تو بمیر آب از آب تکان نخواهد خورد

تو بمیر آب از آب تکان نخواهد خورد

چندمین بار است که جامعه افغانستان شاهد حرکت مدنی اعتصاب غذائی می شود، اما این بار خانم بارگزی بدون توجه و شناخت این نظام و دولت مردان معامله گر که همه سر به آبخوری زده تلاش بر پایدار ساختن بیشتر حلقه مافیائی خویش دارند، این اقدام مدنی و عدالت خواهی خود را به درازا کشیده است.

پیش از این نیز افراد زیادی بودند که برای تحقق عدالت سعی بی شمار کرده حتی جان ها در کف مبارزات بی عدالتی باختند ولی این بار قضیه را نسبتا متفاوت تر میتوان بررسی کرد. نکته جالب توجه در گام نخست این است که خانم بارکزی متعلق به قوم و گروه شهروندان برتر (از نظر خان تباران حاکم) است یعنی آدم تعجب میکند اسم سیمین را با پسوند زی که او از بی عدالتی هم تبار خودش اعتصاب کرده خویشتن را به پرتگاه مرگ رسانیده است و اخیراً در وصیت نامه خویش نوشته است که مسئول مرگ او کرزی و همدستانش خواهد بود.

در اینجاست که باورهای مبتنی بر تعریف ستم و استبداد در قلمرو افغانستان که همواره در طول تاریخ جهت قومی و نژادی داشته و اکنون به زی ها هم نزد ظالم و مستبد زی زاده رحم وجود ندارد، عوض می شود. در واقع این رویکرد جدید ظلم و استبداد را میتوان صف بندی تازه و نوع جدید آن دریافت.

کرزی و بارکزی که هردو پسوند ریشه در ادبیات قبیله ی یک قوم دارد، این بار یک زی حاکم است، زی دیگر محکوم، یک زی ظالم است، زی دیگر مظلوم، یک زی جعل کرده است، زی دیگر از آن شکایت و گلایه دارد، یک زی حق تلفی کرده است، زی دیگر عدالت طلبی میکند، یک زی گرسنه و شکم خالی، چشمان تیره، تن ضعیف و بیجان در خیمه ای دور از خانواده ای خویش افتاده است، زی دیگر با غرور و اقتدار به اسبتداد خویش ادامه میدهد.
در اینجا در میآبیم که ظالم پشت و روی ندارد، اگر معاله و استبدادش اقتضاء کند به خواهر و برادرش نیز رحم نمی کند این یک پیام روشن و واضح به برادران و خواهران پشتون ماست که در طول تاریخ حاکمان جلاد از احساسات آنها استفاده کرده اقوام را بر همدیگر شورانده اند و خودشان را همیشه حامی و مدافع حقوق قوم خویش عنوان کرده اقوام دیگر را دشمنان آنها معرفی نموده اند و با افراض سپرهای انسانی از انسانهای این سرزمین برای دفاع و حفظ منافع خودشان و نظام نام نهاد افغانی و با تعریف فلسفه پشتونیزم از آنها استفاده کنند.

همگان شاهد اند و من و تو شاهدیم که در اینجا افغانستان رحم و مروت در نهاد حاکمان راه نیافته است، پس اگر همینگونه خانم بارکزی بمیرد آب از آب تکان نخواهد خورد، آن عدالت را که او برایش میمیرد، هنوز در اینجا بجای حامی و طرفدار دشمنان زیادی دارد، مطمئن باشید عدالت با مرگ او هم تامین نخواهد شد. چون پیش از او هم کسانی در اینجا برای عدالت مردند اما از عدالت هنوز خبری نیست.

تا زمانیکه همه ملت با اتحاد و همدستی در کنار هم نیایستند معلوم است که این مثلث باطل بیش تر ازپیش اعمال قدرت کرده به ظلم و استبداد خویش ادامه میدهد. توجه داشته باشیم این مثلث پلید و دشمن حق و حقیقت در طول تاریخ بشر در مقاطع مختلف جشن ازدواج زور، زر و تزویر برگزار کرده است.

