ملا صاحب چرت مه ستا بلاگی ته تاوان نه رسیژی
یک کارتون
شنبه
15 دسامبر 2012
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
پيام‌ها
16 دسامبر 2012, 04:14, توسط ن.ب
قوم جاهل!
ببينيد كه افراد اين قوم جقدر خر است. دشمن خاك ما در مقعدش بم را ميكزارد كه برو انجا انفجار كو.شكى نيست كه در اله تناسلى يك ادى شان هم همين كار را بكند.برادران هوشيار باشيد كه اينها نه عزت و نه نا موس دارند.با كستانى و بشتون با كستانى تنها بينا موسى كرده است در كشور ما.بشتونهاى ما ساده هستند,فقط بشتو حرف بزن او تسليم است ببر و هر كارى كه ميكنى بكن.
17 دسامبر 2012, 04:00, توسط bad boy
LOOKS LIKE A HAZARA BOY IS GIVING A BLOW JOB TO TALIB
IT, A GOOD WAY TO DEFENED YOURSELF
EVERY BODY KNOWS THAT TALIBAN HAVE A WEAK SPOT FOR HAZARA BOYS
18 دسامبر 2012, 12:19, توسط ناقد
ازین قوم خر و جاهل باید پرهیز کرد! این قبیله بزدل و نادان مورد هر نوع سوء استفاده قرار میگیرند! از جمله تعبیه مواد منفجره در مقعد شان برای انتحاری! این چه بیشرمیست او قوم سگ صفت!!!!
2 جنوری 2013, 12:46, توسط ناجی
من تحمل زیاد در مقابل هر نوع جنګ فکري را دارم ، اینکه شما قبیله را که من با ان متعلق هستم سګ صفت خواندید ، من برایت جواب امام ابو یوسف قرضاوی را میدهم که یک یهود برای کاستن عزت اش در مظهر عام این طور سوال کرده بود " شما بهتر هستید یا این سگ من؟" او با بسیار ارامش جواب داد " اگر خداوند متعال من را مغفرت نماید پس من بهترم ، و اګر نه سګ تو بهتر از من است" من تو را سگ صفت نميخوانم ، ولې برایت بګویم که من یک ماما داشتم که در مقابل روسها ۸ سال جنګید و یک مجاهد با ایمان بود و اخر هم توسط روسها به تانک بسته شد و شهیدش کردند ، ولې حال نمېدانم اینکه تو به قبیله ان مجاهد و غازي سګ صفت خطاب کردي ، نمېدانم او را چطور سګ صفت بخوانم ، حالانکه در راه اسلام شهید شد.
باز هم فکر میکنم که کدام صفت من به سګ میماند ، البته من در روز ۲ بار یاسین شریف را تلاوت میکنم ، باز فکر میکنم که کدام صفت من به سګ میماند ،
حیرانم کردي ، اینکه ، من مٍثنوي و معنوي مولانا را به زبانم خودم در میارم ، و بارها به زیارت شور عشق میروم ، حیرانم کدام صفت من به سګ میماند ، باز میګویم که در زبان دري و از اهل تصوف دری زبانان از من بهتر نمېداني ، ولې تو قوم من را سګ صفت خواندي ، من قوم و قبیله ترا سګ صفت نمېخوانم چون تربیت من با تو فرق دارد در زبان ما یک شعر است " د مات لوښي اواز کله ثابت خيژي - د هر چا عمل څرګند په خپل ګفتار شي" خو خیر قضا را به ان ذات لا یزال و حاشر میسپاریم که مالک روز قضا است ، از خاطر یک اشپش در داددن پوستین کار عاقلانه نیست.