ربانی: مصلح شُوم

نه می‌دانم به ضرب المثل‌ها چقدر باور دارید؟ اگر وقت وحوصله داشتید، این نوشته را بخوانید، انسان‌ها در رزوهای بدوی خود چیزی های را تجربه کردند، تجربه‌ها حاصل قرن‌ها زندگی پر رزم و رازی انسان‌ها است، که به مرور زمان از سینه ی به سینه ی انتقال شد، تا این‌که را باز کرد به نوشته ها، این یگانه دلیلی‌ست، برای دوام نگه‌داشتن ضرب المثل ها در میان مردم؛ ضرب المثل‌ها، مانند آموزه‌های دینی‌ مغزی انسان‌هارا تسخیر و در استناد و یا کنایه ها به کار رفت ومی‌رود.

ضرب المثلی را که در بالا تذکر کرده ام، شاید تجربه‌ی صدها ساله بشری باستان باشد، اگرچه در جمله‌ی کوتاه بیان شده است، ولی دنیای از مفاهیم را انتقال می‌دهد، اکنون رابطه‌ی مفاهیم این ضرب المثل را با زندگی برهان الدین ربانی مقایسه می‌کنم، تا روشن شود که تجربه های بشر واقعیت دارد؛ یا یاوگی جز نیست، شاید شماری؛ نگارنده را به قومی، یا گروهی برچسب دهند، ولی من، اما صادقانه و فهمم ازمفاهیم می نویسم.

ربانی از گرفتن اولین روزی قدرتش، زندگی پر ماجرای را پشت سر گذاشته است، جنگ های میان حزبی، کشماکش‌ها میان سیاست مداران بالای پست ریاست جمهوری وغیره... که تا هنوز ادامه دارد.
خوب است درین جاه این داستان را نیز علاوه کنم، روزی با جمع دوستانم نشسته بودم گاه ازین قصه می‌کردیم، وگاه از آن؛ یکی از آن‌ها جوکی گفت زیبا و دل نشین: یکی از بچه‌ها بالای سنگی همواری نشسته بود، این طرف سایه درخت به آن طرف می‌برد و از آن طرف به این طرف، در فرجام دوستم گفت: "شما مانند ربانی چوکی را بخود بستید وهرطرف منتقل می‌کنید، به سنگ پهلویت بنویس وزارت دفاع، وبه سنگ دیگری بنویس، وزارت کشور(داخله)، سنگ خودت که مقر ریاست جمهوری‌ست". اکنون هم‌مانند این نوع قصه‌ها هزاران داستان زبان زد خاص و عام است.
وی در جریان حکومتش دست به کشتار غیرنظامیان زد، وهم چنان درصدد بود، تانسلی را از جغرافیایی سیاسی بنام افغانستان حذف کند، مثال های زیادی از روی‌دادهای حکومتی جناب عالی داریم و شاهد آن بودیم، من به دلیلی طولانی شدن بحث از ادامه‌‌ی آنها خود داری می کنم.

اگرجناب مصلح بالای تقسیم حکومت باهم به توافق می‌رسیدند، وچوکی را به بدخشتان منتقل نمی کرد، دریک کانتنر، مقام ریاست جمهوری، به دیگری وزارت دفاع، وبه دیگری وزارت کشورنمی‌نوشت وضعیت این طور نمی‌شد، شاید امروز ما شاهد، چنین روی‌دادها درکشور نبودیم.

ربانی پس از کشته شدنش، امابه دلیلی تغیری نام دانشگاۀ تعلیم وتربیه کابل و جاده منتهی به دانشگاۀ پولی تکنیک به اسمی ربانی؛ به فرمان ریس جمهورنیزجنجال های را در قبال داشته است؛ در نخستین روزهای نصب لوحه و تغیرنام دانشگاۀ تعلیم وتربیه، دانشجویان تحریم درسی، و استادان به رسم اعتراض ترک وظیفه کردند.

درچندمین روز، پس از نتیجه ندادن تحریم درسی؛ دانشجویان دست به اعتراض های خیابانی زده و راهای ورود به مجلس نماینده‌گان را بستند، و پس از آن در مشاجره های لفظی و درگیری‌های فزیکی میان موافقان و مخالفان شیشه های این دانشگاه را شکستند، درس‌های این دانشگاه از همان روزی تبدیلی نام، به بعد مختل شد، و تاهنوز نیز به همان روال است، اعتراض‌ها برای دوباره برگشتاندن نام این دانشگاه به تعلیم وتربیه از سوی دانشجویان ادامه دارد.
حال شما گویید شُوم است، یا خیر، در زندگی چه جنایت های را مرتکب شد، و پس از مردنش چه اتفاق های داره به وقوع می‌پیونده، در زندگی او اقوام پارچه شده، و به جان یک دیگر افتادند، اکنون درست همان وضعیت است، دانشجویان پارچه شده اند، و پاپوش برای یک دیگرشان درست می‌کنند.

اکنون دانشجویان این دانشگاه به دوگروه موافق و مخالف تقسیم شده اند، شماری از دانشجویان پشتون جمع هزاره منهای تاجیگ‌ها، برخلاف تغیرنام دانشگاۀ تعلیم وتربیه به دانشگاۀ ربانی اند، تاجیک ها، اما موافق اند با تصمیم گیری دولت در تبدیلی نام دانشگاه، به همین لحاظ شماری از دانشجویان تاجیکی دانشگاۀ بلخ دست به راه پیمایی زدند، درکابل، اما مخالفان بیشتراند، و تلاش دارند، تا نام این دانشگاه دوباره بر گردانده شود، آروزویی که جز خواب، در بیداری غیرممکن است.

باچنین حوادثی که در کشور روی‌داد، وتغیری نام دانشگاۀ تعلیم وتربیه به دانشگاۀ ربانی در قدم نخست به نفع ملت نیست، اگرهم کرزی این کار را کرده بود نباید پسر ربانی آن را قبول می‌کرد، زیرا تغیرنام دانشگاه یکی از آن معامله های سیاسی ریس جمهور کرزی است، تا ازین طریق بتواند، آب را گل آلود کند وماهی گیرد، از سوی هم با این کارش می‌خواهد در برابرایتلاف تاجیک، هزاره‌ و اوزبیک‌ها فایق آید، یعنی تفرقه انداز و حکومت کن.

دوم این‌که کرزی و تیمی کاری اش، می‌خواهند برهان الدین ربانی را بیشتر میان مردم متنفر کنند، تا پسرش نیز قربانی آن چنانی شود، و ازسوی هم دل یار به دست آرند، زیرا انتخابات نزدیک است.

باتوجه به مسایل که برشمردم، اگر آقای صلاح الدین ربانی می‌خواهد میان مردم جنجال‌ها بیشتر نشود، یعنی در واقع می‌خواهد به عنوان کسی کارکند، که رییس شورای صلح باشد وبرای مصالح ملی تلاش می‌کند، باید درنخستین اقدامش لوحه دانشگاه را پایین کند، زیرا تاهنوز دولت نتواسته است، کسانی را راضی از دولت نبودند به میز مذاکره بنشاند، و این هم به آن اضافه شد، بهتر است بگوید این کار را به دلیلی وحدت ملی ومصالحه ملی انجام داده است، نه به خاطر دانشجویان، با این کارش شاید بتواند موقعیت واعتمادی را میان مردم پیداکند واگرنه، هر روز توهین وتحقیر مردم را نسبت به پدرش خواهد شنید، چیزی که هر روز پسر را رنج خواهد داد.