب رحمان سعید، مسوول ونویسنده های چتل نماهای دعوت و تول اوغان وبینوا و امثال شان با اصرار ودیده درایی بی مانند، مدعی میشوند که افغانستان کشور فارسی زبان نیست چرا از خودشان نمی پرسند که لا اقل نکاح نامه ها یا طلاقنامه ها والدینشان به کدام زبان نوشته شده است؟ چرا هرکی طرفدار سچه سازی زبان فارسی وپیوند های فرهنګی با همزبانان شان درسطح منطقه باشد باید برچسپ نوکری ایران را برجبین بخورد؟ چرا فارسی زبانها حق نداشته باشند که نویسنده ګان پشتون را نوکر پنجاب وآی اس آی بدانند؟ قبل از رونق ګرفتن وسایل اطلاعات جمعی وانترنت زبان پشتو درکجای افغانستان کارایی رسمی داشت؟ این ګرامر سازی ها و واژه سازی های بی رویه که اکنون پشتونها آنرا (لیګدود) و(ګردود) نام ګذاری کرده اند چند سال سابقه تاریخی دارد؟ چرا نویسنده ګان تازه بدوران رسیده ای پشتون اعتراف نمیکنند اګر اکثر مضامین ومقالات شان نزد توده های پشتون بخوانش ګرفته شود اصلا قابل فهم نیست؟ زبانیکه قدرت تحرک وپویایی درمیان متکلمان خودش را نداشته باشد وتوازن منطقی میان زبان ګفتاری ونوشتاری موجود نباشد چګونه میتواند غیر پشتونها را قانع بسازد تا این زبان را فرا ګیرند ویا این زبان بنویسند؟ آیا کدام قندهاری پشتون قدرت خواندن و فهم و درک یک مقاله ای عادی مجاور احمد زیار را دارد؟ چرا هرکس وناکس درزبان پشتو به خود صلاحیت داده است که هرروز یک واژه ای جدید اختراع کند. نوشته های رحمت آریا مترجم پرده نشین و با حجاب پشتون را در چتل نمای اوغان جرمن انلاین بخوانید که درهرمقاله یک واژه ای من درآوردی به آن اضافه میشود، مثلا قبلا واژه های : قوماندان وقوماندانی وقومانده در زبان پشتو وفارسی مروج بود که حالا آقای رحمت آریا لطف کرده نامش را ګذاشته است: بولندوی، بولندنه، بولند، درحالیکه این ..... فراموش کرده است که بول به فتح (با) وسکون (واو) در مکالمات روزمره ای پشتونها درقندهار همانا شاشیدن است . درحالیکه بولندوی به ضم (ب) بخاطر عدم اشتراکش با فعل شاشه وشاشیدن باید بالای سرخود ضمه را داشته باشد . اما مهمتر ازهمه این است که باید تشریح ګردد که این اصطلاح را آقای رحمت آریا ازکجا کشف کرده است؟ مصدر اصلی این اسم غیر جامد وقابل اشتقاق جدید الاختراع آقای رحمت آریا درکدام ولایت افغانستان با پاکستان میان پشتونها کار برد عملی دارد؟ همچنان واژه ای تازه ای جدید دیګر بنام (وراشو) که خودشان آنرا مباحثه یا (بحث کول) ترجمه کرده اند درکجا ریشه دارد؟ ریشه ای اصلی این اختراعات درکجا غرس شده است که جز خود آقایون دیګران از آن بی خبر مانده اند؟ بهمین ترتیب یک نویسنده ای دیګر بنام یوسف هیواد دوست واژه مشهور( سنډر غاړی) که همانا آواز خوان معنا میدهد وهمیشه میان پشتونها معمول ومشهور بوده آنرا به (سندر بول) تبدیل کرده است که خواسته است که ازخرهای مماثلش پس نماند. زیرا شنیده است که اګر یک خر ازخر دیګر عقب ماند بینی اش قابل بریدن است، حال درین مسابقه خردوانی واژه سازی سرنوشت زبان پشتو وفرهنګ پشتو در افغانستانیکه آن را کشور فارسی زبان نمی دانند بکجا می کشد؟ این چه مسخره ګی است؟ مګر با این ترفندها میشود که همچو زبانی را بالای احاد یک ملت با فرهنګ تحمیل کرد ونامش را زبان ملی ګذاشت؟ آیا زبان پشتو اینقدر ریشخند وپیش پا افتاده است که هرکسی به میل ورغبت شخصی خود یک کلمه ای من در آوردی را بنام پشتو وارد میدیا بسازد؟ ډومپکی، سرغړه، ډوربنو، سمپګی، سوربړۍ، بربړه این مهملات چه معنا دارد؟ چه نتیجه ای منطقی ازین همه تالیفات واختراعات لغوی آقایون رحمت آریا ، ګوهررحمن ګوهر ولطیف خان بابی حاصل میګردد؟ مګر این همه توهین ، ریشخند زدن وتمسخر نمودن به انسانهای یک سرزمین نیست؟ با این تاکتیک ها زبان تاریخی یک ملت خراسانی وآریایی را که همانا فارسی شیرین است ازبین بردن وآنرا با چنین زبانی تعویض کردن فاشیزم قبیلوی نیست پس چی است؟ این مضحکه چرا پایان نمی یابد بلکه هرروز به ابعاد وسیع آن افزود میګردد چه دستهای مرموزی زیر نام غنی ساختن زبان پشتو درحقیقت با تاریخ پربار مردمان این سرزمین میخواهند بازی کنند؟ مضحک ترازهمه اینکه قاعده ګزاران نوشتاری این زبان میان خودشان توافق نظر ندارند، معلوم نیست که پشتوی درست وقبول شده ای رسمی را ګوینده ګان ونویسنده ګان کدام سمت پشتون نشین بکار میبرند؟ چهار ګونه (یا) ی که پشتو ټولنه درزمان شاهی وضع کرده است اصلا کاربرد عملی میان پشتونها ندارد، درچنین حالتی چرا یک فارسی زبان حق نداشته باشد که زبان پشتو را یکی از زبانهای پاکستانی بخواند؟ زیرا هم ازنظر کمیت ، تعداد پشتونهای پاکستان بیشتر از پشتونهای افغانستانی است وهم ازنظر کیفیت میزان کار فرهنګی در زبان پشتو نسبت به پشتونهای افغانستان صد برابر بالا است تنها اګر بخش تولید فلم های هنری سینمایی پشتو را درپاکستان زیرمطالعه قراردهیم ، در پاکستان تولید فلم های سینمایی به زبان پشتو با افغانستان هیچ قابل مقایسه نیست میتوان ګفت بعداز تولید فلمهای هندی بالیوود درمنطقه ای جنوب شرق آسیا فلم های پاکستانی پشتو درمقام دوم قرار میګیرد، بهمین ترتیب بزرګترین شاعران زبان پشتو درپاکستان زنده ګی کرده اند یا اینکه همانجا مدفون اند، حمید مومند، رحمان مومند مشهور به رحمان بابا، خوشحال خان ختک که آنرا پشتونها مرد قلم وشمشیر میدانند، ازشاعران معاصر، حمزه شینواری، اجمل ختک، ازمنتقدان ادبی قلندرشاه مومند که جعلی بودن کتاب پته خزانه را ثابت کرد، ازسیاست مداران ومبارزان خان عبدالغفارخان، خان عبدالولی خان، خان افضل خان، خان اسفندیار ولی لطیف افریدی ، ازآواز خوانان سردارعلی تکور، زرڅانګه، خیال محمد، همه وهمه آنطرف خط سرحد قرار دارند. ازنظرکمیت ونفوس جمعیت انسانی،. امروز درپاکستان سی ملیون پشتون درکشور دوصد ملیونی پاکستان زیر بیرق اسلام آباد زیست می نمایند درحالیکه مجموع نفوس افغانستانی ها جمع تاجیک وازبیک وهزاره واقوام دیګر تاکنون به بیست ملیون تخمین زده شده است، پس بادرنظر داشت این فاکتورهای زنده چه کسی حق دارد که خودرا میراث دار زبان پشتو بدانند پشتونهای افغانستان یا ازپاکستان؟