شاه داماد آقای کرزی نماد زور، فضل احمد معنوی نماد تزویر و فهیم نماد زر که همه با هم به رسم پای خونی شاه داماد این بار خانم بارکزی را قربانی گرفته اند. متاسفانه این سر نفر مدعیان ارزشهای انسانی، قرآنی و اجتماعی هستند، کرزی خان سنگ حقوق بشر، فهم افتخار جهاد و معنوی غرور دین و دینداری را به سینه میزنند. اما آغازگر این فاجعه شاه داماد است.

آقای کرزی !

آقای کرزی، آفرین ثابت کردی که از برادرت ملاعمر آخند چیزی کم نداری، ثابت کردی که تو نیز مانند پدران و برادرانت دشمنی با حق و عدالت را از بستری خاندانی به ارث برده و یک بار دیگر نشان دادید افغانستان کشوری که تو و حلقه ی فاشیست اطرافت حاکم آن هستید، سرزمین ظلم و ستم، دیار حق تلفی و تجاوز است.

آقای کرزی، شاد باش میگویم بر تو و همدستان انحصار طلبت که یقین آفریده اید که در این سرزمین هیچ تحول و تغییری در کارنیست، هرچه هست جور و جبر و استبداد است، یقین آفرید اید کشوری که شما دارلخلافه یا امارت النژادی درست کرده اید یک قتلگاهی برای سربریدنها و به رگبار بستن و انفجار انسان هاست.

آقای کرزی، خسته نباشید، به خود خیلی زحمت دادید که باور خلق کردید، شما موجود خالق هستید مانند دودمان و گذشتگانت باور خلق میکنید باور، بلی باور! همگان و ملت ما باور کرده اند که وارث حاکمان و جلادان تاریخ صدها سال کشتن انسانها که فضای این مرز و بوم را سرخ همرنگ خون ساخته است و خاطره مردمان اینجا بوی خون میدهد، هستید.

آقای کرزی، بیا بس کن ! به اندازه کافی ستم روا داشته اید، بی نهایت ظلم پیشه کرده اید، بی شمار دست به تخلف و استبداد زده اید، بیا بس کن تا فریاد این ملت به آسمان نرسیده، بیا بس کن تا پیامبران به روزگار این ملت خون گیریه نکرده، بیا بس کن تا قضا و قدر تو و همدستانت را به سرنوشت تان گرفتار نکرده، بیا بس کن تا اشک احسان یتیم (پسرخانم باکرزی) پس از مرگ مادرش که قربانی معامله نامقدس تو و همدستانت شده و به پای مرگ رسیده است نریزد، که اشک خدا میریزد و اشک میرویست را میرزاند.

لطف حق با تو مداراها کند / چونکه از حد بگذرد رسوا کند

آقای کرزی، خیانت و تقلب کم بود که دست به جنایت و قتل می برید؟ یک زن (سیمین بارکزی)، یک مادر، یک خانم و یک نماینده مجلس میمرد و تو بی تفاوت نشسته ای در صحن ارگ ریاست جمهوری با میرویست بایسکل میرانی و همدستان جلادت سر از معامله و طرح ریزی جهت تصفیه اقوام و افراد از ادارات برنمیدارند و غلامان و جیره خوارانت در مجلس خم به ابرو نمیزنند تا شاهدی مرگی یک زن و دفن عدالت طلبی باشند.
آقای کرزی، میدانم تو از مرگ خانم بارگزی تعجب نمیکنی و خم به ابرو هم نمیزنی، چون تو میفهمی که وارث حاکمان سرزمین اسارتها و زنجیر کشیدنها و محروم کردن انسانها هستی، خانم سیمین بارکزی نیز پی برده است که اینجا سرزمین حاکمان جلاد است که خواهرانش را به عنوان کنیز و برادرانش را به عنوان غلام با حکم پادشاه این سرزمین فروخته اند، در اینجا انسانیت و کرامت انسانی قرنها پیش مرده است، اینجا انسانها به شهروند درجه دار و بدون درجه تقسیم شده اند، خانم بارکزی زنان هم مثل یکی از اقلیت های نژادی در اینجا حتی درجه دو و درجه سه هم نیستند.

