"دهل دموکراسی" امسال یکبار دیگر نواخته شد!

امسال که باز یکباردیگرحوادث ناگوارحمله کوچی ها مانند سال قبل شروع شد و مردمان بیگناه بیشمار را ازخانه ها و کاشانه شان گریزان نمود، مقامات مسئول دولت افغانستان بدون توجه به آن هنوزهم به نواختن دهل دموکراسی شان ادامه میدهند و فقط به نام کمیسیون ها ترتیب میدهند تا با ماست مالی به این مسئله راه حل بسنجند.

سال پیش درهمین روزها پس ازحمله وحشیانه کوچی ها به هزاره جات که با حمایت مستقیم طالبان و تیم رئیس جمهور صورت گرفت، آکادمی هنر وعلوم سینمایی فلم مستندی را با نام "دهل دموکراسی" یا به اصطلاح عام دول دموکراسی با کارگردانی علی محمدی مسئول آن آکادمی تولید نمود و سپس آنرا دراین مرکز به نمایش گذاشت.

این فلم مستند سیاست های فعلی حکومت کرزی را به نواختن دهلی تشبیه کرد که فقط ازدورصدایش خوشست و زمانیکه به آن نزدیک شوی گوش هایت را کرمیکند و آن دهلی است که آقای کرزی برای جهانیان مینوازد و با آن داد از دموکراسی درکشورش میزند اما وقتی که آدم حوادث داخل کشور را ازنزدیک لمس کند و به لایه های عمیق ترآن بنگرد این دهل نواختن بجز از سرگرم کردن و فریب دادن مردم و جامعه جهانی چیزدیگری نیست.

این فلم مستند با موضوع حملات طالبان به هزاره جات در قالب کوچی ها وحمایت دولت کرزی بگونه مستقیم و غیرمستقیم ازآنها، اشاره به دهل دموکراسی ای داشت که آقای کرزی وهمراهانش آنرا هم برای مردم افغانستان و هم برای جهانیان مینوازند تا همه را با صدای آن اغفال کنند و هنگامی که همه ازدورغرق درنشعه صدای آنند کارخودشان را بکنند.

این فلم با قراردادن تصاویر دو گانه ای از سیاست های دو پهلوی آقای کرزی که از یکسو زیرنام دموکراسی اما دراصل منحیث یک پشتوانه بالاقوه قومی طالبان جنایت کار را تحت مرحمت خویش قرارداده و ازسوی دیگر بازهم به نام دموکراسی سایراقوام افغانستان را که اکثراً قربانیان دهشت افگنی های طالبان اند، خلع سلاح نموده آنان را به فضای نوین صلح و آرامش فرا میخواند وهمزمان از راه های گوناگون فشارطالبان را زیر نام کوچی ها بالای آنان سوق میدهد، اداره کرزی را دراین گونه قضایا زیرسوال میبرد.

این فلم تصاویری صاف و صادقانه ای را از وضعیت بیجا شدگان، ازخانه ها و زمینهای سوخته و فضای رعب و وحشتی که پس ازحملات طالبان کوچی نما درمنطقه بهسود حاکم گردیده بود نشان میدهد و با بعضی از قربانیان و فراریان این حادثه صحبت هایی انجام داده است.

سازنده این فلم پس ازعقب نشینی چند روزه کوچی ها از منطقه، با گروه کوچکی به مناطقی دربهسود رفتند که توسط طالبان کوچی نما تخریب و یا تاراج شده بود و پس ازگذارندن چند روز درآن مناطق تصاویرشانرا از منطقه گرفتند که دربعضی ازقسمت های این تصاویرهنوزهم صدای فیرازجانب طالبان کوچی نما ازمناطق دورتر به گوش میرسد که این گروه به خاطرخطری که متوجه شان بوده به خط مقدم درگیری زیاد نزدیک نشده اند.

این فلم تعریفی را که فعلاً دموکراسی درافغانستان با آن شناخته میشود زیرسوال میبرد و میپرسد که آیا دموکراسی فقط درمسئله سهم دهی مجدد طالبان به قدرت استفاده میشود که رئیس جمهورمیگوید که "دردموکراسی هرکس حق دارد درتصمیم گیری های سیاسی - اجتماعی این مملکت سهم داشته باشد و طالبانی هم که ازاین خاک اند و ازحکومت ناراض اند از این امرمستثنی نیستند"، ویا مسئله دموکراسی فراترازآن است و باید دربرگیرنده مردم سالاری درابعاد گسترده تری باشد که همه شهروندان کشور درپرتو آن بتوانند حرف شانرا بزنند و درتصامیم مهم کشوری نظرات شان داده بتوانند ومساوات و برابری ملاک کارحکومت باشد و حق به حق داربرسد.