اګر تمام این پرسشها را یکطرف بګذاریم اظهارات نبی مصداق یکی از فاشیستهای رسوای تاریخ درامریکا با بخش پشتوی رادیو بی بی سی خیلی جالب است . نبی مصداق که حالا زیر نام مستعار بیل ریچاردسن نوشته های انګلیسی خویش را بخورد مردم میدهد دریک مصاحبه ای رادیویی خویش دربخش پشتوی بی بی سی خاطره اش را از اولین روزهای ایجاد برنامه های پشتو دربی بی سی بیاد آورده و میګوید: درسالهای اشغال افغانستان توسط شوروی ما چند نفر پشتونیکه سالها درلندن زنده ګی میکردیم ، خواستیم که درپهلوی برنامه های اردو و فارسی رادیوی بی بی سی صرف برای پانزده دقیقه یک برنامه ء خبری را بګنجانیم ولی مسؤولین بی بی سی یکسال منتظر دریافت اجازه حکومت باکستان ماندند. آقای مصداق ګفت : مسؤولین بی بی سی درآنزمان بما ګفتند که اګر حکومت باکستان موافقه نکند ما اجازه نشر برنامه ها بزبان پشتو را درکنار برنامه های فارسی و اردو داده نمیتوانیم. به قول مصداق بعدازیکسال چانه زنی با مقامات پاکستان سرانجام حکومت باکستان موافقت اش را بخاطر نشر برنامه های پښتو به بی بی سی ابراز نمود.. از سخنان آقای مصداق چنین برمی آید که نماینده ګی فرهنګی پشتونها را درزمان اشغال افغانستان توسط روسها باکستان عهده دار بوده است، درعین حال پاکستان حساسیت موضوع را نیز درک کرده بود که مبادا این برنامه ها برای پشتونهای پاکستان برنامه های تجزیه طلبانه را روی دست نګیرد، اما زمانیکه باکستان مطمین شد که چنین چیزی ازطرف بی بی سی وانګلیس علیه پاکستان وجود ندارد آنګاه پاکستان موافقت خویش را مبنی بر آغاز پانزده دقیقه برنامه خبری ابراز نموده است. به نظر بنده اګر امروز این پرسشها وصدها پرسش دیګر را حل نکنیم فردا مردم افغانستان ونسل های بعدی چه پشتون وغیر پشتون را دریک حالت سردرګمی قرار خواهیم داد ویا حتی در آتش سوزان خواهیم انداخت آتشیکه برهیچ کسی رحم نمیکند، آنګاه نسل های بعدی ، امروزیان را محکوم خواهند کرد که چرا یک سرزمین بی هویت وبی تاریخ را به آنها به ارث ګذاشته ایم.

بنا بخاطر حل موضوعات مجبوریم که همه این مسایل را بدون حب وبغض شخصی مورد کنکاش قر اردهیم . تاجای که این قلم از فحوای نوشته های ناسیونالیستهای پشتون درک کرده ام پشتونها خودشان را در منطقه مانند کردها وبلوچها محروم احساس میکنند که سرزمین دارند ولی دولتی که بتواند هویت ملی آنها را بحیث خلق پشتون تمثیل کند وجود نداشته وندارد البته منظور بنده بیشتر پشتونهای پاکستانی اند که کمیت بزرګی از پشتونها درآنجا زنده ګی میکنند، کسانیکه درتاریخ ازنام پشتون درین طرف مرز یعنی افغانستان کنونی به قدرت رسیده اند ازمتن جامعه پدوی پشتون برنخاسته اند، اکثر آنها توسط قدرت های خارجی براریکه ای قدرت تکیه زده اند و درحقیقت خود بشتونها را قربانی اهداف قدرت طلبانه ای خویش ساخته اند. واین محرومیت تا حد زیادی قابل درک است. پشتونها درطول تاریخ دارای یک حکومت ودولت منظم که بتواند قبایل پراګنده ای پشتون را جمع کند ومطابق زبان وفرهنګ شان دولتی را ایجاد کند محروم بوده اند. این موضوع باعث شده است تا قبایل پشتون همیشه قانون ګریز باشند زیرا قوانین مدون ازطرف دولتهای حاکم مطابق خواست وضرورت پشتونها تدوین نګردیده است. ازجانب دیګر بعداز شکست استعمار در جنوب شرق آسیا وتقسیم هند به دوکشور هندوستان وپاکستان، پشتونها بار دیګر قربانی توطیه انګلیسها ګردیده واز داشتن حکومت ملی محروم ساخته شدند. پشتونها ازیکطرف خودرا به هم تباران شان به افغانستان کنونی نزدیک میدانستند درحالیکه کابل نشینیان داخل ارګ شاهی که بنام پشتون ودرانی حکومت می راندند ولی درحقیقت با فرهنګ وزبان پشتو فرسنګها فاصله داشتند و از الحاق پشتونها به افغانستان جدا کراهیت داشتند. زیرا این الحاق ، توازن قومی وزبانی را به ضرر آنها کاملا برهم میزد. درینجا پشتونها خصوصا رهبران ناسیونالیست پشتون چون خان عبدالغفار خان وعبدالولی خان وخان افضل خان، میان دو سنګ آرد ګردیدند، الحاق شان به افغانستانی که زبان رسمی ودولتی آن فارسی بود با الحاق آنها به دولت جدیدالتاسیس پاکستان که زبان رسمی ودولتی آن انګلیسی و اردو بود هیچ تفاوتی نداشت، چه بسا که درحکومت جدیدالتاسیس اکثر آزادیهای دموکراتیک ومشروع درچوکات نظام فدرال نیز تضمین شده بود ولی درنظام پادشاهی قرون وسطایی کابل که همه چیز رنګ سمبولیک داشت چنین آزادیهای اصلا به چشم نمیخورد. در آن سالها درکابل حکومت های خاندانی دراثر فشار جامعهء جهانی مجبور شد که یک سلسله اقدامات نمایشی مانند دموکراسی تاجداررا روی دست بګیرد ولی به هیچ صورت مبارزات پارلمانی را درچوکات احزاب وګروه های سیاسی برسمیت نشناخت، بلکه بیشتر افغانستان را بطرف قبیله ګرایی سوق داد ونماینده ګان پارلمان دوران شاهی نه براساس علمیت وشایسته سالاری وفهم ودرک سیاسی بلکه براساس تعلقات و وابستګی های شان به قبایل وخاندانهای ژمین دار واستثمارګر وارد صحنه سیاست میګردیدند، این مسایل است که حالا پشتونهای دوطرف مرز بین المللی ورسمی دیورند را سخت عقده مند ساخته است اینها بخاطر ګرفتن این انتقام میخواهند از وضعیت پیش آمده توسط القاعده وناتو حسن استفاده را ببرند. ګاه، صدای استرداد اراضی از دست رفته را بالا میکنند وګاهی هم نعره ای مظلومیت پشتون را ازکشمیر تا بدخشان سر میدهند که درهردو صورت چیزیکه پشتونها آنرا آرزو دارند ایجاد یک حکومت پشتونی مطابق فرهنګ وزبان وعنعنات ملی پشتونها است.

آقای احمدجان آریوزی دریک قسمت از مقاله ای شان زیر عنوان ( یک هدف ویک راه ) راجع به ملت پشتون چنین می نویسند:« این یک واقعیت مسلم است که روز به روز شعور وآګاهی پشتونها افزایش می یابد وباګذشت هرروز وبالا رفتن شعور سیاسی ، پشتونها درک میکنند که تمام بشتونها چه در افغانستان وچه درباکستان همه ملت واحد اند وازیک پیکر واحد نماینده ګی میکنند این ملت دارای ویژه ګیها وخصوصات خاص ملی خود می باشد که به هیچ صورتی با اقوام دیګر این منطقه شباهت ندارد تا وقتیکه این ملت دوباره دریک جغرافیای سیاسی واحد جمع نګردد آوردن صلح وسلامتی وامن درین ګوشه ای ازدنیا کاملا محال است ماخذ:( سایت تول اوغان مقاله یوه لاره یو هدف احمدجان اریوزی)»

بناء با درنظرداشت این تیوری ، استحاله قومی واقعی وعملی درافغانستان کنونی میان اقوام مختلف این کشور که منجر به ایجاد یک ملت واحد ګردد کاملا یک امر خیالی به نظر میخورد، وچه بسا که آینده ای نسل های بعدی این سرزمین هم برای تاجیکها وازبیکها وهزاره ها وهم برای پشتونها خیلی خطرناک است. پشتونها نظر به تاریخ جعلی که مورخان پشتون برای شان ارایه داده اند درین فکر اند که این سرزمین یعنی افغانستان کنونی جمع مناطق پشتون نشین پاکستان تاقسمتهای کشمیر وپنجاب، همه وهمه مال پدری پشتونها بوده که جز پشتونها دیګر کسی حق سیادت واداره ای این مناطق را ندارد. پشتونها حالا احساس شان این است که تمام قدرت های بیرونی درصدد حذف فزیکی ومحو هویت فرهنګی وتضعیف نمودن پشتونها برامده و ازراه تقویه وتجهیز غیر پشتونها هم درافغانستان وهم درپاکستان جلو ایجاد یک حکومت مقتدر پشتونی رادرمنطقه ګرفته وبه تدریج هویت پشتونی را میخواهند به زباله دان تاریخ بسپارند. به عبارت دیګر چنانچه دربالا عرض شد پشتونها خودشان را مانند کردها وبلوچها از داشتن یک حکومت ملی براساس هویت فرهنګی شان محروم احساس میکنند. زیرا نه در افغانستان ونه هم درپاکستان براساس هویت پشتونی هیچ دولت ملی مطابق خواست پشتونها وجود ندارد.

