یاد دوران جهان بخیر!

دوستان گرامی توجه کنید به مصاحبت آموزنده میان مجاهد بزرگوار و شیخ الحدیث سیف الاسلام والمسلمین شمع فروزان اهل یقین برادر محترم عبدالرسول سیاف و نواسه تیزهوش شان :

نواســــه ســــیاف :
بابه جان چرا ما ایطو خانه کلان داریم و او بچه گک همرای مادرش ده روی سرک خو میکنن ؟

عــبدالرســول ســیاف :
بچم مه ده جوانی هایم جهاد کدم و خداوند اجر جهاد مره ای خانه ها و موتر ها ره برایم داد.

نواســــه ســــیاف :
بابه جان او بچه گک هم میگه که پدرش جهاد کده و شهید شده خی چرا او مثل ما خانه کلان نداره ؟

عــبدالرســول ســیاف :
بچم جهاد مانند قمار اس که یکی را از خاک می خیزانه و دیگری را به خاک می شانه !

نواســــه ســــیاف :
بابه جان جهاد که مثل قمار اس خی جهاد هم حرام اس ؟

عــبدالرســول ســیاف :
نی نی ! بچم مه گفتم مثل قمار یعنی که مثل قمار برد و باخت داره ؟

نواســــه ســــیاف :
بابه جان اجازه دارم که پیسه دخل خود ره بری او بچه گک بتم ؟

عــبدالرســول ســیاف :
نی بچم ای کار ره اصراف میگن و اصراف ده اسلام حرام مطلق است و در جمع گناهان کبیره میره

.نواســــه ســــیاف :
بابه جان مالم ما میگه که کمک کدن به غریب ها ثواب داره !

عــبدالرســول ســیاف :
معلم تان بد میکنه ، برش بگو که تو می فامی یا بابه کلانم !
خداوند بام ره دیده برف می اندازه ، خودش می فامه که کی ره چه قدر بته به کمک ما ضرورت نداره و اگه ما به کار خدا دخالت کنیم ای خودش یک گناه کلان اس .
به معلم تان بگو که لقمه خوده به اندازه دهانش بگیره اگه نی ده گلونش بند مانده خفک میشه.

با تقـــــــــديم حــــــــــــرمت
حقــــ(شـــمس الحــق)ــــانی