آقای کرزی، می دانم که مادران داغدار و پدران سوگوار در خفا می سوزند و می گریند و به زبان حال و قال با خدا می گویند: ربنا اخرجنا من هذه القریه الظالم اهلها و اجعل لنا من لدنک ولیا و اجعل لنا من لدنک نصیرا ( خداوندا ما را از این محیط پرستم نجات بخش وبرای ما یاوری بفرست)،می دانم که "چه دست ها که ز دست تو بر خداوند بلند است." خانه مظلومان معبد است و عابدان روز و شب در سجود، سقوط سلطه ستم پیشگان تاریخ را از خدا به دعا می خواهند.

آقای کرزی، آفرین بر تو و همدستان خائینت که ملت را چنان میکوبید که همواره کوبیده اید و ملت نیز قبول کرده است که در این سرزمین هیچ ارزشی جای ندارد حتی انسان و انسانیت، اینجا میدان جنگ و کشتن و خشونت است، اینجا هرکس بیشتر بکشد قهرمانتر و برادر(ناراضی) لقب میگیرد، اینجا از عدالت و بازخواست خبری نیست، اینجا کسی پرسان نمی شود که چرا حق کسی را ضایع کرده است. تو هم باور کن ! خانم بارکزی باور کن و به فرزندانت نیز باور بده که اینجا به فریاد حق طلبی کسی گوش نمی دهد.

خانم بارکزی، باور کن اینجا سرزمین حق نیست، اینجا باطل و زور و وابستگی با حلقه ی حاکم حق است، برخیز مادرمن، خواهر من، ای زن، ای محروم مانند من و همه اقلیت های نژادی دیگر، برخیز احسان و پدرش بتو نیاز دارند و دختر نوجوانت در این دره ای وحشت شکار درندگان خواهد شود.

مادر بلند شو مانند همه مادران این وادی مرگ که به کودکان خود یاد میدهند "اینجا اگرکسی حق و عدالت بخواهد مستحق کشته شدن است".

آقای کرزی، من میدانم ، تو میدانی و همگان میدانند که در نظام و سلطنت تو و حلقه فاشیست حاکمیتت نه گوش شنوا برای شنیدن فریاد حق و عدالت طلبانه وجود دارد و نه چشم بینا برای دیدن صداها و هزارها جرم و جنایت. بلی همگان میدانند که اینجا را تو و همدستانت دوزخ روی زمین محرومان و ستم کشیدگان که قرنهاست از ظلم پدرانت رنج میبرند ساخته اید، همگان باور کرده اند که اینجا، جای حرکت های مدنی نیست، حق را و عدالت را کسی اینجا نشنیده و نشناخته، در فرهنگ اینجا که تو حاکم آن استی مدنیت و دموکراسی وشفافیت و حقوق بشر و عدالت اجتماعی و امثال اینها حرف مفت است.

آقای کرزی خان، می خواهم به شما بگویم دفتر ایام ورق خواهد خورد و بخت از نظام خان تباران و از سلطنت یون منشان برگشته خواهد شد ، آبروی این اقتدار قومی به یغما خواهد رفت و طشت رسوائیس از بام تاریخ خواهد افتاد. کشف عورت خواهد شد. خدا هم از شما رو گردان شده و ستاریت خود را باز خواهد گرفت.

آن دلیری ها که در کنج خلوت و در پرده تزویر می کردید و می کنید فاش خواهد شد. آه جگرسوختگان و جان باختگان و دهان دوختگان کارگر خواهد افتاد و دامان و گریبان شما را خوهد سوخت. خائفم که بگویم باب توبه هم به روی شما بسته خواهد شد. شریعت هم از شما شفاعت نخواهد کرد که مشروعیت از شما گریخته است. جامعه امروز از این پس دیگر آن جامعه سکوت و مرده نیست.