اسلام ګرایی ومشکلات قومی درمنطقه:

. درینجا پای اسلام نیز می لنګد. یعنی اینکه اسلام نیزبحیث دین مشترک که هم پشتونها وهم غیر پشتونها در افغانستان وپاکستان ادعای پیروی آنرا دارند قوت واستعداد راه حل منطقی این معضل قومی را درین ګوشه ای از دنیا از دست داده است . لنګیدن بای اسلام درجنوب شرق آسیا از امروز آغاز نګردیده است، بلکه زمانیکه کشور بنګلدیش بحیث یک کشور مستقل مسلمان ازبطن پاکستان اسلامی تولد ګردید ، ناسیونالیستهای پشتون درباکستان را بیشتر جرأت بخشید تا صدای خویش را هرچه رساتر علیه اسلامګرایی بلند سازند. افراسیاب ختک یکی ازملی ګرایان پشتون چندی قبل دریک مصاحبه ای اختصاصی با بی بی سی ګفت: « امروز ما پشتونها درپاکستان ګرفتار دو بلا شده ایم: . بلای اولی همان ناسیونالیزم پاکستانی است که براساس آن باید تمام شهروندان پاکستان خودرا یک پاکستانی احساس کرده وهیچ قومی برقوم دیګر احساس برتری نکرده وهمه دربرابر قوانین وضعی باکستان منقاد باشند. درین بلا پشتونها باید زبان اردو یا انګلیسی را بجای پشتو فرا ګرفته ودرهر جا هویت پشتونی شان را فدای ناسیونالیزم پاکستانی سازند. بلای دوم همانا اسلام است که مطابق احکام این دین باید تمام مسلمانها بدون درنظرداشت رنګ وزبان وقوم وغیره همه باهم دریک کشوراسلامی زیست باهمی نموده ونداهای جاهلانه قومی را سرندهد. این دو بلا مانع بزرګی فرا راه هویت ملی پشتونها قرار دارد وناسیونالیستهای پشتون درمقابل مخالفان ایدیالوژیک خویش فقط یک سوال مختصر را طرح مینمایند اګر اسلام وملی ګرایی پاکستانی راه حل معضلات قومی وملی بود چرا بنګالی ها استقلال خویش را از پاکستان ګرفتند ومطابق هویت ملی خویش دولت بنګلدیش را تاسیس کردند؟» بادرنظر داشت حقایق فوق ملاها وروحانیون یا اسلام ګراهای که معتقد اند که دین اسلام می تواند این اقوام مسلمان را زیر درفش توحید جمع کند نیز به بیراهه رفته اند زیرا قبل ازهرچیز دیګر شهادت پروفیسور برهان الدین ربانی یکی ازبنیانګذاران نهضت اسلامګرایی در افغانستان توسط انتحاری های طالب پشتون نشان داد که در افغانستان نیز اسلام قدرت وتوانایی حل معضل قومی وزبانی را ندارد. امروز دراکثر کشورهای عربی شعار اخوانی ها واحزاب اسلام ګرا این است که : تنها اسلام راه حل تمام مشکلات بشری است. این شعار از کشورهای افریقا تا آسیا ګوشهای مردمان را کر کرده است که یګانه راه حل معضلات قومی واجتماعی مسلمانان همانا بازګشت به اسلام راستین است. اما تاکنون درهیچ یک ازکشورهای مسلمان کسی اسلام راستین را نه دیده و نشناخته است که این اسلام راستین چی است؟ ‌ذایقه ومزه آن چګونه است؟ همه کس مدعی است که وی به اسلام راستین وحقیقی چنګ زده است ودیګران همه بی راه وګمراه اند. کشورهای نظیر افغانستان ، پاکستان ویمن و الجزایر بهترین نمونه های از ین ګونه داعیه های رنګا رنګ اسلام خواهی اند که مسلمانان خودرا درشناخت وتشخیص بهتر اسلام راستین ګم کرده اند. هر طرف قتل وخون ریزی است ، به هرجا کشتن وترور است، وتمام این قتل ها کشتارها بنام دین صورت میګیرد، حتی کشتن مسلمانان توسط مسلمانان درمساجد نیز توجیه دینی یافته است، زیرا فرد انتحاری معتقد به این است زمانیکه یک کشور مسلمان ازطرف کفار اشغال شود، ومسلمانان دیګر از یاری وکمک برادر مسلمان خویش سرباز زنند آنها مسلمان نبوده ومساجدشان نیز هیچ پیوندی با اسلام ندارد ، بناء قتل آنها مانند قتل کفار اجر وثواب الهی را درپی دارد.

درشهرهای پاکستان سه نوع آذان متفاوت بګوش میرسد. دونوع مشهور آن همانا شیعه وسنی است ونوع سوم ، سنی های صوفی که قبل از آذان کلمات اضافی را در آذان اضافه کرده اند. پیروان هریک ازین سه فرقه مذهبی یکی دیګر خویش را مسلمان حقیقی ندانسته بلکه هرکی برحقانیت خود تاکید دارند. روزانه به صدها انسان بی ګناه درجنګهای فرقه ایی میان این سه قرقه ای مشهور کشته میشوند، مزارات واماکن مقدسه هریک ازطرف دیګری مورد حملات بم وفیرراکت قرار میګیرد. درمساجد وقوع انفجارها به یک امر نسبتا عادی ومعمول تبدیل شده است. همه جا صدای آذان های رنګارنګ ازطریق بلند ګوهای مساجد طنین انداز است ولی اسلام راستین هنوز ګم است. سایتها وپورتال ها کانال های تلویزیونی مختلف همه از اسلام راستین وبیداری امت اسلامی سخن میزنند، ولی تاکنون هیچ یک قادر نشده است که نمونه ای خوبی از اسلام راستین را بحیث نیروی رهبری کننده وسمت دهنده ای حاکم برسرنوشت مسلمانان عصر حاضر را عرضه کند. سایت شهادت مربوط ګلبدین حکمتیار بهترین مسلمان کسی را میداند که درراه خدا خودرا فدا کند ازجان ومال خود درراه خدا وآزادی کشورهای مسلمان مایه بګذارد. سختی ها را تحمل کند ودرین راه کوچکترین احساس ناراحتی در وجودش ایجاد نګردد. برخلاف سایت های مخالف وی ، اسلامیت را درصلح وصفا وصمیمت با تمام انسانها ودعوت مردم از راه تبلیغ وګفتار نیک میدانند. آنها قتل وکشتاررا جز در جنګهای جبهه ایی واعلان شده وآنهم درمواقع ضروری و با اجازه وفتوای علمای با اعتبار ومجتهدین ثقه ای دینی مردود می شمارند. اما پیروان افراطی نظیر ګلبدین وامثال آنها با استناد به بخشی از آیات قرآن وبرداشتی که قبلا سیدقطت وابوالاعلی مودودی ازآن ایات نموده اند تاکید برآن دارند که اسلام برای عزت وسربلندی مسلمانها از آسمان فرود آمده است. درجامعه ایکه مسلمانان ذلیل باشند آنجامعه اسلامی نیست. درجامعه ایکه علمای اسلامی از صلاحیت عام وتام صدور فتوا برخوردار نباشند آنجامعه اسلامی نیست ولواینکه درظاهر امر مساجد وجودداشته باشد. پیروان افراطی اسلام بر ایه از قراڼ تاکید دارند که خداوند برای مسلمانان ندا داده است که شما احساس ذلت وخواری نکنید. عزت وسربلندی از آن شما است. هرګاه که یک مسلمان خودرا دریک اجتماع ذلیل وخوار احساس کرد باید بداند که آن جامعه اسلامی نیست برای تغیر آن جامعه ازتمام وسایل ممکن منجمله قتل وکشتار نیز استفاده کرده میتواند.

اما منشی مجید یکی از اعضای بلندپایه حزب ګلبدین و والی فعلی ولایت بغلان که ازسالهای شصت میلادی به اینطرف با ګلبدین ازنزدیک معرفت شخصی دارد میګوید: اګر این آیات جهاد درقران هم نمی بود، بازهم حکمتیار صاحب آرام نمی ماند. آقای منشی مجید معتقد است که شرارت وماجراجویی ، زدن وبستن ، جنګ وغالمغال وکش وګیر از خصلتهای ذاتی انجییر صاحب است» ازفحوای کلام آقای منشی مجید چنان برداشت می شود که :ګلبدین خیلی خوشحال است واحساس راحتی میکند که ماجراجویی هایش حد اقل میتواند با بخشی از آیات قرآن همخوانی داشته باشد.

