ریاست جمهوری یا ریاست جهادی؟

باتوجه به رخدادهای انتخاباتی و پروسه ثبت نام کاندیداتورها به وضوع قابل درک میبادش که با وجود ادعای ارگانهای ناظر بر انتخابات مبنی بر استقلال کامل ،تا امروز قدرت سیاسی کشور توسط زورمندان وقوماندانان جهادی هدایت و کنترول گردیده و حتی خط مشی بسیاری از سیاسیون و مقامات کشوری را همین قوماندانان جهادی تعیین مینمایند.و تمامی وزرا و وکلا تنها زبان گویای و نیز جبهه اجرایی همین جنایت کاران جنگی میباشد. هرچند عده ای هستند که هنوز جهاد را یک برکت مقدس و تحولی مبارک در کشور می پندارند وسعی برآن دارند تا اشتباه بزرگ تاریخی خویش را کودتای سیاهی که منجر به سقوط دولت شهید فقید داکتر صاحب نجیب گردید را با شعارهای اسلامی و ملی این حرکت شوم را جنبه قانونی بخشیده و در کنار آن هویت افغانی به قیام خانمان سوز خویش بدهند.اما ضمیرهای روشن وآگاه افغانی به درستی درک نموده اند که دقیقا از زمان آغاز حرکت آنارشیزمی وارداتی از کشورهای بیگانه که زیر نقاب جهاد اسلامی صورت گرفت. کشور ما وارد سیاه ترین دوره تاریخی خویش گردید و سایه شوم این تحولات به اصطلاح مقدس مبدل به بزرگترین کابوس فراگیر در سطح کشور گردید وثمره جهاد اسلامی ما بی خانمانی میلیون ها افغان،جنگ های داخلی و کشتارهای وسیع مردمی بود.که در راس تمام این کشتارهای میلیونی در طول سه دهه اخیر تنها وتنها رهبران جهادی بودند که با دالرها،کلدارها و تومان ها ساپورت میشدند تا آتش جنگ را در افغانستان همچنان افروخته نگه دارند.

ورود نیروهای خارجی به کشور تمامی معادلات سیاسی کشورهای همسایه را خراب نموده ورویای سلطه و استثمار کشور ما را به کابوس تبدیل نمود. روی کار امدن حکومت دموکراسی نوین نوید بخش ارامشی دوامدار بعد از طوفانی خونین بود.کشورهای همسایه که بیم اقتدار دوباره افغانستان را داشته اند که نیز بزرگترین ابرقدرت معاصر را در کنار افغان ها میدیدند بار دیگر جهاد را آله ی سیاسی قرار داده و مجدداً گروهک طالبان را ساپورت نموده وآنان را احیا نمودند. و در کنار آن متوسل به مهره های جهادی شدند که در دوره جهاد بر ضد نیروهای شوروی وبعداً جنگ های تنظیمی پیسه های میلیونی صرف آنان شده بود.همین عناصر خائن به عنوان رهبران جهاد مقدس کشور به پیکره سیاسی کشور ما تحمیل شدند که هریک از این اشخاص سفاک مبدل به معاونین و وکلا وروسایی شده اند که در کنار قدرت نظامی گذشته این با کسب قدرت سیاسی مشروعیت کامل پیدا نموده اند و زیر سایه پست ومقام جدید سعی نموده اند که کارنامه سیاه گذشته خود را پاک نموده وبا سر دادن شعارهای صلح جویانه با شعور مردم ما بازی نمایند.
و این غیرقابل انکار است که همین رهبران جهادی حتی زمانی که اوج قدرت سیاسی خود بوده اند نیز به جز خیانت و نیز چور وچپاول سرمایه های ملی دستاورد مفید دیگری نداشته اند.و تنها برکت آنان که تا حدودی جنبه ملی داشته اشتراک آنان در بعضی از کنفرانس ها و سخنرانی های آتشین ملی گرایانه و وحدت آمیز بوده اند که تنها جنبه شعاری داشته و هیچگاهی خود همین اشخاص نیز ذهنیت فاشیستی خویش را شستشو نداده و همچنان بر تفرقه افکنی و قوم گرایی البته به طور سری ومخفیانه دامن زده اند.
وبار دیگر همین حلقات خائن جهادی هستند که با نامزی انتخابات قصد دارند تا بر اریکه قدرت نشسته و کشور ما از از مسیر ترقی وپیشرفت عصری باز داشته و با تلقین تفکرات مقدس نمای اسلامی آنان را در خواب غفلت نگه داشته و کشور ما را صحنه کشمکش و مبارزات استعماری کشورهای همسایه قرار داده و از آب گل آلود طنش های سیاسی ماهی شهرت و ثروت را شکار نمایند وسرمایه های ملی را به سرمایه های فردی مبدل نمایند.بزرگترین خیانت که هر فرد افغان میتواند مرتکب شود مسلما رای دادن به این رهبران جهادی میباشد که شاید نود فیصد طول عمرشان مبلغین تفکرات فاشیستی قومی و مذهبی بوده اند و از زمره افرادی محسوب میگردند که ویروس کشنده نژاد پرستی را به پیکره واحد و منسجم کشور تزریق نموده اند و یک بار با سقوط دولت نجیب صاحب وحدانیت ملی و اقتدار کشوری را فلج نموده اند .این بار نیز هدفی جزء وطن فروشی وغلامی بیگانگان نخواهند داشت.
پس بیایید عاقلانه بزرگترین تصمیم سیاسی و تاریخی خود را گرفته و بدون در نظر داشت ملاک های قومی و مذهبی ،شخصی را مورد حمایت قرار دهیم که مصداق خدمت و وحدت پرستی باشد .هرچند تعداد این افراد شاید کمتر انگشتان دستان هرشخص باشد؟