یک انسان
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
دوباره اخبار خواندم. دوباره دلم آتش گرفت. زنی فعال در وردک کشته شد. زن دیگری در کابل خودکشی کرد. زنی… از تکرار اخبار متنفرم و معمولا می کوشم روی صفحهء فیس بوکم نشر شان نکنم.
در این مواقع فکر می کنم که یگانه راه بوجود آوردن تغییر واقعی و درازمدت در افغانستان ایجاد یک جنبش سراسری زنانه است و این جنبش بدون سواد ناممکن است. می خواهم همه چیز را رها کنم و بروم در دهی دوردست خواندن و نوشتن درس بدهم. قریه به قریه سفر کنم و به هر زنی که برخوردم سواد بیاموزانم. به یاد کمپاین سوادآموزی در کوبا می افتم که در جریان یک سال 84% نفوس را باسواد کرد. در این برنامهء دولتی افراد باسواد از شهر ها به دهات رفتند و هر کدام با یک خانواده زندگی کردند، با آنها دهقانی کردند، از آنها زندگی آموختند و در مقابل برایشان خواندن را یاد دادند. برای این کمپاین یک دولت مرکزی قوی و امنیت نیاز است. برای آن، انسانهای خوب، سیاستمداران مخالف با معامله گری، پول… نیاز است. افکارم را نمی توانم مهار کنم.
بهتر است به این فکر کنم که من، یک انسان از میان بیشتر از هفت میلیارد، همین امروز چه کار مثبتی می توانم بکنم.
دسته‌بندی شده در: یادداشت ها 
آنلاین : http://noorjahanakbar.wordpres...