ایران بحیث یکی از نمونه های رژیم اسلامی مطابق فقه شیعه مدعی اسلام راستین علوی است که از اهل بیت پیامبر به ارث برده است. درحالیکه آنچه پژوهشګران سنی مذهب وسیکولارهای ایرانی نظیر آقای شجاع الدین شفا واکبر ګنجی بیان میدارند این نظام نه تنها که اسلامی نیست بلکه بانی شرک وکفر نیز میباشد. یعنی اینکه آیت الله خمینی ویا جانشیننان وی مطابق عقیده ولایت فقیه، خودرا درجایګاه پیامبر وحتی بالاتر از وی قرار داده اند، مطابق مفکوره ای پیروان ولایت فقیه، ولی فقیه یا امام عصر کسی است که عالم به تمام امور ظاهری وباطنی باشد، کسی که ازرمز ورازنهانی تمام اشیاء باخبر باشد، قدرت وتوانایی پیشګویی را دارا باشد. طبعا چنین صفاتی جز از راه معصومیت وپاکدامنی ارثی که نسبتی به خاندان پیامبر داشته باشد درکنار علم ومعرفت ازدیګر طریقی ممکن نیست. پس امام عصر تجلی عینی خدا درروی زمین یا بخشی اززمین است. ولی فقیه یا امام عصر، خود صلاحیت تحویل احکام را از حلال به حرام وازحرام به حلال دارا می باشد ودربسیاری موارد امام خودش منبع الهام و وحی میباشد سخن وی همانا الهام خداوند است درحالیکه چنین عقایدی را اصلا اهل تسنن وتعدادی ازشیعه ها منجمله زیدی ها واسمعیلی ها نمی توانند قبول کنند. سنی ها مدعی اند که هیچ مقام روحانی بالاتر از پيامبر واحکام قرآن بوده نمی تواند. هیچ کسی صلاحت تحریم ویا حلال شمردن اشیاء را به مسلمانان ندارد. هر اجتهادی که صورت میګیرد باید درچوکات احکام قطعی قرآن وسنت محمد باید پی ریزی ګردد. ګذشته ازینها درخود جامعه ای تشیع موضوع بازګشت امام مهدی خود یکی ازمسایل بحث انګیزی شده است که حالا به یک چالش قوی درایران شیعه تبدیل شده است. رییس جمهور محمود احمدی نزاد سال ګذشته در اسامبله ای عمومی سازمان ملل متحد مدعی شد که او چهره ای امام مهدی را دیده است وآنچه که وی درمقرسازمان متحد راجع به هلوکوست وغیره ایراد نموده کلام حضرت امام مهدی بود که بوی الهام شده است. آقای احمدی نژاد بعداز بازګشتش ازامریکا درتهران ګفت. هدف نهایی ایران بخاطر دست یابی به سلاح اتومی آماده بودن بودن ایران هنګام ظهور امام مهدی میباشد که هنګام ظهور آن بزرګوار ایرانیان دستخالی نباشند. وهر امکانی را برای قلع وقمع دشمنان وی به مصرف برسانند ازجمله سلاح اتومی که منجر به ویرانی زمین میشود. مطابق فکر پیروان مهدویت هرقدر زمین زودتر نابود ګردد ودنیای کنونی زوال یابد به همان زودی ظهور امام مهدی امکان پذیر میګردد، بعداز ختم این جهان است که حضرت امام مهدی دنیای دیګری از عدل و داد وشفقت وانسانیت را بنیاد میګذارد. زیرا دنیای فعلی مملوء است ازظلم، فساد، جور، حق تلفی، بالادستی کفار وغیره پدیده های منفی . ولی دنیای جدیدی را که امام مهدی پایه ګذاری میکند سراسر عدل است ، رحمت است وشفقت است وانسانیت و اخلاق. ابراز این عقاید ازطرف عالی ترین قوهء مجریهء ایران حتی میان علمای حوزه ء قم بحث های زیادی را پیرامون مهدی موعود وظهور وی برانګیخته است. آقای محمود احمدی نژاد که تاقبل ازرسیدنش بمقام ریاست جمهوری خودرا محتاج روحانیون بلندپایه ازجمله آیت الله خامنه ایی میدانست بعد ازاینکه خودش عین الیقین چهره ای امام مهدی را درمقر سازمان ملل متحد دیده است دیګر به این واسطه ضرورت احساس نمیکند. زیرا تا وقتی یک شیعه ای مقلد محتاج امام وروحانی است که ارتباطش با امام موعود بصورت مستقیم برقرار نګردیده باشد هر وقتیکه این ارتباط مستقیم برقرار شد آنوقت حاجت به وسیط ومیانجی نیست.

بدون شک افغانستان کنونی بحیث یکی ازکشورهای مسلمان وهمزبان با ایران که کمیت قابل ملاحظه ای ازشیعه های دوازده امامی و اسماعیلی را درخویش دارد از بروز این تحولات عقیدتی در هردو جبهه ای سنی وشیعه ای آن بی تاثیر نمی ماند. هرتحول دینی ومذهبی که درکشورهای پیرامون افغانستان وکشورهای عربی رونما میګردد افغانستان نیز به نحوی از آن متاثر میګردد.

نقش ناسیونالیزم افغانی:

آنانیکه معتقد اند که همه را زیرلوای افغان وافغانیت جمع میکنند مانند اسلام ګرایان به بیراهه رفته اند که هم خودرا فریب میدهند وهم دیګران را ، زیرا حد اقل تجربه ای سی سال مبارزات تنظیم های جهادی واحزاب چپی که یکی براساس دین ودیګری براساس انترناسیونالیزم پرولتاریا برنامه های مبارزاتی شان را عیار کرده بودند نشان دادند که هم اسلام وهم انترناسیونالیزم پرولتاریا هردو در ایجاد وحدت وهماهنګی وذوب ساختن اقوام مختلف این سرزمین به شکست قطعی مواجه شده اند. اګر خیلی پوست کنده حرف بزنیم می توانیم بګوییم که هم اختلافات خلقی ها وپرچمی ها وهم ګروه های مجاهدین حزب اسلامی وجمعیت اسلامی وحالا شمالی تلوالی وطالبان همه ریشه در عدم استحاله ای قومی دارد که حالا اشخاصی چون استاد روستاره تره کی نیز به آن اعتراف دازند. تاجیک ها وپشتونها هرکدام میکوشند که هزاره ها وازبیک ها را بطرف خویش بکشانند، هر وقتیکه هزاره ها وازبیکها بایکی ازین دو قوم تاجیک و یا پشتون همدست شود ، همان طرف میتواند وزنه ای سنګین را درمعادلات قدرت به شکل کوتاه مدت داشته باشد. به همین ترتیب ناسیونالیزم افغانی سردار محمد داوود که عصاره ای ازفاشیزم آلمانی بود قبل از این دوجریان فوق الذکر به زباله دان تاریخ سپرده شده است وکسانی که از روی حسن نیت ویا هم سوء نیت بخواهند بار دیګر بر افکار واندیشه های سردار داوود نهضتی را پایه ګذاری کنند خودرا مسخره ای عام وخاص خواهند ساخت. بناء حل مسآله ملی درافغانستان نه از راه دین ممکن است ونه هم از راه ناسیونالیزم افغانی وافغان ملتی .

مطابق فرموده ای آقای آریوزی هرقدر شعور وسواد پشتونها بالا میرود به همان اندازه پشتونها درک میکنند که آنها یک ملت بخصوص ودارای فرهنګ وعنعنات قومی وتاریخی خاص خود استند. بناء ترکیب فعلی قومی افغانستان در آینده ها باعث درد سرهای زیادی برای نسلهای آینده ای این کشور میشود. آنچه تاکنون ما از عملکرد سیاسی پشتونها در سه دهه اخیر مشاهده کرده ایم این است که باسوادان پشتون جز حفظ سلطه و قدرت قومی حتی از راه تحریک احساسات قبیلوی پشتونها به چیز دیګری نمی اندیشند. درصورت حاکم بودن یک رییس جمهور ویا وزیر یا نخست وزیر غیر پشتون ، پشتونها احساس محرومیت شان دوچندان میشود وخودرا مانند اقوام محکوم درافریقا که سالها زیر سلطه اقلیت سفید پوست رنج برده اند همسان میدانند. درین راستا پشتونها با تمام طیف های فکری آن از اسلام ګرا تا کمونیست تا سلطنت طلب وجمهوری خواه ولیبرال وغیره دربرابر غیر پشتونها متحد ویکپارچه عمل میکنند. چه بسا که حتی تعداد زیادی ازتاجیکها وازبیکها وهزاره ها را نیز درراه به ثمررساندن اهداف سیاسی خویش که همانا حفظ وتداوم سلطه و هژمونیزم پشتونی است بخدمت میګیرند. امروز زنان ومردان زیادی ازغیر پشتونهای که یا ازتاریخ اطلاع ندارند ویاهم درد توهین ها ، زجرها وتبعیض های حقارت بار حاکمیت های تګ قومی را نکشیده اند با طیب خاطر ، و جدان آرام و جبین ګشاده سربازان داوطلب فاشیزم قومی پشتون ګردیده وبرای نشاندادن وحدت ملی کاذب در وسایل اطلاعات جمعی ازهیچ ریاکاری وترفندهای شیېطانی دریغ نمی ورزند.

