کشتی همپای بزکشی

در بخش اول لاری لامبرت با عنوان «بزکشی بخشی از زندگی افغان هاست» دیده های خود از بزکشی را بیان کرد که اکنون ادامه آن و بخش پایانی را می خوانیم

می گویند که ورزش کشتی همپای ورزش بزکشی پیش می رفته است چرا که یک سوارکار ماهر باید بدنی قوی را نیز در اختیار داشته باشد تا در همه عرصه ها بر حریفانش تسلط یابد. کشتی نیز همچون بزکشی ورزشی باستانی به حساب می آید که معمولا در روزهای آفتابی در فصل بهار برگزار می شده است. این ورزش بیشتر در میان مردم شمال افغانستان برگزار می شده است. مردان جوان لباسهایی را به نام «چپن» می پوشیدند و عمامه شان را به دور کمرشان می بستند. آنها با سر برهنه کشتی می گرفتند.

افغانها داستانهای زیادی از اسبهای افسانه ای، مردان سوار کار نامی و نبردهای بزرگی که اینها در آن شرکت می جستند به یاد دارند. بزکشی به عنوان یک ورزش سنتی شناخته می شود که بصورت ارثی به افغانهای امروزی رسیده است. مردم بلخ، بدخشان، تخار، قندوز، بغلان، سمنگان، جوزجان و فاریاب به عنوان مردمانی شناخته می شوند که در این رشته مهارت دارند. بزکشی در عروسیها، اعیاد و بعضی موقعیتهای زمانی دیگر برگزار می شود. ورزشکاران بزکشی کلاههای ضخیم و لباسهای بلند به همراه کفشهای بزرگی می پوشند.

در پامیر، بازیهای بزکشی فقط در تابستانها و پیرامون عروسیها برگزار می شود اما در جاهای دیگر قاعده زمانی خاصی ندارد. بزکشی در زمینی برگزار می شود که پوشیده از برف است. شاید همین سرما و برف نیز سبب می شود بسیاری به تماشای این مبارزه بیایند. زنان در این موقع از پشت بامهای بلند بازی را نظاره می کنند. اولویت برای استفاده از حیوان قربانی بیشتر به گوساله است که 24 ساعت قبل از بازی در آب سرد خیسانده می شود ولی در صورت نبود گوساله از بز استفاده می شود.

برنده در این بازی چپن، شال، پول نقد یا هدایای دیگری را کسب می کند. اغلب شرکت کنندگان اسبی از خود ندارند و مایه دارانی که مایل نیستند خود شرکت کنند اجازه اسبشان را به این سوارکاران ماهر می دهند تا در صورت پیروزی افتخار چنین بردی به آنها هم برسد.