پادشاه سعودی با کدام لحن حمله انتحاری در فاریاب را محکوم کرد؟

کشورهای عربی چون عربستان و امارات که جزو معدود کشورهایی بودند که امارت طالبان را به رسمیت شناختند، پول های هنگفتی را برای کمک به طالبان هزینه کرده اند تا با صدور جهاد به خارج از مرزهای خود، در کمال آرامش به تجارت بپردازند. عربستان یکی از بزرگترین فروشندگان نفت جهان است و قرار داشتن شهرهای مذهبی چون مکه و مدینه در این کشور، فرصت خوبی برای تجارت تریلیونی داده و هیچگاه نمی خواهد با جهاد در داخل عربستان این تجارت و البته حکومت خاندانی آل سعود را به پایان برساند.

کشوری چون امارات متحد عربی نیز به همین شکل نمی خواهد قلب تجاری خاورمیانه را از دست داده و با هر راه ممکن تجارت و سکس را در دوبی به پیش می برد. این کشورها برای مهار بنیادگرایی خشن در کشورهای خود، سیاست راهبردی انتقال جهاد به کشورهایی چون پاکستان و افغانستان را دنبال می کنند. بافت قبیله ای دو سوی مرز پاکستان و افغانستان این امکان را بخوبی برای این سیاست فراهم کرده که بنیادگرایی دینی و باورهای قبیله ای با یکدیگر تلفیق شده و مکان مناسبی برای افراطی های عرب همچون بن لادن و القاعده باشد. همین سیاست عربستان و امارات در برخی از کشورهای آفریقایی همچون سودان به پیش می رود. سودان کشوری ست که بسیاری از مشخصات افغانستان را دارا می باشد و بنیادگرایان عربی در آن مانند دو سوی مرز افغانستان و پاکستان از نفوذ قابل توجهی برخوردارند.

با این نگاه، بعید به نظر می رسد که عربستان سیاست خود را مبنی بر حمایت از تروریسم در افغانستان و پاکستان تغییر داده باشد اما با اینحال اگر چنانچه عربستان نیز رسما و آشکارا علیه جنایات طالبان موضع بگیرد، آيا می توان طالبان را که برخواسته از منافع تمامیت خواهانه قبیله ای در افغانستان است، متوقف کرد؟ گرچه این گروه تروریستی حامیان قدرتمند بین المللی داشته و به استخبارات کشورهای مختلف ارتباط دارد، با این هم تا زمانی که برخورد اساسی با تفکر طالبانی- قبیله ای در این سرزمین صورت نگیرد، طالبان در هر زمان، در نقش های مختلف، با نفوذ گسترده ی قبیله ای در این سرزمین سر برخواهد کرد و کشتار و جنایت ادامه خواهد یافت. همچنانکه امروز شنبه 27 اکتبر، طالبان شش مسافر را در غزنی و در مسیر راه قندهار- کابل تیرباران کردند.