اسلامګرایان پشتون چون ګلبدین خان هرګاه که راه رسیدن به قدرت نزدشان ازراه دین وجهاد واسلامګرایی وامارت اسلامی وارتباط با شبکه های تروریستی بین المللی به حمایت پاکستان مسدود شد، به مقوله های چون دموکراسی، آزادی، استقلال وانتخابات رو می آورند اګر آنجاهم بخت با ایشان یاری نکرد آنګاه ازکلکینچهء قوم وقبیله وارد معرکه میګردند، درین جا هیچ تفاوتی میان اسلامګرایان و کمونیستان خلقی وپرچمی چون امین وتره کی وداکترنجیب الله وجود ندارد . تاوقتیکه شوروی سابق آنهارا برمسند قدرت حفظ کرده بود وفادارترین شوروی پرستانی بودند که حتی شوروی پرستی را مقدم برایدیالوژی کمونیسم میدانستند وبهترین ومستحکم ترین دوستی را با شوروی سابق همین ها برقرار کرده بودند پای شوروی ها را به منازعه قبیلوی خودشان کشاندند وبرای سرنګونی سردار داوود به امر واشاره و حمایت روسها کودتا را براه انداخته و افغانستان را میدان رقابتهای شرق وغرب ساختند. برعلاوه اینکه با امریکا وسازمان سیا نیزرابطه داشتند وازسفارت امریکا نیز بصورت ماهوار پول دریافت میکردند. ( رجوع شود به مقاله ای آقای حکیم نعیم درکابل پرس) اما حال با بی حیایی وپررویی غیرقابل تصور، اقوام دیګر خصوصا تاجیکان را هم پیمانان شوروی سابق تبلیغ میکنند. این آزادی خواهان و وطندوستانی پشتونی که امروز درشهرهای مختلف اروپایی دستارهای قبیلوی را برسرمیګذارند واز روس وامریکا ګیله ها وناله ها سر میدهد وسنګ شوروی ستیزی وامریکایی ستیزی را ریاکارانه به سینه میکوبند فراموش کرده اند که روزی به هزاران نفر پشتون های قبایل از لر وبر درزمان اشغال افغانستان به شوروی سابق بخاطر درس وتحصیل راهی کشور شوراها شدند . با استفاده از بودجه دولت وقت مفت ورایګان دررشته های مختلف علوم صاحب تخصص ګردیدند، شوروی ها درآنوقت به این باور بودند که این بشتونها واقعا از لایه های پایینی ومحروم جامعه ای پشتون چه در افغانستان وچه درپاکستان میباشند ومستحق هرنوع دستګیری وکمک میباشند. این محروم های تاریخ درعمر خویش با هوا پیما چه که حتی باموترهم ازیکجا بجای دیګر سفر نکرده بودند، دیدن زن ودختر جوان برای شان درخواب هم میسر نبود ( رجوع شود به داستان فلم د کوندی زوی) ولی زمانیکه به اتحاد شوروی وقت رسیدند، همه به این باور شدند که : ( دا دی دخدای جنت) (دعه ته وایی جنت) این است آن جنتی که ملاها آنرا در آخرت به ما وعده داده بودند اما رفیق لینین ومارکس درهمین دنیا برای ما آنرا ارزانی کرده است. این محروم های جنسی غرایژ جنسی شانرا چنان اشباع کردند که حالا یک تعداد پشتونهای بی پدر درجمهوریتهای سابق شوروی وجود دارند که خودرا اوغان می نامند ولی پدرهای شان را ندیده اند ولادرک هستند. اما حالا که شوروی دیګر وجود ندارد قبله ای پشتونها امریکا ودول غرب ګردیده است. اینجا نیز مترصد اوضاع هستند هرقدر زمان خروج قوای ناتو نزدیک میشود ، دهل استقلال طلبی واجنبی ستیزی پشتونها بیشتر بصدا می آید، ولی هر وقتیکه نیرو ګرفتن غیر پشتونها یا به اصطلاح خودشان (شمالی تلوالی ) بعداز خروج قوای ناتو محتمل به نظر میرسد، پشتونها طرفداری شانرا از امضای یک پیمان نظامی استراتیژیک اعلام میدارند. به این میګویند حالت بلا تکلیفی خفقان آور.

حالا نظر به نوشته ها ومقالات انترنتی پشتونها دیګر هیچ پشتونی خلقی نیست، هیچ پشتونی خادیست نبود، هیچ پشتونی درزمان حفیظ الله امین مردم را قتل عام نکرده است، هیچ پشتونی درخدمت روس قرار نداشت، بلکه این دیګران اند که هم مردم را کشته اند وهم باروسها آتش بس کرده اند وحتی جاسوس بوده اند، پشتون ازین خاک دفاع کرده پشتون خون داده است پشتون اولادهای حرامی درجمهوریت های شوروی از خود بجا نګذاشته پشتون مسلمان بوده وبشتون ضد باکستان جنګیده است. همه قلمبدستان پشتون یکشبه به بهترین مجاهدان راه آزادی و استقلال تبدیل ګردیدند. دیګر نوک قلم ها سینه های اشغالګران شوروی را نشانه رفت. ( دا یو ریښتی اشغال وو) (زمونږ وطن د پردیو په لاس خصوصا دشوروی د بی رحمانه یرعل په مقابل کښی ډیری قربانی ورکړی) ترجمه: آن یک اشغال واقعی بود، وطن مارا شوروی ها اشغال کرده بودند ودرمقابل این اشغال بی رحمانه ملت پشتون بزرګترین قربانی ها را متحمل شده اند. حالا که شوروی شکست خورده است دیګر خلقی وپرچمی های پشتون ازمدافعان سرسخت وطن وجهاد ګردیده اند. دیګر هرکی پشتون است ملی ګرا وناسیونالیست افغان واقعی وهرکه تاجیک وازبیک وهزاره است مزدور وطنفروش غلامهای حلقه بګوش روسها وایرانی ها .

دیګر حتی برای براءت دادن جانی ترین، مردورترین، وچاکرترین رهبر خلقی پشتون تبار، مجاهد ترین، عالم ترین وباتقوا ترین رهبر پشتون تبار قلم وزبان خویش را به حرکت می آورد. آن جانیان را بخاطر اشتراکات قبیلوی شان بعنوان باغیرت ترین وملی ګرا ترین پشتونهای شجاع وباغیرت میخواهند ثبت تاریخ کنند که ګویا دربرابر تهاجم بیګانه جام شهادت نوشیده اند. چنانچه به همګان روشن است که آقای فقیری وزیر داخله ای زمان حفیظ الله امین سال ګذشته دریک برنامه ای مناظره ای تلویزیونی حفیظ الله امین را اولین شهید راه آزادی وانقلاب اسلامی افغانستان خواند وآقای قاضی محمد امین وقاد نیز آنرا تایید کرد. مولوی محمدیونس خالص بعداز کشته شدن حفیظ الله امین مراسم عزا داری وفاتحه را درپشاور بخاطر حفیظ الله برګذار کرد ودراولین واکنش خویش دربارهء هجوم شوروی سابق ګفت : اګر حفیظ الله امین کمونیست بود بازهم یک کمونیست افغان بود باید مردم افغانستان درباره اش تصمیم میګرفتند. اما همین مولوی خالص دربارهء همسنګران به اصطلاح مجاهد تاجیک وازبیک وهزاره خصوصا شهید عبدالعلی مزاری که مانند خودش دربرابرتهاجم شوروی سابق سینه سپر کرده بودند، معتقد به این بود که به شیعه های افغانستان همان قدر باید حق مشارکت درقدرت داده شود که رژیم آخوندی ایران به سنی ها داده است. یک ملا وعالم دین چون مولوی خالص، هموطن خودرا وجه المصالحهء یک کشور بیرونی میکند و انتقام ظلم وبربریت رژیم آخوندی در ایران علیه سنی ها را ازهموطنان شیعه مذهب خود میګیرد ونامش را نشنلیزم میګذارد لعنت براین نشنلیزم واین علمیت واین جهادیکه شیطانهای مانند مولوی خالص آنرا انجام داده اند واکنون بخشی از خرهای انسان نما لقب خالص بابا را بوی اعطا کرده اند.

