به عارف رحمانی وکیل غزنی : آیا برای قانون شکنی، زور گویی و خشونت به پارلمان رفته اید؟

یکی از خبرهای بدی که طی یک روز شنیدم، خبر لت و کوب کردن عزیز سیرت توسط یکی از نماینده های پارلمان کشور بود. این خبر برایم ناخوشایندتر از خیلی خبرهای بد دیگر بود. من واقعاً دردمند شدم و اگر نتوانستم طی زودترین فرصت، ابراز تأسف و همدردی نمایم، تنها به این دلیل بود که مصروف بودم؛ اما شنیدن این خبر خیلی ناخوشایند بود و بار دیگر گلویم را عقده گرفت.

لت و کوب کردن یک آدم عادی، یک کارگر، یک فروشنده، یک هنرمند، یک خبرنگار و... توسط نماینده های حکومت- این حکومت رسوا و فاسد- هیچ تازگی ندارد. زیرا تا اکنون آدم های زیادی از هر قشر و طبقه ای، توسط وکیل و رئیس و وزیر و ... مورد حتک حرمت، توهین و برخوردهای خشن فزیکی قرار گرفته و حتا کشته شده است و دادگاه و قاضی و عدالتی نیز نبوده است تا فریاد را بشنود. زیرا منطق، منطق زور و خشونت است و حکومت یک حکومت مافیایی، رسوا، دزد و بی هویت و... است. باز هم این خبر، تازگی ندارد؛ زیرا لت و کوب یک هنرمند (مانند عزیز سیرت) در سرزمین و در قاموس یک حکومت و نظامی اتفاق می افتد که از اخلاق و خدا، وجدان و عقلانیت، کاملاً و بطور کلی تهی و خالی است.

من دردمند شدم و از واقعه ی لت و کوب این هنرمند عزیز، برآشفتم؛ اگرچه با درک واقعیت هایی که اشاره کردم. برای همین، مصمم شدم تا چند کلمه حرف با اقای وکیل عارف رحمانی داشته باشم. آقای رحمانی که بواسطه رأی دستکم عزیز سیرت و همشهریانش به کرسی گری یک نهاد مافیایی و رسوایی به نام پارلمان رسید.

آقای رحمانی! من هیچ حرف خصوصی با شخص شما ندارم و شما را نیز سالها پیش از نزدیک دیده ام. از سجایای اخلاقی و موقعیت و سیاست و منصب شما نیز چیزی یاد آوری نمی کنم زیرا که خود شما، از دوران طلبگی و شاگرد آخوندی تا وکالت، همه چیز تان را به نمایش گذاشته اید. از آبرو و حیثیت تان به عنوان یک طلبه و کسی که مطیع و مرید کارگزاران مذهبی قم و آیت الله های ایرانی و قندهاری هستید، نیز چیزی یاد آوری نمی کنم زیرا که همه ی ملت، دیگر شما را می شناسند اگر واقعاً اندکی فهم در کله شان باقی مانده باشد.

آقای رحمانی! نمی دانم، گاهی فکر می کنم این رفتار شما (کتک زدن و لت و کوب کردن یک هنرمند و یک آدم بی غرض) در واقع عقده گشایی بیش نیست. چرا؟ چون می دانم سیرت، یک آدم دموکرات و اخلاقاً منتقد مذهب و آخوند مآبی و آخوند گرایی است. شاید هم لت و کوب شما، ریشه در همین عقده داشته باشد. فرض دیگر این است که این کارهای شما، در ادامه پرونده فساد مالی و فساد اخلاقی تان است که بوسیله وزیر مالیه به قرائت گرفته شد و آبروی کذایی شما را پیش خلق و مردمی که هنوز گوش به دهن شما و آیت های قندهاری تان است، برد. اما در این شکی نیست که موتور اخلاق شما هم به عنوان طلبه و آخوند و مبلغ دینی و هم به عنوان نماینده در پارلمان و پست وکالت، از جاده انسانیت منحرف شده است و این البته که غیر منتظره نیست. زیرا موقف و موقعیت و شغل شما به عنوان مبلغ مذهبی از شاگردی آیت الله ی قندهاری تا آیت الله های قمی، به شما چنین ارزش بی ارزش را دیکته می کند.

آقای رحمانی! تو رأی خود را از ملت گرفته ای و مطمئن ام هر انسان با وجدان و وطن دوست و طرفدار انسانیت، عقلانیت، عدالت و آزادی درک می کند که دست شما در کیسه بوری از بیت المال ملت، آغشته است؛ اما عزیز سیرت، یک هنرمند است، گذشته از آن، او یک آدم بی غرض است. پس مطمئن باشید موقف و موقعیت شما حد اقل میان نسل جوان این مردم، پایین تر از سیرت است. زیرا عزیز هیچ وقت دزدی نکرده است، هیچ وقت توده سواری نکرده است، هیچ وقت فرمانبرداری شیخ های قمی و قندهاری را نکرده است، هیچ وقت زور نگفته است و هیچ وقت کاری نکرده است که به ضرر ملت و مردم بوده باشد. پس مطمئن باشید هر ذهن آگاه و هر انسان با وجدان، میان شما و عزیز سیرت، فرق قائل است.

در خاتمه، من به عنوان یک انسان دردمند و منتقد نظام و حکومت و طرفدار زندگی مسالمت آمیز و انسانی با ارزش هایی چون عدالت، عقلانیت، آزادی و برابری، از همین جا اعلام می کنم، این نظام و این دولت رسوا به زودی دیوارش فرو خواهد ریخت. مطمئن ام روزی انسانیت و عدالت به این سرزمین باز خواهد گشت و همه چیز رو به راه خواهد شد. پس توصیه ی من به شما و زورداران مثل شما، این است بیش از این خود را رسوا و رو سیاه نسازید. مطمئن باشید روزی عدالت به داد همه خواهد رسید.