خاموشی مارشال فهیم و کریم خلیلی یا تفرقهء جدید کرزی

خاموشی مارشال فهیم و کریم خلیلی یا تفرقهء جدید رییس جمهورکرزی

من در حال این پارچه را می نویسم، که با وجود بیشتر از یک دهه حضور جامعه جهانی، افغانستان دارای یکی از ناکام ترین وفاسد ترین حکومت های جهان است. مطابق گزارش مؤسسه بروکنگس ، که در آن 141 کشور جهان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است، دولت افغانستان بعد از سومالی دومین دولت ناکام در جهان است. بنابر گزارش سازمان بین المللی شفافیت ، افغانستان دومین دولت فاسد در جهان است. به همین منوال در تولیدو قاچاق مواد مخدر مقام اول و حتا در سال های اخیر مطابق گزارش سازمان جرایم و مواد مخدر ملل متحد میزان مهاجرت افغان ها از کشور شان به طور گستردهء افزایش یافته که درطول ده سال اخیر این میزان بی سابقه گفته شده است.

بیشتر از یک دهه حکمرانی کرزی، نه تنها وضع مردم بهبود نیافته، بلکه در عرصه های حکومت داری، مسوولیت پذیری، اشتغال و امنیت انسانی اوضاع کشور بحرانی گردیده است. آنچه را میتوان درجریان 12 سال اخیر به عنوان دستآورد قلمداد نمود، همانا فقر، خشونت و تعصب میان شهروندان افغانستان است. بسیاری از مردم ترجیح میدهند تا به ساختار قبیله و ملیت خود اتکاء نمایند، نه به حکومت فاسد و ناکام. اما یکی از شاخص ترین خصوصیات فردی جناب کرزی همانا تطبیق مووفقانه تیوری "تفرقه بانداز و حکومت کن" است. زمان حین برگزاری انتخابات ریاست جمهوری به گونه های مختلف از رهبران و گروه های جهادی سوء استفاده نموده است. با این حیله و فریب افغانستان فعلاً در حالت بحرانی قراردارد، که نمی توان به ساده گی از آن عبور کرد. اما میتوان با همکاری و همآهنگی مردم راه حل منطقی به آن جستجو کرد. یکی از راه حل های اساسی همانا تغییر نظام ریاستی متمرکز به نظام پارلمانی با استاندارها یاوالی های انتخابی است. این گونه رژیم سیاسی نه تنها در کشور های بعد از جنگ دارای نتایج مفید و فوق العاده خوب بوده، بلکه درکشور های پیشرفته نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. این نوع نظام اصل مسوولیت پذیری کارمندان دولت را نزد ملت تضمین می نماید. به هر اندازه که مردم در کار های دولتی سهیم شوند، به همان اندازه برنامه های عمومی و دولتی بیشتر سودمند می گردد و ملت خود را دروظایف حکومت سهیم می دانند.

.1. هرگاه والی ها توسط رأی مردم برگزیده شوند، بیشتر احساس مسوولیت می کنند تا اینکه از جانب یک شخص انتصاب گردند.

.2. احزاب سیاسی مختلف می توانند در میدان رقابت حاضر گردند و راهکارهای مؤثررا پیشنهاد نمایند.

.3. رشد فرهنگ مسوولیت پذیری و پاسخ گویی مقامات محلی. 4. تطبیق اصل تفکیک قواء و احترام به رأی مردم.

5. ساده ساختن اصل سلسله مراتب اداری و بوروکراسی

. 6. تأمین روابط بین نمایندگان و مردم. خصوصاً تجسم خواست های شهروندان در تصمیم گیری های مهم

. 7. تطبیق برنامه های عام المنفع در اسرع وقت.

باوجود فواید و محاسن که نظام پارلمانی دارا است، چرا وقتی حرف از تغییر نظام مطرح می شود، با حساسیت های عجیبی از طرف تیم حاکم روبرو می شویم؟ چرا شخص رییس جمهور نمی خواهد تا تصمیم گیرنده اصلی بر سرنوشت ملت خود مردم گردد؟ چرا همیشه حکمرانان ما خواستار قدرت بی حد وحصر و هوادار استبداد هستند؟ آیا ملت ما شأیسته زندگی مرفعه و آرام مانندسایر ملل جهان نیستند؟ به کدام اساس نظام پارلمانی نمی تواند بهتر از نظام تک فردی جناب کرزی باشد؟ چرا ایشان ناسنجیده و نا آگاهانه حساسیت مضحک از خود نشان داده اند؟ همه را میتوان به یک پاسخ خلاصه کرد "منافع شخصی و فردی".

در پهلوی عکس العمل های کرزی، خاموشی معاونین رییس جمهور قابل تأمل است. طوریکه ما شاهد بودیم در جریان 10سال حکمرانی خود این چهره های اثر گذار رابه انواع مختلف مورد استفاده سوء قرارداده اند. اینبار می خواهد که بامَشت خاک چشم و ضمیر تمام ملت را کور ساخته و پایه های مردم سالاری را لرزان بسازد. امروز تمام تصامیم مهم توسط یک فرد گرفته می شود، ولی درد و رنج حاصله اش را تمام ملت تحمل می کند. پارلمان بیشتر از هر زمان در انزوا قرارگرفته است ، مصوبات مجلس نمایندگان هیچ گاهی از سوی قوه اجرایه تطبیق نمیگردد. تمام خواست ها و نظریات نمایندگان توسط تیم حاکم نادیده گرفته میشود. حتا در بسیاری موارد رییس جمهور جسورانه قوانین نافذه بخصوص قانون اساسی را نیز نقض می کند و بر خلاف مصالح عمومی حرکت می نمایند. موارد نقض قانون اساسی از جانب رییس جمهور:

1.تشکیل محکمه خاص برای بررسی دوسیه های انتخابات مجلس نمایندگان

2.گردهمایی ها یا جرگه عنعنوی که هیچ جایگاه قانونی در نظام حقوقی افغانستان ندارد

3. عدم برگزاری انتخابات شهردار ها، با وجودکه این موضوع صریحاً در قانون اساسی صراحت دارد.

4. عدم برگزاری انتخابات شورای ولسوالی ها.

5.عدم روشن بودن و تعین خطوط کلی سیاست خارجی، بامشورت نمایندگان. و ده ها موضوع دیگر.......

اینک با نشان دادن حساسیت های پوچ و مضحک میخواهد خواست های طیف بزرگ از ساکنان افغانستان را نا دیده بگیرد، تا باشد که منافع ملی را فدا منافع شخصی نماید.

منابع:

1. Brookings failed states Index, 2010: www.brookings.com
2. Transparency International , corruption perceptions index 2010. www.transparency.org
3.Afghanistan constitution, 2004.