بازخوانی کوتاه مطالب ګذشته

چنانچه دربخش های قبلی با اسناد وشواهد، به اثبات رساندیم که نقش رهبران فاشیست مشرب چون ګلبدین حکمتیار، بخاطر برانګیختن احساسات قومی پشتونها تاجه حد موثر میباشد، ودانستیم که اګر اشخاص غیر فاشیست ورهبران مردمی و روحانیون چون مولوی نصرالله منصور، رهبری قوم پشتون را بدست داشته باشند، پشتونها هرګز به جنګ وعظمت طلبی علیه اقوام دیګرعلاقه ای ندارند، ودرضمن خواست آنها این است که درمناطق خودشان آزادیهای قبیلوی مخصوص خودشانرا داشته باشند.این قشرتحصیلکرده وباسواد پشتون است که توده های پشتون را استحمار وتحمیق نموده واز آدرس آنها به کرسی های بلند حاکمیت ، تکیه میزند. آنها را تحریک میکنند، نفرت آنهارا دربارهء اقوام وزبانهای دیګر تشدید می بخشند، آنهارا ازمردن زبان وفرهنګ واتن ملی وموسیقی وشعر ودهل وسرنای شان می ترسانند، به آنها تبلیغ میکنند که زبان حیثیت ناموس را دارد، که اګر زبان یک قوم بمیرد درحقیقت خود آن قوم مرده است. اشخاصی چون لطیف بهاند که عمری را درماسکو سپری کرده و اکنون خویشتن را منتقد ادبی جا زده است به این باور است که غنامندی یک زبان درګرو حاکم بودن متکلمان آن در رأس ادارات دولتی یک کشور میباشد، هروقتیکه یک قوم حاکم بود، زبانش نیز غنی میشود، اولادهای پشتون را تشویق میکنند تا زبان فارسی را فرا نګیرند، زبان فارسی را یک زبان بیګانه ودشمن به آنها معرفی میکنند وآنرا صرف متعلق به ایرانیها وتاجیکهای تاجکستان میدانند، از حوادث تاریخی چون جنګ های ګورګین ومیرویس خان هوتکی پیراهن عثمان میسازند، بهای آنرا میخواهند ازشیعه های غیر پشتون سرزمینی بنام افغانستان بستانند، واختلافات مذهبی شیعه وسنی را بهانه قرار داده و دراصل با زبان وفرهنګ فارسی ومتکمان آن دشمنی می ورزند. برای ازبین بردن آثارتاریخی وفرهنګی اقوام غیرپشتون تغیر نامهای اماکن تاریخی ازهیچ جنایت وخیانتی دریغ نمی ورزند، این استراتیژی هرفاشیست پشتون میباشد خواه اسلام ګرا خواه کمونیست خواه لیبرال وخواه مایوویست. این ګروه ها واین ګونه شخصیت ها به پشتونها هزاران وعدهء چرب ونرم را میدهند امازمانیکه مقعدهای شان درکرسی های قدرت تماس ګرفت، درقدم اول هم تباران خودرا به تباهی می کشانند، به تباهی کشاندن هم تباران شان عبارت ازین است که آنهارا درجهالت مطلق نګاه میدارند، ویاهم زیر نام هویت پشتونی چیزهایرا درګوشهای شان زمزمه میکنند که نه باعقل سازګاری دارد ونه هم بادین ونه هم با منطق زمانه. هرقدر درمیان قوم پشتون افراد بیسواد وجاهل زیاد باشد به همان اندازه فاشیستها وباسوادان پشتون خوب تر مبتوانند مانند خر آنها را سواری نموده و ازنام آنها استفاده کرده وبنام حق خواهی آنها تجارت سیاسی را راه بیاندازند.
.
( زه پښتون یم دا وطن دپښتنو دي نور قومونونه دهیواد له بهر نه راغلی دي اوپښتانه ورته د اوسېدو اجازه ورکړی، تاجکان دتاجکستان دي، ازبکان له ازبکستان، هزاره ګان له مغولستان اوهرڅوک چه وایي زما ژبه پارسی ده هغه ایرانی دي په اوغانستان کښی هیخ پارسی ژبه والا خلک نسته هغه ژبه چه دوی ګدېږی هغه دری ده او دری ژبه والا خلک دي چه دپښتو لغاتونه کاروي: سایت بینوا)

(من پشتون هستم، این وطن ازپشتونهاست دیګر اقوام همه اقلیتهای اند که ازخارج ازمرزهای این کشور وارد این کشورشده اند وبه اجازه ای پشتونها حق زیستن را حاصل کرده اند، تاجیکها ازتاجکستان ازبیکها ازازبکستان وهزاره ها از مغولستان به این سرزمین آةده اند، زبانی را که میان خودشان بکار می بندند زبان دری است ودر دری اکثر لغات پشتو موجود میباشد واین نشانه ای وحدت ملی افغانهاست)

بحث را تا آنجا رساندیم که ملاعمربحیث یک رهبربیسواد غلجایی اما زرنګ ترازحکمتیار و وابسته تر به پاکستان، درحوادث چنددههء اخیر توانست خلاء رهبری قبیلوی پشتونها را به صورت موقتی پرکند. ولی طوریکه درهمان مباحث ذکر کردم، اینجا بار دیګر به ایجاز باید ذکر کنم که اګر شخصیتی چون مولوی نصرالله منصور هنګام قدرت ګیری ملاعمر دررهبری قبیلوی پشتونها می بود، ملاعمر هرګز نمیتوانست به موقعیت رهبری، خودرا برساند. بخت باملاعمر زمانی یاری کرد که احمدشاه مسعود، دیګر متحد سیاسی دربین قبایل پشتون درجنوب نداشت. واین موضوع نیز جای تأمل دارد که تاوقتیکه ولایت هرات درغرب افغانستان به اثرسازشها واختلافات درونی جمعیت اسلامی سقوط نکرده بود، احمدشاه مسعود واستاد برهان الدین ربانی، بحیث رهبران سیاسی تاجیک توانسته بودند که چندین حملهء پی درپي طالبان پشتون را عقب زنند.

این قلم چنانچه در بخش های قبلی ذکر نمودم اینجا نیز به تکرار می نویسم که هدف این قلم بازګو کردن وقایع تاریخی به شکل مستند آن میباشد، حوادث آنطوریکه شکل ګرفته است درین مباحث بیان میشود، من با این نظر ګاندی که ګفته است ملتی که تاریخ خویش را نداند روزی مجبور به تکرار آن میشود کاملا باور دارم، بناء این مسؤولیت هرقلمبدست باوجدان است که تا چشمدیدهای خویش را درچند دههء اخیر آنطوریکه واقع شده است بنویسند تا برای جعل کاران تاریخ خصوصا جعل کاران پشتون که دست شیاطین را ازپشت بسته اند موقع این پیدا نشود که هرناروایی را بنام تاریخ وحوادث تاریخی بخورد مردم بدهند

اګر حادثه یازدهم سپتمبر درامریکا رخ نمیداد..........؟.

جعل کاران پشتون بالعموم ازتمام طیف های فکری آن درعصر حاضر بدون مراجعه به حافطه ای تاریخ ویاهم مسخ نمودن تاریخ میخواهند مردم را به این متقاعد سازند که نظام طالبانی یک ضرورت تاریخی بود، ازدید پشتونها اګر امریکا به افغانستان حمله نمی کرد وملاعمررا بحال خودش رها میکرد ملاعمر قادر به ایجاد یک حکومت مقتدر (ومشروع درافغانستان در زیر سایه نظام اسلامی آنطوریکه درعربستان سعودی برقرار است) می شد. درحالیکه تاریخ حاکمیت عنعنوی پشتونها وبافت قبیلوی پشتونها باعربستان وهرکشورقبیلوی دیګر کاملا فرق دارد،قبایل عرب را دین اسلام توانست متحد ویکپارچه سازد درحالیکه فرهنګ بشتونوالی بیشتر قبایل پشتون را درطول تاریخ پارچه بارچه ساخته است واین فرهنګ نسبت به فرهنګ دینی چربی میکند، فرهنګ بشتونوالی بافرهنګ اسلام هیچ سازګاری ندارد، تاوقتی که این فرهنګ دربین قبایل پشتون باشد قبایل پشتون هرروز بجان هم افتاده ویکدیګر خویش را مانند حیوانات در جنګل میخورند، هرکی زور مند و قبیله اش نفو‌ذ بیشتر داشت وی میتواند سایر قبایل را به زور سرنیزه مسخرساخته وتابع نماید. درحالیکه جهان امروز بطرف ګلوبلازیشن روان است ولی پشتونها وروشنفکران اروپا نشین آن ازپاریس ولندن قبیله ګرایی را تیوریزه میکنند. خودشان با اولاد واحفاد شان درکشورهای پیشرفته ازتمام نعمات مادی ومعنوی کشورهای پیشرفته مستفید میشوند ولی به هم تباران شان در داخل کشور همان نسخهء کهنه وفرسوده وتاریخ زدهء قبیله ګرایی را پیشنهاد کرده آنرا تقویت نموده به آن افتخار ومباهات نموده ودرجهت ترویج آن ازهیچ توطیه وخباثتی روګردان نیستند. بناء اګرطالبان برسر قدرت باقی می ماندند و بحیث یک دولت رسمی درافغانستان هم ازطرف جامعهء جهانی وهم ازطرف غیر پشتونها برسمیت شناخته میشدند بازهم سلسلهء اغتشاشات، کودتاها، قتل عام ها، جنګ ها وبغاوتهای داخلی قبیلوی میان خود پشتونها هرګز ازبین نمی رفت، اګر پشتونها صرف ، امنیت وثبات طالبان را به رخ مردم می کشند وآنرا توجیه برای کتمان خواستهای پشتون پرستی خویش عنوان میکنند پس بیایید که اینطور پرسش را مطرح سازیم که: اګر یک حرکت طالبان تاجیکی ، ازبیکی وهزاره ګی باهمان سلیقه های طالبانی ازشمال افغانستان برای برچیدن انارشی جهادی به همکاری روسیه وازبکستان وتاجکستان وایران ازمزارشریف سربلند میکرد وګلیم احزاب جهادی را جمع میکرد وکابل را اشغال می نمود وحرکت خویش را بطرف جنوب ادامه میداد، آیا آنوقت هم پشتونها خصوصا قشر باسواد پشتون حاضر بودند که آن حرکت را یک حرکت مشروع بدانند؟ طبعا جواب منفی است زیرا درآنصورت پشتونها افغانستان را یک کشور اشغال شده بوسیلهء روسها وازبیکها وایرانی ها میدانستند، درحالیکه خودشان توقع دارند که غیرپشتونها ، طالبان را یک حرکت داخلی ومنبعث از ارادهء مردم جنوب بدانند؟ ولی تعدادی تاجیکها وازبیکها وهزاره ها ازبس که درطول تاریخ درسرشان کوبیده شده است جرأت ندارند که زمان طالبان را زمان اشغال افغانستان توسط پاکستان بدانند. امروز بحدی این بی غیرتی دروجود غیر پشتونها افزایش یافته است که جرأت ندارند پشتونهای آنطرف مرز را پاکستانی خطاب کنند، درتمام ادارات دولتی پشتونهای صوبه سرحد باکستان کرسی هارا اشغال کرده وتذکرهء تابعیت کشور برای شان اعطا شده است. یک نمونه ای کوچک آن علیشاه پکتیاوال قوماندان سابق امنیه ولایت کابل است، که ازقبایل آنطرف مرز وتحصیلکرده دراتحاد شوروی سابق بود وامروز درجلال آباد توظسف ګردیده است ولی أحد من الناس را جرأت نیست که بګوید پاکستانی ها برمقدرات کشورما حاکم ګردیده اند. اصلا کاربرد این اصطلاح درافغانستان درشرایط کنونی تابو شده است
بحث را با نظریات آقای محمد اعظم سیستانی ادامه میدهیم :