مسایل و سئوالاتی را که این فلم مطرح میکند بسیاراند؛ مثلاً اینکه فعلاً درافغانستان چه تعریفی ازدموکراسی وجود دارد؟ آیا درافغانستان واقعاً دموکراسی وجود دارد؟ آیا این دموکراسی ای است که مردم خواهان آنند ویا وارداتی است و برمردم تحمیل گردیده است و آیا این نوع دموکراسی فقط به نفع استفاده جویی های عده محدودی نیست؟ آیا این همان چیزیست که مردم را برای به دست گرفتن سرنوشت شان میخواستند، پس چرا هنوز هم صدای مردم را کسی نمیشنود؟ آیا جانبداری ازیک عده برعلیه عده ی دیگری ازمردم یک سرزمین درکدام دموکراسی آمده است؟
و آیا با آوردن مجدد طالبان روی قدرت با عناوین مختلف، افغانستان به خوشبختی خواهد رسید؟ آیا طالبان درکارنامه پنج ساله شان که سیاه ترین سالهای تاریخ افغانستان را میسازند چه کمالی ازخود نشان داده اند که همواره حکومت از آنها دفاع مینماید؟

آیا این طالبانی که بجزاز قتل، کشتار، دهشت افگنی، غارت، آدم ربایی و تفاسیرغلط و افراطی ای ازدین چیزی دیگری برای گفتن ندارند، خواهند توانست به روند بازسازی افغانستان کمک نمایند؟ و آیا این گونه حمایت دولت ازطالبان زیرنام کوچی حتی به ضررخود کوچی ها تمام نمیشود؟

آیا چرا کوچی ها بدبخت و فقیرنگه داشته تا گاه و ناگاه مورد سواستفاده سیاستمدران پشتون قرارگیرند؟ پس اگرحکومت درآتش افروزی بین اقوام دست نداشته نباشد، حل این قضیه زیاد پیچیده نیست، که این مسایل دراین مستند مطرح شده اند.

گفتنی است که پارسال درهمین ایام بعضی از تلویزیون ها هم به ساخت برنامه ها و فلم های مستند درزمینه مسئله کوچی ها پرداختند که مصاحبه ها و تصاویری را که تلویزیون شمشاد درباره نزاع کوچی ها و هزاره ها دربهسود به نشرسپرد، تاجایی جانبدارانه بود که درآن برنامه با چند کوچی مظلوم و بی خبرازهمه چیز مصاحبه نموده بودند فقط به منظوری که آنها را بی تقصیرجلوه دهند درحالیکه درمستند "دهل دموکراسی" هیچ طرف قضیه مقصر و شرورمعرفی نشده است بلکه حقیقتی را که کوچی ها هم مردمان فقیر، ستم کشیده و بدبختی اند که سالها توسط سیاستمداران قوم پشتون به منظوررسیدن به اهداف خاص سیاسی شان منحیث آله دست استفاده گردیده اند و خود آنها هم تا جایی قربانی این قضایا اند، به تصویرکشیده است که نقش فلم مستند همانست، بناً این مستند فقط سیاست دولت را درزمینه حمایت از طالبان به نام کوچی ها زیرسئوال برده و پرسیده است که تا بکی مردمان فقیرو بیچاره کشور قربانی سیاست های غلط و سود جویانه چند سیاست مدار گردند و آیا با گذشت سالها بدبختی و زجر دیگرجنگ و خونریزی بس نیست؟

درضمن نتیجه گیری نهایی این مستند اینست که با درنظرداشت شرایط ناگوارسالیان پیش که طی چندین دهه بعضی از اقوام مشخص زیرفشارهایی ازجانب حکام دوره های مختلف بوده اند، اگرشرایط فعلی واقعاً شرایط دموکراتیک به معنی واقعی آن میبود، باید جبران این فشارها و بدبختی هایی که سالیان دراز بالای عده ای ازمردم وجود داشته یکی از اولیتهای کاری این حکومت قرارمیگرفت تا مساوات وعدالت اجتماعی که پایه های صلح وثبات دایمی اند درکشور فراهم میگردید و دیگر زمینه کشمکش ها و درگیریهای قومی فراهم نمیشد.

وحرف آخر اینکه همانطوریکه رسانه هایی چون رادیو و تلویزیون نقش مهمی دراطلاع رسانی دارند، مهم است سینما و هنر و صنعت فلم سازی نیز درکشورتقویت گردد تا بعضی مسایل ظریف با دید عمیق ترازاین طریق برای مردم ارائه گردند.