شکنجه گران دیروزی تاکسی رانهای امروزی

زمانیکه شیپور نحس انقلاب کبیر ثور به قیادت نابغه های خودساخته قبیله چون حفیظ الله امین ونورمحمد تره کی به صدا درآمد اکثریت قبایل ستمدیده وتحقیرشدهء غلجایی که سالهای زیادی را در ذلت وخواری گذشتانده بودند به یکباره گی به رقص وپایکوبی پرداخته ونوید یک حا‍کمیت عادلانهء انسانی را که درآن توده ها خود برسرنوشت خویش حاکم باشند بمردم دادند. دهل ها به صدا درآمد دختران جوان ازپردهء عصمت بیرون آمده ودرملاء عام به رقص وشادی پرداختند تاجاییکه نورمحمد تره کی دریکی ازسخنرانی های رسمی خویش خطاب به دختران جوان آن روزگار گفت: که برای من سفرای کشورهای خارجی گفتند که ما تاکنون هیچ نمیدانستیم که دخترهای جوان اوغان اینقدر استعداد شور دادن سرین وکمررا دارا میباشند من به افتخار برای شان گفتم که دختران اوغان ازین هم با استعداد تراند. واقعا من به استعدا هنری شما دختران جوان افتخار می کنم وجودم از مشاهدهء این صحنه ها گوشت میگیرد. آری!
این سخنانی است که اکنون ثبت تاریخ گردیده است وفلم های مستند آن درسایت یوتوب موجود است. اما آنانیکه درتحکیم پایه های آن نظام ازجان ودل می کوشیدند وبرای حفظ آن نظام ازهیچ جنایت وخیانتی دست بردار نبودند اکنون عمریست که خودرا زیر پردهء دفاع ازحقوق ایل جلیل سلطنتی درکشورهای ارروپایی مصروف ساخته اند. آنها حالا از آدرس ملت ومردم بیطرف حرف میزنند. اتحادیه ها وتشکلات قومی وقبیلوی شانرا درکشورهای اروپایی بوجود آورده وسایتهای انترنتی را از نوشتن لاطایلات واراجیف پر ساخته اند. مصروفیت عمدهء این اتحادیه ها این است که در روزهای تعطیلی رسمی یعنی شنبه ویکشنبه به تدویر محافل وگردهمایی می پردازند که خیلی زود ماهیت فاشیستی آن نمایان میگردد. منظور ازین گردهمایی ها دوچیز است یاسوگواری است یا هم اتن. چنانچه که محترم کریم استالفی راجع به تفاوت میان مذاکره درقطر واجلاس برلین نوشته اند که :
اتن درقطر وسوگواری دربرلین. واقعا تمام محافل گردهمایی ناسیونالیست های اوغان ازین دوحالت خارج نیست.
ولی بهر حال برگردیم به اصل مسئله که همانا تجلیل وبزرگداشت ازیکی ازشخصیتهای قبیلوی درسویدن:

مضمون اخیرمن راجع به قهرمان تراشی های اوغانهای سویدن یعنی از بریدمن عبدالاحد مومند باعث آن شد که یکی از دوستانیکه این مقاله را خوانده بود بامن تماس برقرار سازداو برای من درایمیل نوشت که من ترا به شخص پر درد معرفی می کنم که دلش ازدست خلقی های شهر مالمو داغ داغ است. زمانیکه من آدرس آندوست را بدست آوردم باوی درفضای خیلی دوستانه به زبان شیرین پشتو داخل بحث وگفتگو شدم. از صحبت ومکالمه باوی خیلی خوشحال گردیدم . ایشان با وجودیکه پشتون میباشند ولی از خلقیها وکارروایی های آنها درسویدن واقعا دل پر دردی داشتند. آنچه که این همولایتی (قندهاری) خودم برایم ازطریق تیلفون بیان داشت واقعا برای من آموزنده بود. من مطالب این دوست ارجمند را اینجا نقل می نمایم:

ایشان فرمودند که : ’’درست بعداز پیروزی کودتای ثور از قندهار همراه بایک فامیل بزرگ خارج گردیدیم. زیرا دیگر فضای زنده گی کردن درقندهار بعداز پیروزی خلقیها چنان تنگ وخفقان آور شده بود که هرلحظه خطر مرگ اعضای خانوادهء ما که درگذشته ها صاحب رسوخ و اعتباری بود میرفت. خلقی ها در استان قندهار شبانه بخانه های مردم یورش می بردند. وافرادی که درزمان داوود کدام کاره بودند ویا کدام منصب وچوکی داشتند بی پرس وپال با خود برده وزنده ومردهء آنها گم میشد. بالاخره یک روزچند صد نفر ریش سفید قندهاری که یک تعدادی ازآنها با نورمحمد تره کی از قبل آشنایی داشتند تصمیم گرفتند که به کابل بروند وبا شخص نورمحمد تره کی ملاقات نمایند. ریش سفیدان ذریعهء طیاره از قندهار به کابل به این بهانه که اینها بخاطر اظهار تبریکی وتهنیت گفتن نزد ریس شورای انقلابی میروند منتقل گردیدند. در ارگ خلقی ; تعدادی از محافظان وبادیگارد های خلقی بعداز تلاشی وپرس وپال به تره کی اطلاع دادند که ریش سفیدهای قندهار به دیدن شما آمده اند. تره کی باعصبانیت به شخص مذکور میگوید که : تیرشان کنید! افراد مذکور بدون چون وچرا چندین صد نفر ریش سفید ورهبر قومی را دریک روز در دشتهای پلچرخی کابل تیرباران نموده وزیر خاک می نمایند که چند سال قبل گور دسته جمعی آنها ازطرف پولیس کابل کشف گردید ولی دراثر نفوذ خلقیها خصوصا سیدمحمد گلاب زوی این موضوع عمدا به فراموشی سپرده شد. اکنون همان خلقی ها با بروتهای کشال شان درشهرمالمو برای ما اتحادیه بوجود آورده اند وازما دعوت میکنند که درمحافل شان باید اشتراک کنیم. اگر دنبال بیوگرافی اعضای رهبری این اتحادیه بروی تمام اینها یا کارمند وزارت داخله بودند ویا هم (اکسا) ویا هم (کام) حفیظ الله امین. اما امروز با بیشرمی تمام خودرا فرشته وموسیچهء بیگناه جلوه داده از دیگران توقع دارند که باید اتحادیهء آنها را تقویت مالی وسیاسی کنیم. چندسال قبل سلیمان لایق را دعوت کرده بودند که آن لامذهب به زبان شعر بر خداوند وخلقت خدایی ریشخند زد وتمام اوغانها که حالا هرروز درصف اول مسجد می نشینند مسخره گی های سلیمان لایق را گوش داده وبرایش کف زدند تعدادی از جوانان خواستند که درموقع تفریح سلیمان لایق را در دهلیز کنفرانس مورد لت وکوب قرار دهند که با میانجیگری یک تعداد عناصرسست ایمان ; سلیمان لایق را نجات دادند’’