مسخ نمودن تاریخ بخاطر اهداف سیاسی
:
چنانچه دربخش هشتم نقل قولی ازمحترم اعظم سیستانی درمورد مسعود نمودیم حالا درین بخش این موضوع را کمی با تفصیل مورد موشګافی قرار میدهیم: آقای محمداعظم سیستانی دریکی ازمقاله هایش درمورد مسعود می نویسد:
مسعود زمانی به یاران خود ګفته بود که: آرزوی در دل دارم وآن این است که خداوند اګر مرا توفیق دهد به کابل برویم وکابل وکابلیان را چنان آرام بسازیم که اګر پشت در هر خانهء کابلی دق الباب بزنی از آنطرف صدای را نشنوی که بګوید: (څوک یۍ ؟) کی هستی ؟.

حالا آقای اعظم سیسانی درغم صحت وسقم این موضوع نیست که آیا بحیث فردیکه با مسایل تاریخی به شکل اکادمیک سر وکار دارد این ادعای پر مسؤولیت را چګونه ثابت میکند او صرف، همین قدر وظیفه دارد تا حریف قومی خویش را بدنام سازد و روحیهء انزجار ونفرت را میان حریف قومی وپشتونها همچنان تازه نګه دارد. تاهر پشتونیکه بخواهد به افکار وشخصیت مسعود تمایل پیدا کند وی را متهم به بی ننګی وبی غیرتی بسازند.

این سیاست مداران پشتونی تقریبا درطول تاریخ ، توانسته اند که باهمین ترفندها ودسیسه ها وشعارهای فریبنده وپر زرق وبرق، قبایل پراګنده ومرکز ګریز پشتون را تا مدتهای کمی یکپارچه نګهدارند تاچنین دشمن تراشی نکنند قبایل پراګنده پشتون هرګز جمع نمیشود. زیرا همهء این سیاست بازان از اسلامګرا تا لیبرال شان میدانند ویقین دارند که پشتونها تا وقتیکه علنا وظاهرا دشمن را روی صحنه نبینند هرګز باهم متحد ویکپارچه نمی ګردند. روی همین منظور است که درپهلوی آقای سیسانی تاریخ نګار ، سیاست مدار ناسیونالیستی چون آقای اریوزی درهرمقالهء خویش سرنوشت پشتونها را ازکراچی تا بادغیس مطرح میکند و درآخرین مقاله اش حالا سرنوشت پشتونها را ازکشمیر تا بدخشان رسانده است آقای اریوزی درهرمقالهء خویش عین مطالب تکراری را صرف با تغیر نامهای مناطق نشخوار پشتونها میکند قبلا ازکراچی تا بادغیس بود حالا ازکشمیر تا درقد ولایت تخار وبدخشان رسیده است وفردا ممکن است از هندوستان تا به مسکو دامنهء سرنوشت پشتون هاوسعت یابد. وبالاخره آقای اریوزی با این نامهای مناطق آهسته آهسته به آخرین ودور دست ترین مناطق قطب شمال میرسد.

آقای اریوزی با بکار بردن اصطلاح سرنوشت پشتونها ازکراچی تا دور دست ترین مناطق شمال افغانستان میخواهد یک زنجیر فولادین میان پشتونهای این مناطق یاد شده ایجاد کرده ودرضمن اقوام دیګریکه درین مناطق با پشتونها زیست باهمی دارند دشمنی ونفاق را چاق ساخته وحلقه ء وصلی شود میان سرنوشت پشتونهای پاکستان وافغانستان که به تعبیر وی همه باهم ګره خورده است. هرجا که پشتون زنده ګی میکند خانه اش تباه است. تمام مخلوقات روی زمین درتمام مناطقی که درآن پشتونها سکنی ګزیده اند با پشتونها دشمن اند.

چرا چنین است وچرا یک نفر پشتون عاقل جلو این هذیان سرایی های آقای اریوزی را نمیګیرد؟ جواب واضح است:
برای اینکه آقای اریوزی مجبور است که برای رسیدن به هدفش که همانا متحد ساختن قبایل پشتون باشد حق ویا ناحق باید این دشمنان را خود خلق کند. اګر چنین هم نباشد باید ازنظر آقای اریوزی این دشمنان بوجود آیند، تا میزان دشمنی را تا آن حد بالا ببرد که منجربه یک نسل کشی پشتونها آنطوریکه در روندا میان هوتسی ها وتوتسی ها واقع ګردید اینجا نیز چنان واقع ګردد وبعد با این دستاویز که بشتونها به جرم پشتون بودنشان درشمال مورد نصفیه نژادی ومجبور به کوچ اجباری شده اند با جعل و فریب مقامات ملل متحد ، صد چند پشتون دیګررا درمناطق مذکور جابجا کنند. البته این چیزیست که این قلم ازصحبت های شخصی تعدادی ازفاشیستان نیز اطلاع حاصل کرده ام. حتی حالا ناسیونالیستهای پشتون بی علاقه نیستند که باوجود تمام مسؤولیت بذیری سخنګویان طالبان ودست داشتن سازمان استخبارات نظامی باکستان درچاق ساختن اختلافات قبیلوی میان پشتونها بازهم بار مسؤولیت این ترورها را حتی بدون هیچ ګونه سند و مدرک ازشانه های طالبان برداشته وبه دشمنان طالبان یعنی (شمالی تلوالی) بیندازند.
متهم ساختن شمالی تلوالی وسران اتحاد شمال وکتمان اختلافات قبیلوی پشتونی توسط افرادی چون احمد جان آریوزی به ناسیونالیستهای پشتون این امکان را خواهد داد تا صف پشتونها را علیه تاجیک ها هزاره ها وازبیک ها بیشتر ازپیش متحد ساخته وبه آنها تفهیم کند که درصورت ادامهء این اختلافات قبیلوی ، غیر پشتونها برشما حاکم میګردند.
آقای احمد جان اریوزی درمقاله ای که راجع به ترور احمد ولی کرزی درسایتهای دعوت وبینوا نوشته است اظهار مینماید که کشتن وترور رهبران پشتون از امروز آغاز نګردیده بلکه سی سال است که دشمنان پشتونها سران ورهبران قبیلوی پشتون را درهردو طرف مرز حتی درشمال افغانستان در دستور کارخویش قرار داده اند.

آقای اریوزی حاضر نیست که بپذیرد طالبان ، مدارس ومکاتب پشتون نشین را حریق مینمایند به روی دختران جوان تیزاب پاش می دهند زن را دربدل قاطر میفروشند وازایجاد مکاتب ومدارس درمناطق خویش جلوګیری بعمل می آورند.
آقای اریوزی ازاینکه اسناد مشخص در دست ندارد ولی بازهم اصرار دارد که این کارها توسط دشمنان پشتونها صورت میګیرد. اګر آقای اریوزی به اندازهء سرسوزن دست کدام تاجیک وازبیک یاهزاره را دراین حوادث بیابند بی درنګ صدا وناله اش ګوش خلایق را تا آسمان کر میکند که شمالی تلوالی مکاتب پشتونها را می سوزاند وشمالی تلوالی به روی دختران پشتون تیزاب پاش میدهد. اما بازهم بخاطر اینکه بتواند از شدت خصومت های قبیلوی میان پشتونها بکاهد کوشش دارد تا دستان خارجی را در دامن زدن به این ترورها وبدبختی های مناطق پشتون بحیث یک دشمن فرضی وخیالی اما مشترک معرفی دارد.
.
کسی که نامش محفوظ است برای این قلم حکایت کرد که : برای یکی ازهمین قماش نویسنده ګان پشتون ګفته بود که: به لحاظ خدا ما پشتونها هم بلا می کنیم درکجای ولایات شمال، پشتون ازخانه کاشانه شان به این اندازهء که ماوشما تبلیغ میکنیم کشیده شده اند؟ آن دیګری ګفته است که خوب میدانیم که این بی غیرتها(غیرپشتونها) هرګز این جرأت را ندارند ولی بګذار که آهسته آهسته این غیرت را در وجود شان تحریک کنیم تا یک چند نفر دیوث پشتون بی غیرت را بکشند وآنګاه ماوشما همان حادثه را دستاویزساخته به آن، نام اسناد هلوکوست شمال( دپښتنو جنوساید په شمال کښي) ګذاشته وبه جابجا سازی چند ملیون پشتون دیګر موفق شویم. پشتون تا وقتی که سرش به سنګ لحد نخورد هوشیار نمی شود.

