تحصيلات عالی در تصرف باند خليلی !

به وبسايت « تحصيلات عالی» سری بزنيد، يک خبر ويک عکس می بينيد. گويا آقای سرور دانش تحت حکم تازه ی جلالتماب کرزی مورخ ۹ سرطان، دوباره به حيث سرپرست وزارت تحصيلات عالی، عز تقرر حاصل کرده است. آقای دانش ، سهميه وارثيه و جهيزيه جناب استاد خليلی است ، بر و برگشت ندارد ! ايرانی ها ميگويند:( آش کشک خاله ته ؛ بخوری پاته، نخوری پاته = آش و قروت روان شده از خانه ء خاله ات هست؛ ناگزير به خوردن آن هستی ! خواه و نخواه ده پايت هست)

آقای کرزی با دهن کجی به پارلمان ، شکستن عرف و مقررات و پايمال کردن قانون، با مهارتی اعجاب انگيز، « دماکراسی امريکايی» را به تماشا گذاشته است!

آقای دانش، يارغار خليلی ، مدير بخش نشريات و ارتباطات عامه حزب وحدت در ايران و رابط حزب با استخبارات وستاد پشتيبانی افغانستان ( وابسته وزارت خارجه ايرانْ )، چندين بار است که از سوی حزب وحدت ، برای وزير شدن ، کانديد ميشود!
دانش يک دوره وزارت عدليه افغانستان را نيز سپری کرده وگويا بسيار برای او « مزه دار » بوده است.
در دوره مشعشع وزارت عدليه ايشان ، قانون احوال شخصيه شيعه يان، نافذ شد که الگوی ترقی و تعالی بانوان (!) برای جوامع معاصر ، بويژه خانم های کشور های اسلامی است!

از جلالتماب کرزی البته کسی حق پرسان را ندارد ، و اگر ميداشت، سزاوار پرسش است که سرور دانش را به وزارت تحصيلات عالی چکار؟!آيا وی سابقه ی تدريس طولانی در پوهنتون دارد ، آيا وی از رتب علمی دانشگاهی : ، پوهيالی، پوهنيار، پوهنمل، پوهندوی، پوهنوال و پوهاند؛ کدام رتبه را حايز ميباشد ؟

البته که ملت افغانستان حق پرسان را ندارد ؛ فقط امريکا و ناتو ، حق طرح پرسش و چون و چرای قضايای افغانستان را دارد!
اما افغان ها به اين نتيجه رسيده اند که گويا وزارت تحصيلات عالی ، برای ايران ، فروخته شده است !يعنی اين وزارت سهميه گماشته گان ايران است!

روان پژوهی شخصيت آقای سرور دانش هم جالب است که اينهمه خواری و زبونی را تحمل ميکند و چوکی وزارت را با چنگ و دندان، قبضه کرده است!

ببرک کارمل که شوروی ها ويرا برتخت فرمانروايی کابل نشاندند، گمان ميبرم در عزل و نصب وزيران اش، بيشتر از کرزی، صلاحيت و قدرت داشت ، وای بر کرزی که هم نوکر خان است و هم نوکر بادنجان !وای بر کرزی که هم اوامر اوباما را گردن می نهد، هم دساتير احمدی نژاد آدم نما را!

پلان صلح کرزی با طالبان را بنگر که سراپا يک نمايش مضحک و مسخره است. يک پرده جالب اين نمايشنامه وطنی ، اين است که، امرالله خان صالح ( رييس امنيت سابق کرزی) عزم سفر داخلی کرده، شهر و روستا را ميگردد و از نحوست طالب و سرسپردگی طالب به بيگانه ميگويد ، اما کرزی ، در گردهمايی های رسمی از « برادران طالب» و « طالبان صلح دوست!» سخن ميگويد!
خوب ، مردم، دم خروس را باور کنند يا قسم حضرت عباس را !

از تظاهرات امروزينه سازمان يافته ی غرب کابل، نمودار است که وزارتخانه های جلالتماب کرزی ، ازين پس، نه بر اساس ضوابط علمی و اداری، بلکه، بر اساس نمايشات خيابانی و شعار های تنظيمی وحزبی، تعيين ميشود.
از اوضاع کنونی چنين پيداست که جنگسالاران و تبهکاران عليه بشريت در افغانستان، نه تنها ، هرگونه محاکمه و مجازات احتمالی را ، منتفی پنداشته اند ، بلکه گويا ملت افغانستان به اينان، بدهکار است ، و تا قيامت بايد هم خود گرگان هفت گانه و هشت گانه را ، در حريم خويش راه دهد و هم فک و فاميل آنان را به وزارت و رياست و سفارت ، بگمارد!
اين گونه داد وگرفت ها ی حزبی، خاطرات چند سال قبل را در اذهان وطنداران ، زنده ميکند. روزی که مجاهدين ، بر کابل و بر سرنوشت خلق دربدر، چيره شدند. دانشگاه و تحصيلات عالی در يد قدرت حزب وحدت افتاد و تمامی لابراتوارها، ترانسپورتيشن ولوازم دفتری ، به غارت رفت و برخی از اموال مسروقه، سر از بازار پشاور بدرآورد!