ماجرای قتل میراکبر هنوزهم درهاله ازابهام قرار دارد

چنین معلوم میشود که سران خلق وپرچم بشمول استخبارات کی گی بی سفارت شوروی سابق درکابل میراکبر خیبر را قربانی اهداف ماجراجویانه خویش نمودند تا به هدف نهائی شان که همانا رسیدن بی چون وچرای حزب بر اریکه قدرت بود برسند ایشان دیگر ضرورت برای اینکه خیبر کی بود چرا کشته شد عامل قتل وی چی کسانی بودند احساس نکردند سران خلق وپرچم درمجموع آنهمه شعارهای پرطمطراق وبیانیه های آتشین که بالای قبر وی ایراد نمودند بعدها ثابت ساختند که همه آن شعارها درمجموع نمایشنامه ای بود که سناریوی آن از مدت ها قبل تهیه شده بود .

میراکبر خیبر مسؤول بخش نظامی گروه پرچم بود وی بعداز ائتلاف دوجناح خلق وپرچم ازاین مقام به دلایل نامعلومی از عضویت کمیته مرکزی کنار زده شد.
اگر آنچه که عبدالقدوس غوربندی وزیر تجارت دوران حفیظ الله امین درکتاب خویش تحت عنوان تاریخ حزب دموکراتیک خلق ادعا کرده است مورد توجه قرار گیرد میراکبر خیبر ازجمله چپی های بوده که بیشتر بمسایل ملی و وطنی توجه داشته است .
بعبارت واضحتر میتوان گفت که میراکبر خیبر یک ناسیونالیست بود قبل ازآنکه یک انترناسیونالیست باشد.

بنابرهمین دلیل وی همیش مورد سوء ظن ببرک کارمل قرار داشت. نظر به ادعای غوربندی ببرک کارمل همیش میراکبر خیبر را متهم مینمود که:

تو در مرداب ناسیونالیزم گیر مانده ای خودت را ازین مرداب خارج ساخته نمیتوانی همیش محافظه کارانه عمل میکنی. حتی گاه گاهی ببرک کارمل وی را میر محافظه کار نیز خطاب میکرد.

غوث الدین فایق وزیر فوایدعامه حکومت سردار محمد داود ادعای مشابه دارد. وی درکتاب خویش بنام رازی را که نمیخواستم افشا کنم عین موضوع را مطرح کرده که داود خان همیشه میراکبر خیبر را نسبت به سایر همقطارانش درصفوف خلق وپرچم ترجیح میداد.

هرچند ادعاهای غوث الدین فایق نظر به سواد کم و گزافه گوئی در وصف خودش مورد شک وتردید مخالفان اش قرار دارد ولی با وجود آن نمیتوان همه ادعاهای وی را بعنوان نزدیکترین فرد به سردار محمد داود در قیام بیست وشش سرطان و وزیر فواید عامه درکابینه وی مردود دانست. درکتاب مذکور کاپی یکی از جراید پرچم بایک عکس کوچک از سردارمحمد داود به چشم میخورد که زیر عکس داود خان میراکبر خیبر عبارات را نوشته که طی آن داود خان را یگانه مرهم گذار دردها وآلام ملت افغانستان توصیف کرده است.

میراکبر خیبر قبل ازمرگش مدت های زیادی را درخانه بدون داشتن شغل رسمی بسر برده است وطبق بعضی اسناد وی به سبب فعالیت های سیاسی از مسلک خویش که پولیس باشد در زمان شاهی طرد گردیده بود. میراکبر خیبر بنا به ادعای آقای غوربندی شخصیت جذاب داشته وبیشتر هوادار وحدت بین خلق وپرچم بود واز تگ روی های کارمل نفرت داشت وی بیشتر به مسایل ملی می اندیشیده است.
بخاطر همین هواداری های وحدت طلبانه اش جناح افراطی حزب برهبری ببرک کارمل همیش بالایش ظنین بود.

یک سال قبل از وقوع حادثه هفت ثور سران حزب خلق وپرچم درسفارت عراق درکابل نشست را انجام دادند که منجر به وحدت هردو جناح خلق وپرچم گردید. ایجاد وحدت بین خلق وپرچم که بر اساس طرح حزب کمونیست عراق صورت گرفت هم خلقی ها وهم پرچمیها به عضویت میراکبرخیبردر تشکیلات جدید حزبی در کمیه مرکزی حزب پایان دادند .

درتشکیلات جدید جایی برای میراکبر خیبر نبود سهم هردو جناح خلق وپرچم درکمیه مرکزی جدید به اساس پنجاه درصد از هردو جناح تعین شده بود.

درآن تشکیلات نورمحمد تره کی بحیث منشی اول کمیته مرکزی وببرک کارمل به حیث منشی دوم تعین گردیدند.