البته این برنامهء فاشیستان پشتونی که بخاطر رسیدن به هدف، با شعله ورساختن احساسات تباری وقومی ودرظاهر امر، دفاع از پشتونهای شمال حتی تا سرحد قربانی نمودن و نسل کشی بخشی ازپشتونها درشمال افغانستان توسط غیر پشتونها نیز کمر بسته اند خارج ازچوکات دولتی درسطح رسانه های پشتو هرروز مطرح میباشد تا بدینوسیله بتوانند صف قبایل پراګندهء پشتونی را بسیج سازند
مثال دیګری ازین نوع جوسازیها را ارایه میدارم
:
درست بعداز قتل احمد ولی کرزی، بخاطراینکه ناسینونالیستان پشتون بتوانند به نحوی آتش نفرت را ازمیان خودشان به سوی خارج از دایرهء بشتونی برګردانند، حتی حاضر نیستند که پاکستان یاهم طالبان را درین حادثه مقصر بدانند. خوب میدانند که درین عمل هیچ سندی مبنی براینکه این عمل وحشیانه را فردی ازمیان تاجیکها وازبیکها وهزاره ها کرده باشد وجود ندارد ولی باوجود آنهم خیلی علاقه مند اند تا دستهای غیر پشتونها را درین عمل وحشیانه دخیل بدانند. محمد مصطفی مستعان یکی ازنویسنده ګان پشتون درسایت بینوا راجع به کشته شدن احمد ولی کرزی می نویسد:

حیرانونکې بحث دا دې چې څرنګې د هغې د لس کلن وفاداره ساتونکي له خوا دغه عمل تر سره شو او بیا څرنګې په څو دقیقو کې دننه دننه امرالله نا صالح په منډه د نشراتو مخې ته رادرومي او ددې حادثې په هکله خپل نظر وړاندې کوي. دا پداسې حال کې تر سره شول چې نه د ولسمشر ویاند لا څه ویلي ول او نه هغې په خپله او یا هغې ته اړوند هیڅ بل چا پدې دومره خاصه تبصره ندرلوده او نه هم د چا سره دومره مؤسقه خبر ؤ، خو امرالله نا صالح بیا نه یوازې دا چې ددې خبر پخلې کوي بلکه پرې خپله تبصره هم کوي

جای تعجب این است که چګونه یک محافظ باوفای که ده سال وظیفهء بادیګاردی احمد ولی کرزی را بعهده داشت این عمل توسط وی صورت میګیرد، وباز اینکه چګونه درخلال چند دقیقه امرالله ناصالح با عجله می شتابد ودر روبروی خبرنګاران نظرش را راجع به این حادثه بیان میکند این درحالیست که نه سخنګوی ریس جمهور چیزی درین رابطه ګفته بود ونه هم کدام شخص دیګر درین باره چیزی برای ګفتن داشتند ونه هم نزد کسی این اندازه معلومات مؤثق موجود بود اما امرالله ناصالح نه تنها اینکه وقوع این حادثه را تایید کرد بلکه تبصره خویش را نیزدرین رابطه بیان داشت. مصطفی مستعان/ سایت بینوا

البته آقای مصطقی مستعان بحیث یک نویسندهء پشتون تبار طوریکه قبلا عرض شد وظیفه دارد تا فضای بی اعتمادی وانزجار میان پشتونها وغیر پشتونها را بحدی بالا ببرد که حتی تخلص رسمی یک شخص را به شکل غیر انسانی وخلاف تمام موازین اخلاقی تغیر داده واورا ناصالح خطاب میکند. درعین زمان درین کوشش است که دست سازمانهای استخبارات بیرونی خصوصا باکستان وطالبان را پنهان نموده وبرعکس کس دیګری را خارج از دایره پشتونی باظن وګمان وحدس متهم اصلی نشان دهد. این درحالیست که شخص امرالله سالح درمصاحبهء اختصاصی اش با تلویزنون طلوع دربارهء کشته شدن احمدولی کرزی میګوید:

«نزد من فرق میان قاتل جنرال داوود داوود وسیدخیلی وهزاران شهید سرفراز دیګر وقاتل احمد ولی کرزی هیچ وجود ندارد. من با احمد ولی کرزی شناخت حضوری داشتم او بارها به خانهءما به پنجشیر آمده بود ومن نیز بالمقابل چندین بار به قندهار سفرکرده وخانه اش رفته بودم میان ما قطع نظر از اختلافات سلیقوی، یک دوستی برادرانه استوار بود. من قاتل وی را قاتل برادر خود میدانم. وهر وقتی با طالب برسرمیزمذاکره بنشینم بحیث یک دشمن وبحیث یک قاتل برادران خویش باوی می نشینم. »

اما با این همه صداقتی که امرالله صالح دربرابر کشته شده های پشتون دارد وحتی اورا ازدست داشتن درقاچاق مواد مخدر بریء میداند اما بیچاره نمیداند که خودش قربانی صداقت خویش ګشته است او مسکین تاجیک تبار هنوزنمی داند که ازطرف پشتونها بحیث عامل ترور وی تشخیص شده وبرعکس طالبی که علنا مسؤولیت ترور وی را بعهده ګرفته است وی براءت حاصل کرده است. ببین تفاوت ره ازکجاست تا بکجا.

با آنچه ګفته آمدیم به این نتیجه میرسیم که حفظ یکپارچګی پشتونها مستلزم تبلیغات دوامدار وپيدا کردن یک حریف ضد پشتونی است تا درسایهء آن ناسیونالیست های پشتون به اهداف غایی خویش که همانا رسیدن به قدرت واستفادهء ابزاری ازنیروی پشتونها درجهت حفظ منافع شخصی شان باشد برسند

راه حل چیست؟

با آنچه که درین نه بخش مقالات خویش راجع به ترور احمد ولی کرزی ومروری برحوادث ګذشته نمودم به این نتیجه ای منطقی میرسیم که کشور کنونی ما افغانستان به یک راه حل اساسی ضرورت دارد. راه حلی که هم پشتون وهم غیر پشتون را به یک صلح دوامدار برساند، دیګر هیچ مادری بخاطر مرګ فرزند خویش داغدار نشود، دیګر به قول محترمه فرشته حضرتی هیچ پشتونی بخاطر پوهنتون ودانشګاه بیدار خوابی نکشد، دیګر هیچ ازبیک وهزاره ای بخاطر ازبیک بودن وهزاره بودنش تحقیر نشود، دیګر هیچ تاجیکی وادار نشود که بخاطر مصلحتهای مقطعی ومنافع مادی کوتاه مدت خودرا سربازان داوطلب واجیر پشتونها در آورده و بدروغ وریا کاری ترانه های وحدت ملی موهوم را بصدا آورد.

آری! افغانستان به راه حل اساسی نیاز مبرم دارد، اګر میخواهیم نسل های بعدی این سرزمین قربانی رقابتها ودشمنی های قومی وقبیلوی نګردند اګر میخواهیم نسل بعدی مارا مورد لعن ونفرین ابدی خویش قرار ندهند ، اګر میخواهیم که نسل های بعدی قربانی نسل کشی های قومی نشوند. اګر میخواهیم هیچ زبانی درین منطقه به مرګ تدریجی ګرفتار نګردد درقدم اول نام افغانستان نام بحث انګیز است، این نام به هیچ صورتی هویت تاریخی وفرهنګی اقوام این کشور را بازتاب نمی دهد. درقدم دوم پشتونها درین ګوشه ای از دنیا ضرورت دارند که حکومت ملی خویش را داشته باشند، اګر ما میخواهیم که فاشیزم پشتونی محو ګردد باید آزادی های مشروع انسانی یک قوم وملت را باید برسمیت بشناسیم. چرا باید یک ملت ومردم از تعلیم وتحصیل به زبان مادری شان محروم باشند؟
بناء تمام این دلایل مارا وادار می سازد که راجع به سرنوشت اقوام این سرزمین تجدید نظر نموده وراه حل منطقی خویش را پیشکش کنیم. راه حل منطقی این است که یک ریفرندوم آزاد زیر نظر سازمان ملل متحد دربین پشتونهای افغانستان وپاکستان در دوسوی خط مرزی افغانستان وپاکستان براه بیفتد، دو سوال اساسی از پشتونهای دوطرف مرز پرسیده شود، آیا حکومت مستقل پشتونی ملی را خواهانند یا الحاق به پاکستان را
در هردو صورت جواب یعنی حکومت مستقل پشتونی یا الحاق به پاکستان ، مقامات کابل باید تمام ولایات پشتون نشین را از قندهار تا ننګرهار وکنر به پشتونهای آنطرف مرز واګذار کند. پشتونهای ولایات متذکره ای افغانستان کنونی باید با هم تباران شان درآنطرف مرز بپیوندند. اقلیتهای پشتون درشمال افغانستان درصورت تمایل شان برای پیوستن شان با همتباران شان درجنوب آزاد ګذاشته شوند ولی درصورت باقی ماندن شان در شمال باید بحیث شهروندان متساوی الحقوق کشور شمال شناخته شده وامنیت جانی ومالی شان تضمین ګردد
پایان.