بی تفاوتی دولت در قبال مهاجرین افغانستانی گیر مانده در شرایط جنگی سوریه

تقریباٌ تمامی کشور های غربی و منطقه، شهر وندان شان را که ساکن سوریه بود اند، از همان آغاز بحران و جنگ داخلی از سوریه خارج کرد اند، اما بر عکس دولت افعانستان حتی سعی نکرده است به خاطر نجات جان شهروندان اش هم که شده، با دولت سوریه روابط دپلماتیک بر قرار کند. دیروز با صحبت تلفنی که با چند تن از مهاجرین هم وطن در سوریه داشتم هر کدام آنها به شدت از وضعیت بدِ امنیتی و معیشتی ومکانی شان نگران بود اند، چنانچه تا کنون در اثر فرود آمدن چند راکت و موشک چهار نفریشان شهید شده اند و نیز گروه های مسلح در چند مورد جدا گانه، جوانان شان را گروگان گرفته است، و پس از شکنجه ی بسیار که گاهی با شوک برقی نیز همراه بوده است، تنها در ازای گرفتن پول هنگفت از خوانواده های شان آنهارا رها کرده است، و در مواردِ هم آنها را تهدید به قتل عام کرده و اخطار داده است، در صورت که در جنگ پیروز شود تمامی شعیان کافر را خواهد کشت، از آنجای که هزاره ها با قیافه های مشخص و متفاوت شان با سوری ها به راحتی قابل شناسای هست با پیروز شدن اسلام گراهای تند رو، روا داشته شدن یک قتل عام دیگر بر هزاره ها باز هم به نام مذهب کاملن قابل پیش بینی میباشد چیزی که چند سال پیش در مزار و یکاولنگ اتفاق افتاد.

آنها همچنان یاد آور شدند که بیش از نیمی جمعیت دو هزار نفری شان از خانه های شان که در شرق منطقه ی مهاجر نشین به نام سیده زینب واقع است فرار کرده و فعلن در سمت غربی همین منطقه زیر خیمه ها و مسافرخانه ها به سختی زندگی شان را میگزراند، این در حالیست که به گفته آنها تا کنون، نه سازمان ملل و نه دولت افغانستان هیچ گونه توجه و همکاری با آنها ندارند، چنانچه آنها بارها از اسحاق گیلانی سفیر افغانستان در اردن که ظاهرن نمایندگی بخش سوریه را هم دارد، خواسته اند که حد اقل یک نفر را به عنوان کارمند رسمی آن سفارت به دولت سوریه معرفی کند، تا از آن طریق مهاجرین مشکلات پاسپورتی و اسناد روادید شان را حل کنند، اما با تأسف ایشان حاضر به هم کاری نشده است، و نیز آنها به من یاد آور شد اند که به در خواست کمک شان از سوی دفاتر احزاب وحدت آقایان خلیلی و محقق ونیز فدراسیون سراسری هزاره ها در استرالیا وسیما سمر و چند ارگان حقوق بشر جواب داده نشده است، این در حالیست که هر کدام از این ارگان ها و اشخاص که در بالا نام برده شد میتواند به گونه ی گره از کار بسته ی این مهاجرین بی پناه باز کند، سازمان ملل قادر است اسکان مجدد آنها را تسریع بخشد، و به کشور های امن حتی به طور مؤقت هم که شده منتقل شان کند، کاری که قبلن در بوسنی و جاهای دیگر انجام داده اند. دولت افغانستان میتواند با ایجاد روابط سیاسی با سوریه زمینه ی خروج مهاجرین از مهلکه را مهیا سازد، و نیز با در میان گذاشتن نگرانی های اش (که اگر داشته باشد) با کشور های عربی، در ارتباط با تهدید های کشنده ای امنیتی که از ناحیه ی تند روان مذهبی متوجه مهاجرین میباشد بالخصوص بعد از سقوط احتمالی دولت سوریه، که با توجه با نفوذ این دولت ها بر اسلام گراهای مسلح، میتواند کار ساز باشد، و نیز اشخاص چون خلیلی و محقق و سیما سمر، هرکدام اگر دل بسوزاند، میتواند کاری در این زمینه انجام دهد، یکی در مقام معاوین دولت، دیگری در اتلاف به حزبِ که مشخصاٌ با دولت ترکیه، یکی از بازی گران اصلی در سوریه روابط خوب و قابل دید دارد، و آن دیگری در مقام ریاست حقوق بشر و با شناخت اکثر افراد مؤثر در سطح جهانی در زمینه ی حقوق بشر، حتی شورای سراسری هزاره ها در استرلیا میتواند کار ساز باشد شورای که نام نماینده گی نزدیک به هشتاد هزار جمعیت را بر خود گذاشته ظرفیت آن را دارد که موضع را با دولت استرالیا در میان بگذارد، و زمینه رهای مهاجرین به دام افتاده را با آوردن شان حتی به طور مؤقت هم که شده در استرا لیا آماده سازد، اما با تأسف باید بگویم آنچه که در بالا آمد چیزی نیست جز توقعات به جا که بعید کسی آن را بر آورده کند، و در پایان باید اضافه کنم، رنگ قومی دادن در این نوشته بر خلاف میل ام بوده، اما چه میشود کرد؟ با تأسف واقعیت در افغانستان همین است.

ط ه