سلیمان خیل بصورت محرمانه به سفارت آمریکا: بیشتر از نیم طالبان کوچی هستند

کابل پرس^?: تنها مقایسه ی دو سند نشان می دهد که محمود خان سلیمان خیل یکی از رهبران کوچی، سابق رئیس مستقل انسجام امور کوچی ها و در حال حاضر وکیل از ولایت پکتیکا در پارلمان ، به افکار عمومی و خبرنگاران در جریان جنایات کوچی ها در بهسود و دایمیرداد می گوید کوچی ها مسلح نیستند و از سوی دیگر به مقامات سفارت آمریکا در کابل می گوید که بیش از نیم گروه طالبان را کوچی ها تشکیل می دهند. سند محرمانه ی افشا شده از سفارت آمریکا توسط ویکی لیکس می گوید او حتا نمونه ای از ولایت خود پکتیکا می آورد که بیشتر فرماندهان طالب در این ولایت کوچی می باشند.

سند محرمانه منتشر شده از سفارت آمریکا مربوط به آگوست سال 2009 می باشد، از هنگامی که او دوبار مخفیانه در این ماه در روز های 4 و 9 آگوست با مقامات این سفارت ملاقات داشته است. ویدئویی که در آن سلیمان خیل مسلح بودن کوچی ها را رد می کند مربوط به ماه جولای سال 2008 می باشد، از هنگامی که کوچی های طالب در حملات خونین خود به مردم در بهسود و دایمیرداد، چندین تن را کشته، هزاران خانواده را ناچار به ترک خانه هایشان کرده و به چپاول، غارت و تخریب اموال مردم پرداختند. آنان به وحشیانه ترین شکل ممکن ابتدا قربانیان را سنگسار کرده، بر جنازه های آنان با اسب تاخته و سپس جنازه ها را آتش زده اند. البته اگر همین اکنون نیز خبرنگاران از هر کدام از سران کوچی از جمله سلیمان خیل، غنی احمدزی، گلاب کور یا ملا تره خیل بپرسند، آن ها باز هم به افکار عمومی می گویند که کوچی مسلح نیست. اگر سند محرمانه ی سفارت آمریکا در کابل را نیز نادیده بگیریم، اسناد و شواهد کافی مبنی بر هجوم خونین کوچی ها با حمایت کامل طالبان وجود دارد.

در سند سفارت آمریکا نام محمود خان سلیمان خیل رئیس مستقل انسجام امور کوچی ها عبدالوهاب سلیمان خیل آمده است.
اگر گفته های رهبر کوچی سلیمان خیل را که بیش از نیم طالبان کوچی هستند را با دقت بررسی کنیم می بینیم، کوچی های طالب تنها تهدید امنیتی برای باشندگان غزنی و میدان نیستند و در نقاط مختلف افغانستان آنان می توانند جان مردم را بگیرند.
نگاهی به آمار رسمی دفتر نمایندگی سازمان ملل در کابل، از کشتار غیر نظامیان تنها در سال های 2007، 2008 و 2009 می اندازیم. همانگونه که همه می دانیم، بیشتر این غیر نظامیان در بمب گذاری ها و حملات انتحاری کشته می شوند و حتا طالبان رسمن انجام این حملات را بر عهده می گیرند. تنها در همین سه سال حداقل 6 هزار و 53 غیر نظامی کشته شده اند. بخش از غیر نظامیان توسط نیروهای بین المللی کشته شده اند و بخش زیادتر نیز توسط طالبانی که آقای سلیمان خیل می گوید بیشتر آنان کوچی هستند. در هر صورت حمله به غیر نظامیان و کشتار آنان جنایت جنگی محسوب می شود چه از سوی نیروهای بین المللی باشد و چه از سوی طالبان و کوچی طالبان.

نکته ی بسیار مهم دیگر که هیچگاه نباید نادیده گرفت، نقض گسترده ی حقوق زنان و کودکان کوچی بويژه دختران می باشد. در سند سفارت آمریکا آقای سلیمان خیل اشاره می کند که سنت کوچی ها و پشتون ها مانع بیرون آمدن زنان از خانه می شود و همین یکی از دلایل اصلی سطح بالای بی سوادی آنان می باشد. این واقعیت که نقض حقوق زنان و دختران در جامعه ی کوچی گسترده است را باید با دقت و جدیت دنبال کرد. چرا که تغییر در جامعه چه کوچی و چه غیر کوچی و گام زدن به سمت مدنیت، نیاز به تغییر جایگاه زنان می باشد. با این حال در هنگام توجه به حقوق زنان و دختران کوچی دقت لازم را باید داشت که منابع احتمالی مالی و معنوی توسط مردان کوچی برای همان سنت های ضد حقوق بشری به مصرف نرسد، بلکه بتواند تغییرات بنیادینی را برای تحول وضعیت زنان کوچی بوجود آورد.