آخرین ساعات زنده گی خیبر

در آخرین ساعات زنده گی خیبر یگانه کسیکه باوی ملاقات کرده وبا او خدا حافظی نموده است بازهم عبدالقدوس غوربندی بوده است.

غوربندی بخاطر رد ادعاهای جنرال محمدنبی عظیمی کتاب تاریخ حزب دموکراتیک خلق رانوشت و با دلایل موجه مسؤول قتل خیبر ببرک کارمل را معرفی کرد نه حفیظ الله امین را.

گلبدین حکمتیار ودست داشتن وی درقتل میراکبر خیبر

اما درین اواخر نوشته های دیگری نیز اندرین باب به نشر رسیده است که به عوض اینکه پرده از روی این ماجرا بردارد سبب برانگیختن پرسشهای بیشتر نیز گردیده است.

ازبین این نوشته ها یکی هم ادعای شخص گلبدین حکمتیار است که مسؤولیت قتل خیبررا پذیرفته است درعین زمان نوشته آقای وحید مژده از اعضای سابق حزب حکمتیار درتائید آن ادعا میباشد .

اینکه شخص حکمتیار بعنوان رهبر یک حزب مسؤولیت قتل را بعهده میگیرد هیچکس بشمول این بنده نمیتوانند وی را از پذیرفتن آن مسؤولیت مانع شوند اما از دیدگاه مسایل سیاسی افغانستان نمیتوان به ادعای وی نظر به دلایل که در زیر پیشکش میگردد بعنوان یک سند معتبر اهمیت قایل شد.

نوشته آقای وحید مژده با وجود ذکر بعضی نامها مانند داکتر لطیف وصمد کوچک نتوانسته است پاسخ روشن به سوالات اساسی درباره قتل خیبر ارائه کند بلکه پرسشهای دیگر را نیز باعث شده است.

پرسش اول:

آیا میراکبر خیبر آنقدر تهدیدبزرگ برای حزب حکمتیار محسوب میشد که حکمتیار دیگران را یکسره فراموش کرده بود وصرف بجان خیبر تاخت ؟

پرسش دوم:

اگرحکمتیار ادعا دارد که استراتیژی وی در زمان داود خان ترور رهبران خلق وپرچم بود چرا قدوس غوربندی شامل آن استراتیژی نبود که تا ناوقتها با خیبر شانه به شانه قدم میزد؟

پرسش سوم:

چرا حکمتیار و وحید مژده در طول این قدر مدت حتی تاوقتیکه عبدالقدوس غوربندی در قید حیات بود خاموش بودند و نمیخواستند از عملیه جهادی خودشان که همانا محو مفسدان وایدیالوگ های حزب خلق وپرچم بود یاد نمایند؟

ازمجموع این سه پرسش که بصورت خلص مطرح شده چنین معلوم میشود که هم حکمتیار وهم هوادارانش چون آقای وحید مژده صرف از باب تفاخر خواسته اند که ازهمچو یک قتل مرموز برای خودشان افتخار درست کنند تا مورد توجه هواداران خویش مانند بعضی ملاها مثل مولوی تره خیل وشیخ الحدیث فضل الهادی شینواری قرار گیرند.

واقعیت این است که در زمان حاکمیت سردار محمد داود اصلا میراکبر خیبر به هیچ عنوان مانند دیگر رهبران خلق وپرچم چون ببرک کارمل وتره کی و امین از شهرت خاص دربین مردم برخوردار نبود.

اما با آنچه که گفته آمدیم نوشته آقای وحید مژده مورد پسند یکنفر قرار گرفته است که وی خود یکی از سران حزب خلق بود ایشان دستگیر پنجشیری میباشند.

آقای دستگیر پنجشیری بلافاصله بعداز نوشته آقای وحید مژده به وجد آمده وقلم برمیدارد ودرسایت آریائی که مخصوص خودش ورفقای همفکرش میباشد نوشت که گویا مقاله آقای وحید مژده به تمام حدس وگمانها را در باره قتل میراکبر خیبر نقطه پایان بخشید.

دستگیر پنجشیری که قبل ازمقاله آقای وحید مژده تمام ادعاها را مبنی برقتل خیبر حدس وگمان میدانست به یکباره گی نوشته آقای وحید مزده را بعنوان یگانه سند موثق قلمداد نمود.

درحالیکه پرسشهای قبلی میتواند آغاز برای پرسشهای فرعی دیگر باشد د که خالی ازدلچسپی برای مطالعه کننده گان تاریخ سیاسی افغانستان نیست.

نتیجه:

بخاطر اینکه قتل میرخیبر ریشه خارجی دارد وپای سفارت شوروی وقت دخیل است هیچ گاه از چنین قتل پرده برداشته نخواهد شد کما کان درهاله از ابهام باقی خواهد ماند.